เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 675

ตอนที่ 675: การตัดผ่านเข้าสู่ขอบเขตเซียนผู้คุมกฎ (3)

ความลึกลับที่เปลี่ยนแปลงไปของโลกเริ่มค่อย ๆ คลี่คลายลงจากม้วนกระดาษที่ว่างเปล่า และพลังงานโลกที่เต็มไปทั้งห้องก็เริ่มจางหายไป โอกาสที่เซียนสวรรค์จะกลายเป็นเซียนผู้คุมกฎเริ่มน้อยลง

จนถึงตอนนี้ ผู้คนนับไม่ถ้วนต่างมารวมตัวกันอยู่ตรงหน้าห้องของเจี้ยนเฉิน ผู้คนเหล่านี้ประกอบด้วยหัวหน้าตระกูลและฮูหยินทั้งสี่ของเขา แม้กระทั่งเจียงหยางหู่ซึ่งปกติต้องการความสงบและความเงียบก็ถูกนำไปที่ด้านหน้าห้องของเขาเช่นกัน นอกจากพวกเขาแล้ว ยังมีลูกหลานของตระกูลอีกด้วย

ด้านขวาของไป๋ไฮเป็นชายวัยกลางคนสวมเสื้อสีม่วงที่สะดุดตา คนนี้เป็นราชาของอาณาจักรเกอซุน

สองวันผ่านไปตั้งแต่เริ่มต้นของเหตุการณ์นี้ ซึ่งเป็นเวลาที่เพียงพอสำหรับการที่ไป๋หยุนเทียนจะส่งข่าวเรื่องบรรพชนตระกูลไป๋ให้กับไป๋เต๋อที่พระราชวัง ทันทีที่ได้ยินว่าทั้งบรรพชนและหลานชายที่รักของเขาได้กลับมาอีกครั้ง เขาก็ยืนขึ้นและขออนุญาตราชากลับไปที่เมืองลอร์

ตามที่คาดไว้ ราชาเองก็ได้ยินข่าวลือเรื่องเจี้ยนเฉินมานานแล้ว เขารู้ว่าว่าที่ลูกเขยของเขาดำรงอยู่อย่างแข็งแกร่งในฐานะเซียนผู้คุมกฎ เพราะฉะนั้นเมื่อไป๋เต๋อบอกเขาว่าเจี้ยนเฉินได้กลับบ้าน ราชาก็เริ่มเตรียมตัวให้พร้อมเดินทางไปเมืองลอร์

เป็นเวลา 2 วันแล้ว ลูกเขยที่รักจะตัดผ่านระดับเช่นนั้นหรือ ? สายตาของกษัตริย์จะจ้องมองไปที่ห้องของเจี้ยนเฉิน เมื่อเขาพูดถึงอีกฝ่าย นับตั้งแต่เขามาถึงคฤหาสน์เจียงหยาง เขาและคนอื่น ๆ ยืนอยู่ตรงหน้าห้องของเจี้ยนเฉิน เพื่อเฝ้ารอทั้งกลางวันและกลางคืน

มันโชคร้ายที่เราไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น เราไม่กล้าที่จะรบกวนเซียงเอ๋อด้วยเหตุผลใด เช่นเหตุการณ์เช่นนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะความรู้ของท่านตาที่บอกเราว่า เซี่ยงเอ๋อกำลังพยายามจะตัดผ่าน เราคงไม่ทราบแน่ชัดว่าเซียงเอ๋อกำลังตัดผ่าน สิ่งที่เราทำได้ก็คือหวังให้เขาประสบความสำเร็จในการเป็นเซียนผู้คุมกฎ ดวงตาของเจียงหยางป้าสั่นไหวและมองไปรอบ ๆ คฤหาสน์อันมหึมาด้วยความวิตกกังวล ช่วงเวลาแห่งการตัดผ่านนี้สร้างความตึงเครียดอย่างมากให้กับเจียงหยางป้า

เซียงเอ๋อมีพรสวรรค์มากเลย ข้ารู้ว่าเขาจะประสบความสำเร็จ ป้ารองของเจี้ยนเฉิน หยูเฟิงหยานพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นไหว นางเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่ได้ยินจากริมฝีปากของไป๋ไฮว่า เจี้ยนเฉินกำลังพยายามจะตัดผ่านเป็นเซียนผู้คุมกฎ

ด้านข้างของนางคือไป๋หยุนเทียนซึ่งร่างกายของนางสั่นสะท้าน มือทั้งสองของนางประสานกันเพื่อการสวดภาวนาอ้อนวอนและความวิตกกังวลเต็มไปหมดทั้งร่างกายของนาง นางไม่ได้นอนเลยตลอดทั้งวันทั้งคืน

ไฮ้ ! ผ่านไปเพียงไม่กี่ปีและเซียงเทียนได้แสดงให้เห็นแล้ว เขาเติบโตขึ้นกว่าเราแล้ว จากรุ่นก่อน ๆ และถึงจุดสูงสุดที่เราสามารถมองขึ้นไป ไม่คาดฝันเลย สำหรับพวกเราตระกูลไป๋ว่าจะมีลูกหลานที่โดดเด่นเช่นนี้ มันทำให้จิตใจของข้าปราศจากความหวาดกลัว ชายผู้ที่ยืนหน้าอยู่ข้าง ๆ ราชาก็อุทานออกมา คนที่เคร่งขรึมนี้เป็นลุงของเจี้ยนเฉิน ไป๋เต๋อ

ที่อยู่เบื้องหลังพวกเขาทั้งหมดเป็นสมาชิกระดับสูงของตระกูลเจียงหยางที่คาดหวังในความสำเร็จของเจี้ยนเฉิน ไม่ใช่แค่พ่อแม่ของเขาที่คาดหวังอย่างยิ่งว่าเจี้ยนเฉินจะประสบความสำเร็จ ผู้อาวุโสของตระกูลก็คาดหวังเช่นกัน

ในห้องที่ตกแต่งอย่างดีและน่าทึ่ง ไป๋ไฮนั่งอยู่บนเตียงพร้อมกับหลับตาลง เขาไม่ใส่ใจที่จะตรวจสอบเจี้ยนเฉินเหมือนกับคนอื่น ๆ ที่อยู่ข้างนอก เนื่องจากความสามารถของเขา เขาสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเจี้ยนเฉินกำลังอยู่ในสถานการณ์เช่นไร

ทันใดนั้น ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างและความเสียใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา อนิจจา ดูเหมือนว่าเขาทำไม่ได้ เขาถอนหายใจ หลานชายของข้าขาดพื้นฐาน โอกาสที่หายากมากได้ถูกวางไว้ตรงหน้าเขา แต่เขาไม่สามารถเข้าใจได้

ในห้องของเจี้ยนเฉิน ความลึกลับที่เปลี่ยนแปลงไปของโลกกำลังค่อย ๆ เลือนหายไป โดยฉับพลันนำเจี้ยนเฉินออกจากสถานะความเป็นไปของเขา เขาไม่สามารถข้ามธรณีประตูนั้นไปเป็นเซียนผู้คุมกฏ และตอนนี้ระยะทางได้ดูเหมือนจะห่างไกลออกไป

ไฮ้ ! เจี้ยนเฉินถอนหายใจด้วยความผิดหวัง เขาพยายามอย่างสุดความสามารถ แต่การที่จะตัดผ่านเป็นเซียนผู้คุมกฏไม่ได้เป็นเรื่องง่าย ๆ แม้จะมีชิ้นส่วนของความลึกลับของโลกที่หลอมรวมกับเขาและเข้ามาเพื่อช่วยให้เขาพัฒนา แต่ทว่าบางส่วนนั้นไม่อาจเข้าใจ สำหรับความแตกต่างนี้เป็นผลให้เขาล้มเหลวที่จะตัดผ่าน

แต่แล้วเปลวไฟสีขาวฉับพลันได้เริ่มที่จะหลั่งออกมาจากแหวนมิติของเขา ขนสัตว์อสูร 3 ชิ้นที่มีต้นกำเนิดลึกลับได้พุ่งออกมาจากแหวนมิติโดยที่เจี้ยนเฉินไม่ได้หยิบมันออกมา ในขณะนี้ขนสัตว์ทั้งสามนี้ยังดูมีลักษณะที่ไม่แตกต่าง แต่ก็มีแสงสีขาวจาง ๆ ที่ดูเหมือนจะสร้างแผนที่ที่ไม่สมบูรณ์เช่นเดียวกับการปฏิบัติตามกฎบางอย่าง กลิ่นอายที่หลั่งไหลออกมาจากขนสัตว์อสูร ตอนนี้รู้สึกราวกับว่ามันมีบางแง่มุมของโลกอยู่ในนั้น

นี่ … . กลิ่นอายนี้ …. ไม่ไกลจากเจี้ยนเฉิน ไป๋ไฮสามารถสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่คุ้นเคยของขนสัตว์อสูร 3 ชิ้น เขาได้เคยใช้หนึ่งในนั้นเพื่อประสบความสำเร็จในการตัดผ่านกลายเป็นเซียนผู้คุมกฎ ดังนั้นกลิ่นอายของมันฝังแน่นลึกลงไปในความทรงจำของเขา

นี่ – นี่มันจะเป็นกลิ่นอายจากขนสัตว์อสูร ! หลังจากผ่านมานานหลายปี มันได้ตื่นขึ้นอีกครั้ง ! ยอดเยี่ยม ! นี่เป็นโอกาสที่ยอดเยี่ยมเกินไป ! ด้วยขนสัตว์อสูรนั้น หลานชายของข้าย่อมจะมีโอกาสที่ดีกว่าในการตัดผ่านเป็นเซียนผู้คุมกฏ !

ความเสียใจบนใบหน้าของไป๋ไฮหายไป มันกลายเป็นความปิติยินดี หลังจากนั้นไม่นาน ไป๋ไฮก็ก้าวลงมาจากเตียงเพื่อออกจากห้องของเขา เพื่อที่เขาจะได้เห็นฉากอันศักดิ์สิทธิ์ที่จะเกิดขึ้น