เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 716

ตอนที่ 716: สูญเสียพ่อแม่ (3)

ตระกูลเจียงหยางทั้งหมดตกอยู่ในความเงียบงัน ทุกคนจ้องไปที่ชายชราทั้งห้าบนท้องฟ้าด้วยความกลัวและเกลียดชัง แต่ก็ไม่มีใครอยากจะบอกที่อยู่ของเจี้ยนเฉิน

ในตอนนี้ พลังที่ยิ่งใหญ่ 3 สายได้บินมาจากทางนอกเมือง พวกเขามาถึงหน้าชายชราทั้งห้าเพียงครู่เดียว สามคนนั้นคือ ฉินหวู่หมิง ฉินหวู่เจี้ยน และฉินหวู่เทียน

“ผู้อาวุโส กรุณาปล่อยหัวหน้าตระกูลเถิด ท่านต้องไม่ทำร้ายหัวหน้าตระกูล เจี้ยนเฉินเป็นผู้พิทักษ์จักรพรรดิอาณาจักรฉินหวงของเรา ถ้าท่านผู้พิทักษ์จักรพรรดิเจี้ยนมีเรื่องที่เข้าใจผิดกันกับผู้อาวุโส พวกข้าหวังว่าเราจะมานั่งคุยแก้ปัญหากันได้ อย่าได้บาดหมางกันด้วยเรื่องเล็กน้อยเลย” ฉินหวู่เทียนพูดขณะป้องมือ จากพลังที่ชายชราทั้งห้าคนปล่อยออกมา เขาก็รู้แล้วว่าพวกนั้นคือเซียนผู้คุมกฎ พวกเขามีพลังที่แข็งแกร่งที่แม้แต่อาณาจักรฉินหวงยังต้องระมัดระวังและไม่สามารถดูถูกได้ ดังนั้นน้ำเสียงของฉินหวู่เทียนจึงสุภาพมาก

“ฮืม เจ้าคิดว่าอาณาจักรเล็ก ๆ อย่างฉินหวงจะทำอะไรได้ ? ” มุมปากของชายชราหม่าเทิงบิดเบี้ยวไปด้วยความเยาะเย้ย เขามองไปที่คนทั้งสามด้วยความเย็นชาและพูดด้วยเสียงเย็นเฉียบ “มันจะดีที่สุดถ้าพวกเจ้าไม่สอดมือเข้ามายุ่งเรื่องนี้ แม้ว่าพวกเจ้าจะเป็นจากอาณาจักรฉินหวง เราก็ไม่สุภาพด้วยหรอกนะ กลับไปที่ที่เจ้ามาซะ” ชายชราหม่าเทิงแกว่งแขนของเขาและพลังธรรมชาติก็พุ่งไปที่คนทั้งสาม พวกเขาไม่สามารถต้านทานได้เลยและก็ถูกผลักไปด้านหลังด้วยพลังแห่งธรรมชาตินั้น

มือที่เหี่ยวย่นของชายชราซิตูจับที่คอของเจียงหยางป้าไว้แน่น ทำให้เจียงหยางป้าไม่สามารถที่จะพูดออกมาได้ เขามองลงไปข้างล่างอย่างเยือกเย็นอีกครั้งและเย้ยหยัน “พวกเจ้าทั้งหมดปิดปากกันแน่นเชียวนะ เมื่อพวกเจ้าไม่ต้องการจะบอกกัน อย่างหาว่าข้าไม่มีเมตตาล่ะ” ชายชราซิตูกำมือของเขาแน่นขึ้นและเสียงดับแกร๊กก็ดังออกมาจากคอของเจียงหยางป้า

หลังจากนั้นไม่นาน ชายชราซิตูก็ปล่อยเจียงหยางป้า ร่างของเขาตกลงมาจากท้องฟ้าเหมือนกับว่าวที่ขาด

“ท่านหัวหน้าตระกูล ! “

“สามีของข้า ! “

เสียงร้องดังออกมาจากคฤหาสน์เจียงหยาง ทุก ๆ คนเสียใจและโกรธจัด เซียนปฐพี 2-3 คนกระโดดขึ้นไปและรับตัวของเจียงหยางป้าไว้อย่างระมัดระวัง อย่างไรก็ตามคอของเขาหักแล้ว ดังนั้นเขาจึงเสียชีวิตไปแล้ว การที่เขายังไม่ได้เป็นเซียนสวรรค์นั้นทำให้คอและหัวใจของเขาถือเป็นจุดตาย

“หัวหน้าตระกูล!” หลังจากที่ได้รู้อาการของเจียงหยางป้าแล้ว ทุก ๆ คนในเขตก็ร้องไห้ออกมาด้วยความโศกเศร้าและความโกรธอีกครั้ง ผู้อาวุโสหลายคนมองไปที่ชายชราทั้งห้าบนท้องฟ้าด้วยสายตาอาฆาต

“นี่คือตัวอย่างเท่านั้น บอกมาว่าเจี้ยนเฉินอยู่ที่ไหน แล้วบอกให้มันออกมา ไม่ยังงั้นพวกเจ้าจะพบจุดจบแบบนั้น” ชายชราซิตูเหยียดหยาม

“ถึงแม้ว่าพวกเราจะต้องตาย พวกเราก็ไม่บอกหรอกว่านายน้อยสี่อยู่ที่ไหน ถ้าเจ้าฆ่าพวกเราทั้งหมด นายน้อยต้องไปล้างแค้นแน่ซักวัน” หัวหน้ายามผู้ซื่อสัตว์ร้องออกไปด้วยความโกรธเหมือนกับว่าเขาไม่ได้กลัวความตายเลย

“รนหาที่ตายนัก ! ” สายตาชายชราซิตูเย็นเฉียบ คลื่นพลังออกจากปลายนิ้วที่เขาชี้เหมือนสายฟ้า มันไปโดนที่ระหว่างคิ้วของหัวหน้ายามและทะลุหัวของเขาไป หัวหน้ายามทรุดลงกับพื้นทันที และของเหลวสีแดงก็ไหลออกมาจากรูนั้น

ภาพที่เห็นทำให้ยามของตระกูลเจียงหยางตกใจอย่างมาก พวกเขาทั้งหมดมองไปที่ชายชราทั้งห้าด้วยความกลัว พวกเขาอดไม่ได้ที่จะถอยหลังไป 2-3 ก้าว

ในหมู่ของพวกเขา ไม่ใช่ทุกคนที่จะจงรักภักดีกับตระกูลเจียงหยางถึงขนาดที่จะมอบชีวิตให้และตายอย่างวีรบุรุษ ในทันใดนั้นเอง คนที่กลัวตาย 2-3 คนบินออกไปข้างนอกด้วยความเร็วสูง พยายามที่จะหนีจากหายนะนี้