เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 660

ตอนที่ 660: บรรพชนตระกูลไป๋ (2)

ด้วยที่การต่อสู้อันยิ่งใหญ่ได้จบลง เจี้ยนเฉินได้ร่ำลาทุกคนก่อนจะพานูบิสและลูกเสือขาวที่ยังหลับอยู่กลับไปที่อาณาจักรเกอซุน

เขาวางแผนไว้ในตอนแรกว่าจะไปเพียงคนเดียวแต่เมื่อเขาคิดถึงนิสัยของนูบิสแล้ว เขาก็เปลี่ยนใจ นูบิสนั้นเป็นสัตว์อสูรและกระหายเลือดโดยธรรมชาติอยู่แล้ว ไม่เหมือนเจียเต๋อไท่ที่ยังคงใจเย็น เจี้ยนเฉินจึงไม่อยากทิ้งนูบิสเอาไว้ ถ้ามีบางอย่างเกิดขึ้นนั่นจะต้องเป็นปัญหาอย่างแน่นอน

เจี้ยนเฉินและนูบิสนั้นบินขึ้นไปบนฟ้าด้วยความเร็วสูง ก่อนที่นูบิสจะพูดขึ้นมา ” เจี้ยนเฉิน ข้าไม่คิดว่าเจ้ากับผู้อาวุโสสูงสุดแห่งเมืองทหารรับจ้างจะรู้จักกันเช่นนี้ ข้า นูบิสผู้ยิ่งใหญ่แปลกใจอย่างมาก ตราบใดที่มีผู้อาวุโสสูงสุดคอยหนุนหลัง งั้นข้ารับรองได้เลยว่ามีคนไม่มากหรอกที่จะมาพยายามหาเรื่องกับเจ้า” นูบิส มองไปที่ลูกเสือที่อยู่ในมือของเจี้ยนเฉิน ก่อนจะเพ่งดูอีกนิด “ผู้อาวุโสสูงทุกคนของเมืองทหารรับจ้างมักจะเป็นบุคคลที่มีพรสวรรค์ เขาผู้นี้เองก็ดูมีความรู้มากมาย เจี้ยนเฉิน เจ้าต้องไม่บอกเรื่องพยัคฆ์ปีกเทวะ “

“ผู้อาวุโสรู้เกี่ยวกับพยัคฆ์ปีกเทวะแล้ว” เจี้ยนเฉินตอบตามจริง

“อะไรกัน ? เขารู้แล้วรึ ? ” สีหน้าของนูบิสกลายเป็นจริงจัง “นั่นไม่ดีเลย พยัคฆ์ปีกเทวะนั้นยังเด็กอยู่ แปลว่ามันยังอยู่ในวัยที่สามารถทำให้เชื่องได้ ด้วยความโลภของมนุษย์เช่นพวกเจ้า แม้แต่ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดก็ยังต้องการมัน ถ้าพยัคฆ์ปีกเทวะนั้นเติบโตเมื่อใด มันจะมีพลังที่ไม่มีมนุษย์ผู้ใดสามารถทานทนได้ นอกซะจากมนุษย์อย่างโมเทียนหยุน”

เจี้ยนเฉินส่ายหน้า “ข้ารู้สถานการณ์นี้ดี ไม่ต้องเป็นห่วง สถานการณ์ไม่ได้ย่ำแย่อย่างที่เจ้าคิด ผู้อาวุโสเทียนเจี้ยน ผู้อาวุโสสองและผู้อาวุโสสี่น่ะเป็นเพียงพวกเดียวที่รู้เรื่องเกี่ยวกับพยัคฆ์ปีกเทวะ ทั้งสามคนไม่คิดอยากได้มันเลย อันที่จริงพวกนั้นกลับอยากให้สมบัติสวรรค์จำนวนมากกับมัน”

“นั่นจริงรึ ? ” นูบิสถามออกมา ” ช่างน่าสงสัยจริง ๆ ทำไม เมืองทหารรับจ้างถึงทำเช่นนั้น ? พวกเขาไม่รู้รึว่า พยัคฆ์ปีกเทวะนั้นน่ากลัวเพียงใด ? ด้วยความแข็งแกร่งของพวกเขา ไม่มีทางเลยที่จะหยุดการทำลายของ พยัคฆ์ปีกเทวะได้นอกจากทำให้มันเชื่อง พยัคฆ์ปีกเทวะที่โตเต็มวัยนั้นจะเป็นภัยอันร้ายแรงแก่ทวีปเทียนหยุน”

“เรื่องนี้โมเทียนหยุนเองก็บอกมานานแล้ว มันเป็นกฎข้อแรก ๆ ที่ผู้อาวุโสสูงสุดได้กำหนดไว้” เจี้ยนเฉินตอบ

“โมเทียนหยุนบอกรึ ? ” นูบิสสงสัยยิ่งขึ้นไปอีก “หรือว่าจะมีความสัมพันธ์ฉันมิตรระหว่างมนุษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดกับพวกพยัคฆ์ปีกเทวะ ? ข้อมูลที่ข้าได้ยินมาไม่เคยมีบอกเลยสักครั้งเกี่ยวกับความสัมพันธ์ในเรื่องนี้”

“นั่นข้าไม่รู้ แต่เวลาตั้งแต่ยุคก่อนได้ผ่านมาเนิ่นนานแล้ว ข้อมูลเล็กน้อยที่เราได้มานั้นยังไม่สมบูรณ์และไม่มีวี่แววอย่างอื่น บางทีอาจมีรายละเอียดบางอย่างที่ซ่อนไว้ซึ่งเรายังไม่รู้ก็เป็นได้” เจี้ยนเฉินเอ่ยขึ้นมา

นูบิสพยักหน้าเห็นด้วย ” นั่นข้าเห็นด้วยอย่างมาก “

หลังจากนั้น เจี้ยนเฉินและนูบิสก็ได้พูดคุยกันเป็นครั้งคราว ด้วยความเร็วของพวกเขา ใช้เวลาแค่เพียง 1 วันก็เดินทางได้หลายหมื่นกิโลและได้กลับมายังอาณาจักรเกอซุน

เมื่อก้าวเข้าไปในเขตอาณาจักร เจี้ยนเฉินและนูบิสก็เดินทางต่อไปยังเมืองลอร์ ในเสี้ยวพริบตาพวกเขาก็ได้มาถึงจุดหมายที่ซึ่งกองทัพเทพดาบตะวันออกจากอาณาจักรฉินหวงกำลังตั้งค่ายอยู่ด้านนอก

“นั่นต้องเป็นกองทัพของอาณาจักรฉินหวง แม้แต่พวกเขาก็ยังมาที่นี่ด้วย ช่างเป็นการแสดงออกที่สุดยอดจริง ๆ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมพวกนี้ถึงถือว่าเป็นหนึ่งในแปดจักรวรรดิที่ยิ่งใหญ่ ” นูบิสพูดออกมาเมื่อเห็นค่ายพวกนั้น

เจี้ยนเฉินยิ้มออกมา เขาได้บินไปยังคฤหาสน์เจียงหยาง ทั้งสองได้หยุดที่ตรงหน้าประตู

เนื่องจากเจี้ยนเฉินไม่ได้ปกปิดพลังของตน การมาถึงของเขานั้น เซียนสวรรค์ทุกคนจึงสัมผัสได้ตั้งแต่ไกล ๆ มีพลังอันแข็งแกร่งสี่อันบินมาจากภายในเข้าล้อมเขาไว้ทุกทิศทาง