เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 703

ตอนที่ 703: หัวหน้ากลุ่มโจร

เจี้ยนเฉินไม่ได้สนใจแม่ทัพปีศาจทั้งสี่ และยื่นมือออกเพื่อแสดงท่าทางให้กองกำลังข้างหลังเขาเดินตามเขาไปสู่บนเขาด้วยความฮึกเหิม

“ช้าก่อน ! ” ทันใดนั้นเองหนึ่งในสี่แม่ทัพปีศาจก็ร้องออกมาก่อนที่จะร่อนลงมาที่พื้น ก่อนที่ทุกคนจากตระกูลเทียนฉินจะพูดอะไร เขาพูดด้วยท่าทีเฉยเมย “ทุก ๆ ท่าน บนภูเขามังกรขนดของข้า คนนอกต้องเดินเท้าขึ้นเขาเท่านั้น ดังนั้นขอความกรุณาลงจากสัตว์อสูรด้วย”

หลังจากได้ยินดังนั้น สมาชิกระดับสูงของตระกูลเทียนฉินก็แสดงท่าทีน่ารังเกียจออกมา ถ้าคนจากตระกูลเทียนฉินต้องลงจากหลังสัตว์และเดินขึ้นไปบนยอดเขาจริง ๆ มันคงจะเป็นเรื่องที่น่าอับอายอย่างมาก

“ผู้พิทักษ์แห่งสวรรค์และโลกทั้งสี่ท่าน กลุ่มโจรมังกรวารีของท่านภูมิใจในศักดิ์ศรีของพวกท่านและต้องการให้พวกเราตระกูลเทียนฉินเดินเท้าขึ้นไปบนเขา หืมม” ผู้อาวุโสสูงสุดกล่าวด้วยเสียงนุ่มลึก

“หืมม นั่นเป็นทางเดียวเท่านั้นถ้าพวกเจ้าต้องการที่ขึ้นขึ้นไปบนเขา ถ้าเจ้าไม่ต้องการ เจ้าก็ควรจะรีบออกไปจากภูเขานี้ซะ เจ้าไม่จำเป็นจะต้องมาร่วมงานแต่งงานของนายน้อยก็ได้” หนึ่งในสี่แม่ทัพปีศาจเย้ยหยัน

สายตาของเจี้ยนเฉินเย็นเฉียบและเขาปล่อยรังสีเข่นฆ่าออกมาจากตัวเขาโดยไม่ได้ปกปิดไว้ เขาจ้องมองไปที่แม่ทัพปีศาจทั้งสี่อย่างเยือกเย็นและเย้ยหยัน “ในตอนแรก ข้าไม่ได้หวังจะสู้กับพวกเจ้าที่นี่ แต่ในเมื่อพวกเจ้าเต็มใจที่จะตายแล้วละก็ มันก็คงไม่ใช่ปัญหาของข้าแล้วล่ะ” หลังจากที่พูดจบ เจี้ยนเฉินยื่นมือของเขาออกไปแล้วกำหมัด ทันใดนั้นเอง บรรยากาศรอบ ๆ ตัวของแม่ทัพปีศาจทั้งสี่ก็หยุดนิ่ง ทำให้พวกเขาติดอยู่ภายใน ขยับเขยื้อนไปไหนไม่ได้

ท่าทีของแม่ทัพปีศาจทั้งสี่เปลี่ยนไปอย่างมาก พวกเขาจ้องมองไปที่เจี้ยนเฉินด้วยความตกใจและใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ด้วยความรู้ของเซียนสวรรค์ของพวกเขา เขารู้ว่าความสามารถของเจี้ยนเฉินนั้นคือการควบคุมพลังมิติ นั่นเป็นพลังอย่างเดียวที่เซียนผู้คุมกฎมี ไม่ว่าพวกเขาสังเกตดูชายที่อายุน้อยกว่าพวกเขานี้อย่างไร เขาก็ไม่คิดว่าคนผู้นี้คือเซียนผู้คุมกฎแล้ว

ในช่วงเวลานั้นเอง เจี้ยนเฉินแทงมือออกไปและลำแสง 4 สายของปราณกระบี่สีฟ้าม่วงก็ได้ถูกยิงออกไปอย่างรวดเร็วดุจสายฟ้า มุ่งตรงไปโจมตีที่กลางคิ้วของแม่ทัพปีศาจทั้ง 4 คนและทะลุผ่านหัวของพวกเขาไป แม้ว่าทั้ง 4 คนนี้จะเป็นเซียนสวรรค์ พวกเขาก็ไม่มีกำลังที่จะต่อต้านเจี้ยนเฉินซึ่งเป็นเซียนผู้คุมกฎได้ แค่การกระดิกนิ้วของเจี้ยนเฉินก็เพียงพอแล้วที่จะฆ่าพวกเขาทั้งหมด

เลือดเป็นสายหลั่งไหลออกมาจากหน้าผากของแม่ทัพปีศาจทั้ง 4 คนและพวกเขาทั้ง 4 คนก็จบชีวิตลง หลังจากนั้นไม่นาน ร่างที่ไร้ซึ่งพลังของพวกเขาก็หล่นลงจากท้องฟ้า พวกเขาตกลงมาที่พื้นและแน่นิ่ง

เมื่อได้เห็นเป็นพยานในสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น ทำให้สมาชิกระดับสูงของตระกูลเทียนฉินตกตะลึงและอยู่ในจุดที่ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้ไปชั่วระยะหนึ่ง ทุกคนจ้องมองอย่างงงงันไปที่แม่ทัพปีศาจทั้งสี่ที่ตายไปแล้วบนพื้นและเจี้ยนเฉิน มันเต็มไปด้วยความเงียบงัน

แม่ทัพปีศาจทั้งสี่ของกลุ่มโจรมังกรวารีเป็นเซียนสวรรค์ที่แข็งแกร่งมาก พวกเขาแต่ละคนนั้นมีพลังอย่างมากและแม้แต่ถ้าจะเทียบกับคนทั้งหมดในทวีปเทียนหยวนแล้ว พวกเขาก็ยังเป็นกลุ่มจอมยุทธที่เก่งที่สุด ในตอนนี้ ทั้งสี่ก็ได้มาจบชีวิตอย่างง่าย ๆ ต่อหน้าพวกเขา มันเป็นภาพที่ทำให้ทุกคนตกตะลึงเหลือเชื่อ พวกเขาไม่เชื่อด้วยซ้ำว่านี่คือเรื่องจริง

ครู่ต่อมา ผู้อาวุโสสูงสุดก็ได้สติ เขาจ้องมองที่เจี้ยนเฉินอย่างตกตะลึงแล้วร้องออกมาว่า “เมื่อครู่นี้ นั่นคือพลังในการควบคุมมิติ ! นั่นเป็นความสามารถที่มีของเซียนผู้คุมกฎที่ได้บรรลุความลึกลับของโลกแล้วเท่านั้น น้องเจี้ยนเฉิน บางที, บางที, บางที, หรือว่าเจ้าจะเป็น…” ท่านผู้อาวุโสสูงสุดพล่ามออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ในตอนที่เขาจะพูดคำสุดท้าย เขาไม่กล้าที่จะส่งเสียงมันออกมาดัง

สำหรับเซียนสวรรค์ทั้งหมดแล้ว เซียนผู้คุมกฎเป็นระดับที่ไม่สามารถเอื้อมถึงได้ เพราะว่าความลึกลับของโลกนั้นเป็นพลังที่บรรลุได้ยาก ไม่สามารถที่จะบรรลุได้ด้วยแค่พรสวรรค์ในการบำเพ็ญตนเท่านั้น นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมถึงมีเซียนสวรรค์มากมายในทวีปเทียนหยวน และมีจำนวนแค่ 2-3 คนในอาณาจักรเล็ก ๆ แต่ในขณะที่เซียนผู้คุมกฎนั้นหายากมาก มันเป็นเรื่องยากแม้แต่ที่จะเห็นเซียนผู้คุมกฎสักคนจากเซียนสวรรค์ 100 คน

เจี้ยนเฉินสะบัดมือของเขาและศพทั้งสี่ที่ขวางทางอยู่นั้นก็กระเด็นไปยังพงหนาม 2 ข้างทาง ในเวลาเดียวกัน แหวนมิติ 4 วงก็พุ่งมาที่มือของเจี้ยนเฉินอย่างรวดเร็ว

เจี้ยนเฉินเก็บของในแหวนมิติโดยไม่ได้มองมันเลยด้วยซ้ำ เขาไม่ได้อธิบายเกี่ยวกับพลังของเขา “ทางสะดวกแล้ว ไปกันต่อเถอะ” ทันทีที่เขาพูดจบ เจี้ยนเฉินก็มุ่งตรงไปที่ยอดเขา

ข้างหลังเขา ผู้อาวุโสสูงสุดทั้งสามและสมาชิกระดับสูงมองตากันและกัน คลื่นความดีใจปรากฏขึ้นในใจของทุกคนอย่างสงบไม่ได้แม้จะผ่านมานานซักพัก พวกเขาไม่ได้พูดอะไรเลย ได้แต่ตามหลังเจี้ยนเฉินอย่างเงียบ ๆ ขึ้นไปบนภูเขา

“ใครจะคิดเล่าว่าเจี้ยนเฉินเป็นเซียนผู้คุมกฎแล้ว เซียวเอ๋อคงจะปลื้มใจมากที่มีเพื่อนที่มีความสามารถเช่นนี้ ด้วยสิ่งนี้ก็ไม่มีใครมาสั่นคลอนตำแหน่งของเขาในตระกูลได้” หัวหน้าตระกูลเทียนฉินคิดในใจ ในขณะที่เขาจ้องมองข้างหลังของเจี้ยนเฉิน