เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 72

ตอนที่ 72: กลุ่มโจรไร้ขอบเขต

ค่ำคืนได้เข้ามาถึง เจี้ยนเฉินก็จัดการส่วนของเขาเสร็จและเข้าไปในกระโจม เขาถือแกนสัตว์อสูรระดับ 1และเริ่มบ่มเพาะ ตอนที่เขากำลังเดินทางไปยังทวีปเทียนหยวนมันก็มักจะมีอันตรายซุ่มไปอยู่ทั่วทุกที่ นี่หมายความว่าเขาจะต้องแข็งแกร่งเพื่อที่จะได้อยู่อย่างปลอดภัย ดังนั้นเจี้ยนเฉินจังไม่กล้าเสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียวในการเพิ่มความแข็งแกร่งของเขา ไม่เพียงแค่นั้น แต่เขาก็รู้ว่าถ้าเขาแข็งแกร่งขึ้น เขาจะสามารถกลับไปยังอาณาจักรเกอซุนและอยู่กับครอบครัวของเขาได้ โดยไม่ต้องกลัวสำนักหัวหยุน ไม่อย่างนั้นถ้าเข้ากล้าที่จะเสนอหน้าของเขาไปที่นั่น เขาจะถูกไล่ล่าไปยังสุดขอบโลกโดยคนของสำนัก

ตอนนี้ข้างนอกค่อนข้างสงบ มีเพียงเสียงฝีเท้าที่ได้ยินเป็นบางครั้ง ทหารรับจ้างสองสามคนกำลังลาดตะเวนรอบ ๆ ที่ตั้งค่าย

เวลาผ่านไปอย่างเงียบ ๆ อย่างช้า ๆ ในขณะที่ทหารรับจ้างส่วนใหญ่นั้นอยู่ในกระโจมของพวกเขาและมีทหารรับจ้างกำลังลาดตะเวนอยู่ พวกเขานั้นง่วงนอนจนไม่ได้ทำหน้าที่อย่างเต็มที่

ทันใดนั้นเงาสีดำก็วูบวาบ มันเดินทางภายใต้ยามค่ำคืนและปาดคอของทหารรับจ้างคนหนึ่งที่กำลังลาดตระเวนอย่างเงียบ ๆ เงาสีดำกระพริบอีกครั้ง คราวนี้เห็นได้ชัดว่ามันเป็นฝีมือของนักฆ่าที่ไร้เสียงจนกระทั่งทหารล้มลงและตายอยู่บนพื้น

เงาสีดำเคลื่อนที่บนอากาศอย่างเงียบเชียบและรวดเร็ว ไม่มีใครสามารถสัมผัสได้ถึงใบกระบี่นี้ได้ เนื่องจากค่ายนั้นกว้างและเป้าหมายก็เป็นทหารรับจ้างที่ลาดตระเวนอยู่คนเดียวในสถานที่ห่างไกล ทำให้ไม่มีใครจะสามารถสังเกตเห็นถึงตอนที่เขาตายได้ก่อนที่เขาจะล้มลงบนพื้น

ในขณะที่ทหารรับจ้างคนแรกล้มลงกับพื้น เงาสีดำนับไม่ถ้วนก็พุ่งเข้ามาที่ค่ายและฆ่าทหารรับจ้างทั้งหมดที่กำลังลาดตระเวนอยู่ไม่ไกลจากค่ายเล็กน้อย

เจี้ยนเฉินไม่ได้อยู่ไกลจากค่ายนักและเมื่อทหารรับจ้างล้มลงบนพื้นซึ่งห่างจากเจี้ยนเฉินเพียง 30 เมตร ใบหูของเจี้ยนเฉินขยับเล็กน้อยขณะที่เขากำลังนั่งขัดสมาธิ เมื่อเขาได้ยินเสียงเหล่านั้นตาของเขาก็ลืมขึ้นพร้อมกับมองไปรอบ ๆ เจี้ยนเฉินก็ก้มหน้าเปิดกระโจมเล็กน้อยเพื่อดูว่ามันเกิดอะไรขึ้น

เพียงเจี้ยนเฉินเปิดกระโจมและมองออกไปด้านนอก เขาก็ตรวจสอบถึงสิ่งที่เกิดขึ้นและมีเงาสีดำกระพริบวูบวาบปรากฏออกมาให้เห็น ผ่านทหารรับจ้างที่กำลังลาดตระเวน เหมือนกับคนอื่น ๆ ชายคนนั้นล้มลงโดยไม่มีเสียง

ดวงตาของเจี้ยนเฉินเบิกกว้างอย่างตกอกตกใจ เห็นได้ชัดว่ากองคาราวานกำลังถูกโจมตี แต่จากประสบการณ์ที่ผ่านมาของเขาทำให้เขาได้ไม่ได้ตื่นตระหนกมากนัก เขาส่งเสียงคำรามออกมาจากกระโจมว่า “ระวังตัวด้วย เรากำลังถูกโจมตี ! “

เสียงตะโกนของเจี้ยนเฉินนั้นดังพอที่จะได้ยินทั่วทั้งค่าย ด้วยคำเตือนของเขา ค่ายที่เงียบก่อนหน้านี้ก็มีเสียงอึกทึกของทหารรับจ้างจำนวนนับไม่ถ้วนออกมาจากกระโจมของพวกเขา ในเวลาสั้น ๆ ทหารรับจ้างหลายร้อยคนที่มักจะสนุกสนานก็ปรากฏออกมาด้วยความตึงเครียด

จากคำพูดของเจี้ยนเฉิน มันเป็นธรรมดาสำหรับทุกคนที่เคยเดินทางไปทวีปเทียนหยวน คนที่มีชีวิตอยู่ด้วยอาวุธของตัวเอง พวกเขานั้นไวต่อเสียงมากและเมื่อพวกเขาได้ยินเจี้ยนเฉินพวกเขาก็พุ่งออกมาจากกระโจมทันที อย่างไรก็ตามเมื่อทุกคนรีบออกมาจากกระโจม พวกเขาก็มองไปรอบ ๆ และมองเห็นทหารรับจ้างของตนเองโดยไม่มีร่องรอยของศัตรู

“ศัตรู? ศัตรูอยู่ไหน..”

“ใครเป็นคนตะโกนเมื่อกี้ ข้าไม่เห็นใครเลย..”

“ศัตรูอยู่ไหน ใครมันบัดซบที่หอนออกมาเมื่อกี้..”

ทหารรับจ้างหลายคนเริ่มส่งเสียงดังโวยวายด้วยความโกรธและควานหาคนที่ตะโกนออกมาเมื่อกี้ ไม่อย่างนั้นพวกเขาคงจะไม่ออกมาง่าย ๆ

“ไม่ดีแล้วหัวหน้าหลิงเทียน ตูมู่หลานตายแล้ว ! “

เช่นเดียวกับทหารรับจ้างหลายคนที่กำลังส่งเสียงก่นด่าอยู่นั่นเอง ก็มีอีกคนตะโกนขึ้นมาและทำให้คนอื่น ๆ ต่างพากันหันไปมองพร้อมกัน

เมื่อได้ยินอย่างนั้นทหารรับจ้างทุกคนต่างก็หันไปมองทางต้นเสียง ในเวลาเดียวเส้นแสงพุ่งเข้ามาในกลุ่มและเกิดเสียงดังปังบนหน้าอกของทหารรับจ้าง 3 คน

ทหารรับจ้างทั้งสามถูกฆ่าและไม่มีโอกาสแม้แต่จะร้องออกมาสักน้อยก่อนที่พวกเขาจะล้มลงไปที่พื้น แต่ก่อนที่พวกเขาจะล้มลงถึงพื้นเส้นแสงอีกสามเส้นก็ลอยเข้ามาอีกและชีวิตของทหารรับจ้างอีกสามคนก็หลุดลอยออกไป

เงาสีดำยังคงไม่หยุดและมุ่งหน้าไปยังทหารรับจ้างคนอื่น ภายใต้หน้ากากในตอนกลางคืนมันยากมากที่จะคาดเดาว่าเขาจะมาจากไหนหรือเขาเล็งใครอยู่

ดังนั้นเส้นแสงที่ถูกยิงเข้ามาในกลุ่มของทหารรับจ้าง ก็มีหลายสิบคนล้มลงก่อนที่พวกเขาจะทันได้ตอบโต้ ในเวลานี้ทหารรับจ้างก็ร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว “ระวังตัว ศัตรูกำลังจะโจ-..” แต่ก่อนที่เขาจะได้พูดจบประโยค เส้นแสงก็พุ่งเข้ามาหาและฆ่าเขา

“ทุกคนกระจายตัวและดูแลให้ทั่ว ! ” ทหารรับจ้างอีกตะโกน มันเป็นชายวันกลางคนที่ใบหน้ามีแผลเป็น พร้อมกับค้อนสีแดงปรากฏอยู่ที่มือทั้งสองข้าง เขาพุ่งไปยังทิศทางที่มีการโจมตี

“หัวหน้าหลิงเทียน ระวังตัวด้วย..’

เมื่อมองดูชายคนนั้นพุ่งเข้าไปยังทิศทางที่ศัตรูโจมตี ทหารรับจ้างจำนวนมากก็ตะโกนออกมาด้วยความกังวล

ในขณะที่ชายคนนั้นพุ่งไปด้านหน้า ทหารรับจ้างที่แข็งแกร่งกว่า 10 คนก็เริ่มตามหัวหน้าของเขาและเริ่มพุ่งเข้าไปยังแหล่งที่มาของการโจมตี

แต่ก็มีเส้นแสงลอยออกมา คราวนี้พวกมันเปลี่ยนเป้าหมายไปเป็นเหล่าทหารรับจ้างที่พุ่งใส่พวกมันแทน.