เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 633

ตอนที่ 633: นั่นเป็นเจ้าจริง ?

เจ้า …เจ้าคือเจ้าอ้วนน้อยจริง ๆ ด้วยความตกตะลึง เมื่อเห็นคนที่อยู่ตรงหน้าเขา เจี้ยนเฉินไม่อาจเชื่อสายตาของเขาได้ว่า คนที่มีพรสวรรค์นี้เป็นคนเดียวกันที่เขารู้จักมาก่อน

เจ้า … เจ้าเป็นเจ้าอ้วนน้อยจริง ๆ เหรอ? แม้เซี่ยมี่ก็มีความคิดที่สอดคล้องกับเขา แบกจอบไว้บนไหล่ของเขา เซี่ยมี่ยืนอยู่ที่นั่น เขาตกตะลึงว่านี่เป็นลูกชายของเขาจริง ๆ หรือ ?

เจ้าอ้วนน้อยในวันนี้แตกต่างจากเจ้าอ้วนน้อยเมื่อก่อนเป็นอย่างมาก กลิ่นอายของเขาแตกต่างออกไป แม้รูปร่างหน้าตาและโครงสร้างของเขาก็เปลี่ยนไป เจ้าอ้วนน้อยไม่สามารถเห็นได้ในตัวเขา เขาเป็นคนผอมมากเมื่อเทียบกับก่อน เขาไม่ได้มองตรงไปข้างหน้าอีกต่อไป เขาได้รับความรู้สึกของการเป็นคนที่มีความสามารถสูง

ท่านพ่อ เปลี่ยนเจ้าอ้วนน้อยได้อย่างไร ? เซี่ยมี่ยิ้มให้กับผู้อาวุโสเซี่ย

เจ้าอ้วนน้อย เจ้าได้กลายเป็นคนผอม ! เจ้านั้นต้องทนทุกข์ทรมานอยู่ข้างนอก แม่ของเจ้าอ้วนน้อยโพล่งออกมาอย่างโผงผางด้วยความสิ้นคิด ก่อนที่จะรีบวิ่งออกจากบ้านไปพบเขา

ว้าว … เจ้าอ้วนน้อย เจ้าเปลี่ยนไปมากจนแทบไม่รู้จักเจ้าเลย

เจ้าคือเจ้าอ้วนน้อยจริง ๆ หรือ? เจ้าดูเหมือนเป็นคนแปลกหน้ามากขึ้น

……

คนที่มาจากหมู่บ้านที่อายุน้อยกว่าหรืออายุมากกว่าเจ้าอ้วนน้อย ต่างก็พึมพำด้วยความไม่เชื่อ ไม่มีใครอยากจะเชื่อสายตาของพวกเขาเลย

เจ้าอ้วนน้อยเกาศีรษะของเขาด้วยความอายเล็กน้อย เมื่อเขาเห็นว่าทุกคนตกใจแค่ไหน ด้วยอาการหัวเราะ เขาพูดว่า ถึงแม้ข้าจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ข้าก็เปลี่ยนไปในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา กรุณาอย่ากังวลทุกคน ข้ายังคงเป็นคนเดิม เจ้าอ้วนน้อยกล่าวออกมา

เมื่อมองไปที่เจี้ยนเฉิน เขาขอโทษกล่าวว่า เจี้ยนเฉิน ข้าขอโทษจริง ๆ เมื่อปีที่แล้ว ท่านปู่พาข้าไปฝึกฝน ดังนั้นเราจึงต้องชะลอการพบปะของเรา ขอโทษที่ทำให้ท่านต้องรอ

เจี้ยนเฉินยิ้มกลับมา ไม่ต้องกังวล ข้าเพิ่งมาถึง เจ้าอ้วนน้อย ข้าขอแสดงความยินดีที่ได้เป็นเซียนปฐพี ตอนนี้เจ้าเป็นหนึ่งในคนที่เข้มแข็งของทวีปนี้แล้ว

เจี้ยนเฉิน ในที่สุด ข้าก็กลายเป็นเซียนปฐพี เจ้าอ้วนน้อยหัวเราะ ปู่จะปล่อยให้ ข้าไปเที่ยวกับโลกภายนอกเมื่อไร เราจะไปกันยามนี้เลยได้หรือไม่ ? เจ้าอ้วนน้อยกล่าวออกอย่างหมดความอดทน

เมื่อคิดถึงการตอบคำถามในที่สุด เขาก็ตอบว่า ยิ่งเร็วเท่าไรก็ยิ่งดี ข้ามีสิ่งที่ต้องทำในบ้าน ดังนั้นเราต้องรีบกลับมา

เจี้ยนเฉิน ทำไมไม่จากไปวันพรุ่งนี้ ? เจ้าอ้วนน้อยและปู่ของเขาต้องเดินทางอย่างเหน็ดเหนื่อย ให้พวกเขาพักผ่อนได้ดีในคืนนี้ แม่ของเจ้าอ้วนน้อยแนะนำอย่างไม่เต็มใจ

เช่นนั้นแล้วก็เป็นไปตามข้อเสนอของท่านป้า เจี้ยนเฉินพยักหน้า

การกลับมาอย่างฉับพลันของเจ้าอ้วนน้อย ทำให้เจี้ยนเฉินเลื่อนการเดินทางกลับบ้านไปอีก 1 วัน

……

เช้าวันรุ่งขึ้น ทุกคนในหมู่บ้านรวมตัวกันเพื่อส่งเจี้ยนเฉินและเจ้าอ้วนน้อยออกไป ทั้งคู่ออกจากหุบเขาหลังจากอำลาครั้งสุดท้าย

ชาวบ้านไม่ได้ไปไกลจากทางเข้าหมู่บ้าน แต่พวกเขาเฝ้ามองทั้งสองคนออกจากที่ไกล ๆ ชาวบ้านบางคนแสดงความอิจฉา

ไฮ้! ชายชราถอนหายใจอย่างหนัก มองไปสู่ท้องฟ้า ข้าไม่ต้องการให้ เจ้าอ้วนน้อยพัวพันกับเรื่องของโลกภายนอก ข้าอยากให้เขามีชีวิตที่สงบอยู่ที่นี่ แต่การมาถึงของเจี้ยนเฉินอย่างฉับพลันทำให้เขาฝันถึงการเดินทาง ไม่รู้ว่านั่น จะเป็นพรหรือคำสาป ข้าไม่แน่ใจ

ท่านพ่อ เรายินยอมให้เจ้าอ้วนน้อยที่ต้องการเดินทางไปทั่วโลก เจ้าอ้วนน้อยจะกลายเป็นคนฉลาดจากการเดินทางครั้งนี้ การอยู่ในหมู่บ้านจะยับยั้งความสามารถพิเศษของเจ้าอ้วนน้อย และเฉพาะกับการเดินทางครั้งนี้ เจ้าอ้วนน้อยจะดึงศักยภาพที่แท้จริงออกมา บางทีเจ้าอ้วนน้อยอาจจะกลายเป็นคนที่เข้มแข็งพอที่จะคุมกฎ เซี่ยมี่พูด

ผู้เฒ่าเซี่ยส่ายหัว ไม่ ข้าจะไม่มอบความรับผิดชอบให้กับเจ้าอ้วนน้อย นี่เป็นเพียงภาระที่ยุ่งยากและไม่สำคัญว่าเจ้าอ้วนน้อยจะเป็นอะไร เขาไม่เหมาะสำหรับความรับผิดชอบนี้

“ทำไมท่านพ่อ? มันไม่น่าจะเป็นเรื่องของความแข็งแกร่ง! เซี่ยมี่ประท้วง

ผู้เฒ่าเซี่ยถอนหายใจด้วยเสียงคร่ำครวญ คร่ำครวญว่า แม่ของเจ้าเสียชีวิตเพราะนิกายดาบโลหิต ก่อนที่นางจะจากไป นางให้ข้าสาบานว่าจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับทวีปนี้ ต่อจากนั้น ข้าก็หาสถานที่เงียบ ๆ เพื่อหลบซ่อนตัวเหมือนคนอื่น ๆ ที่เหลืออยู่ในตระกูลสันโดษ สถานที่ที่จะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่อย่างสงบ