เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 775

ตอนที่ 775: เสียงคำรามของสัตว์อสูร

ชิ้นหยกของซาร์ ทิลอสได้เก็บการโจมตี 1 กระบวนท่าจากเซียนราชาเอาไว้ หลังจากโจมตีออกไปแล้ว นิ้วใหญ่นั่นก็ได้หายไป แต่ผลกระทบที่เกิดจากการโจมตีนั้นยิ่งใหญ่มาก ไม่เพียงแต่มันจะทำให้เจี้ยนเฉินได้รับบาดเจ็บสาหัสเท่านั้น มันยังทำให้พื้นดินในรัศมีร้อยเมตรจมลงไปลึกกว่า 1 เมตร ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเนื่องจากพลังของเซียนราชานั้นหนาแน่นมาก ซึ่งมันไม่ได้รั่วออกไปที่อื่นเลยแม้แต่น้อย ถ้าพลังทั้งหมดของนิ้วถูกปล่อยออกมา จะไม่มีอะไรเหลืออยู่เลยในพื้นที่ที่ดินจมลงไปนั้น ไม่มีใครที่สามารถที่จะหนีจากความตายไปได้

คนที่อยู่รอบรอบนิ่งอึ้งไปกับความยิ่งใหญ่ในการโจมตีของเซียนราชา พวกเขาไม่ใช่เป้าหมาย แต่มันจะหลงเหลือร่องรอยแห่งความตกใจนี้ไปกับพวกเขาตราบนานเท่านาน

ในที่ไกลออกไป หยุนเทียนหยุดหนี เขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจและออกความเห็นด้วยเสียงสั่นเทา “ใครจะคิดล่ะว่า ท่านบรรพชนของตระกูลซาร์จะมอบการโจมตีของเขากับซาร์ ทิลอส ดูเหมือนว่าพวกเขาจะตั้งใจที่จะกำจัดหยางยู่เทียนมากกว่าที่ข้าอยากเสียอีก” หลังจากนั้นใบหน้าของเขาก็ฉายความตื่นเต้นออกมาและเขาคิดอย่างยินดี “หยางยู่เทียนจะต้องตายเป็นแน่ในครั้งนี้ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ไม่ว่าสมบัติป้องกันนี้จะแข็งแกร่งเพียงใด มันก็ไม่สามารถป้องกันการโจมตีจากเซียนราชาได้ สมบัติป้องกันนี้ต้องไม่ตกไปอยู่ในมือของตระกลูซาร์” หยุนเทียนล้มเลิกที่จะหนีและพุ่งไปที่เจี้ยนเฉินอย่างเร็วที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้

“หยางยู่เทียน ด้วยการโจมตีจากท่านบรรพชน เจ้าไม่สามารถที่จะรอดได้แม้เจ้าจะมีเกราะสมบัตินั่น แค่แรงกระแทกก็เพียงพอที่จะทำให้เจ้ากลายเป็นเสี่ยง ๆ ได้แล้ว สมบัติของเจ้าในตอนนี้จะเป็นของตระกูลซาร์” ซาร์ ทิลอสหัวเราะคิกคักอย่างเสียงดัง ก่อนที่จะบินไปที่รูที่เจี้ยนเฉินถูกกระแทกเข้าไปอย่างรวดเร็ว เขาแน่ใจว่าเจี้ยนเฉินนั้นหลาดท่าไปจากการโจมตีของท่านบรรพบุรุษแล้ว แม้แต่วัตถุเซียนก็ไม่สามารถปกป้องเขาได้

ซาร์ ทิลอสพุ่งเข้าไปที่ถ้ำที่เจี้ยนเฉินกระแทกเจ้าไป ภายในร้อยเมตรข้างใน เขาก็พบเจี้ยนเฉินในที่สุด ในตอนนี้ เจี้ยนเฉินหน้าซีดในขณะที่หลับตาอยู่ เขาไม่ได้สติในขณะที่เลือดจากปากของเขานั้นย้อมเกราะสีทองจนเป็นสีเลือด

“จากนี้เป็นต้นไป สมบัตินี้จะเป็นของตระกูลซาร์ ข้ามีความดีความชอบในการฆ่าหยางยู่เทียน และด้วยฐานะของข้าในตระกูล ท่านบรรพชนต้องมอบเกราะนี่ให้กับข้าเป็นรางวัลอย่างแน่นอน” ความยินดีและความโลภปรากฎพวกพุ่งขึ้นที่ตาของซาร์ ทิลอสในขณะที่เขาคุกเข่าลงและยื่นมือของเขาไปหาเกราะไหมสีทองบนตัวของเจี้ยนเฉิน

โฮก !

ทันใดนั้นเอง เสียงเหมือนแผ่นดินไหวก็ดังก้องออกมา ความดังของมันสะท้อนไปทั่วทั้งเขต และขยายออกไปทั่วทิศทางจากคลื่นเสียงที่มองเห็นได้

แขตแนวภูเขาทั้งหมดสั่นไหวอย่างรุนแรงจากเสียงคำราม รอยแตกหนาเกิดขึ้นทันทีบนภูเขาที่มีอยู่มานานมากกว่าหลายหมื่นปี รอยกระจายไปเหมือนใยแมงมุม มันครอบคุลมไปทั่วแนวภูเขาในไม่ช้า ทำให้ภูเขาหลายลูกถล่มลงมา

พื้นดินสั่นไหวอย่างรุนแรง รอยแตกเป็นกากบาทเกิดขึ้นทันทีที่พื้นดินที่คลื่นเสียงอันน่ากลัวนั้นผ่านไป ต้นไม้และพืชผักนับไม่ถ้วนกลายเป็นฝุ่นผงกระจัดกระจายไปในอากาศ แม้แต่ท้องฟ้าที่ปกคลุมไปด้วยหมอกสีขาวยังได้รับผลกระทบอย่างหนัก

พลังจากเสียงคำรามนั้นเป็นอะไรที่ไม่น้อยไปกว่าการโจมตีเต็มกำลังจากเซียนผู้คุมกฎเลย ด้วยการคำรามเพียงครั้งเดียว ภูเขาได้พังทลายลงมาและพื้นดินก็แตกแยกในขณะที่ท้องฟ้าก็สั่นสะเทือน เหมือนกับว่านี้เป็นจุดจบของโลก

ซาร์ ทิลอสที่กำลังจะเอาเกราะไหมจากเจี้ยนเฉินสะดุ้งทันที หลังจากนั้นไม่นาน แววตาของเขาก็หม่นประกายและกลายเป็นเหมือนไม่มีชีวิต ร่างกายทั้งหมดของเขาทรุดลงกับพื้นด้วยเสียงอันดังนั้น เหมือนว่าเขาสูญเสียพลังทั้งหมดออกไปจากร่างกาย เสียงคำรามที่ยิ่งใหญ่นั้นสั่นไหวไปที่จิตวิญญาณของซาร์ ทิลอสโดยตรง จนถึงขั้นทำให้มันสลายและฆ่าเขาลงในทันที

เสียงคำรามที่ยิ่งใหญ่นั้นดูเหมือนจะสามารถเจาะจงไปที่เป้าหมายเฉพาะคนได้ เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงทั้งหมดที่โจมตีเจี้ยนเฉินข้างนอกถ้ำก็สะดุ้งด้วย ก่อนที่ดวงตาของพวกเขาจะหมดประกายลง ในตอนนั้นเอง พวกเขาล้มทั้งยืนลงบนพื้น ตามรอยซาร์ ทิลอสไป เสียงคำรามได้สลายวิญญาณของพวกเขาไปและฆ่าพวกเขาในทันที แม้แต่พลังของวัตถุเซียนก็ป้องกันมันไม่ได้

ในขณะที่กลุ่มของคารา ลี่เว่ยที่ช่วยเจี้ยนเฉินนั้น พร้อมกับผู้คนที่สังเกตการณ์อยู่ก็ได้รับผลกระทบอย่างรุนแรงด้วย ทั้งหมดเหม่อลอยไปชั่วขณะ จิตใจของพวกเขาหยุดความคิดทุกสิ่งทุกอย่าง คลื่นพลังที่ทรงพลังของเสียงคำรามได้สั่นไหวจิตใจของพวกเขา ทำให้พวกเขาเกิดความกลัวลึกลงไปที่ตัวตนของพวกเขา

“อ๊าก ! ” ทันใดนั้นเอง เสียงร้องที่เจ็บปวดก็ดังมาแต่ไกล มันคือเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดจากหยุนเทียน คนที่ลอยออกไปด้วยเมฆขาวในที่ไกล ๆ เขาเอามือกุมหัวแน่นและใบหน้าของเขานั้นเต็มไปด้วยความเจ็บปวด หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ร่วงลงจากพื้นและกระแทกอย่างรุนแรงไปที่พื้น กระดูกในร่างกายของเขาหักหลายท่อน

ในขณะที่หยุนเทียนที่อยู่ไกลออกไป พลังแห่งการเข่นฆ่าจากเสียงคำรามได้ลดลงไปแล้วเมื่อมันไปถึงหูของเขา มันแค่ทำให้หัวของเขารู้สึกเหมือนจะระเบิด เหมือนว่าวิญญาณของเขากำลังถูกเฉือนออกจากใครบางคน ถ้าเขาอยู่ตรงที่ซาร์ ทิลอสอยู่ ซึ่งอยู่ใกล้ใกล้เสียงคำราม วิญญาณของเขาคงแหลกสลายไปเหมือนกับซาร์ ทิลอสที่ตายไปในทันที

จากถ้ำที่เจี้ยนเฉินป้องกันอยู่นั้น เสือขาวยาว 9 เมตรและสูง 3 เมตรเชิดอกของมันขึ้นเหมือนเจ้านายที่มีบุคลิกเหมือนราชา ที่หลังของเสือมีปีกที่เป็นขนม้วนอยู่ ปีกสีขาวหิมะที่เต็มไปด้วยความสูงส่งและความศักดิ์สิทธิ์ บ่งบอกให้เห็นถึงความแตกต่างจากตัวอื่น ๆ

เสือขาวเดินออกจากถ้ำด้วยการก้าวอย่างเชื่องช้า มันมองไปที่หยุนเทียนที่อยู่ห่างออกไปหลายกิโลเมตร และจิตสังหารที่ทรงพลังก็เกิดขึ้นที่ตาของมัน

หยุนเทียนหมกมุ่นอยู่กับอาการปวดเหมือนหัวของเขาจะแตกออกในขณะที่เขายืนอยู่บนพื้น เขาจ้องอย่างเหม่อลอยไปที่เสือตัวใหญ่ข้าง ๆ ถ้ำและเข้าใจในทันทีว่าเสียงคำรามที่เหมือนแผ่นดินไหวนั้นต้นกำเนิดมาจากไหน เขาพูดด้วยเสียงที่สั่นไหว “สะ สัตว์อสูรในตำนาน…” เมื่อรู้สึกได้ถึงจิตสังหารที่รุนแรงที่มาจากเสือขาว ลึก ๆ ภายในจิตใจของหยุนเทียนก็สั่นไหว เขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและทันใดนั้นเขาก็นึกถึงแรงที่เกิดจาการที่เสือคำราม และเขาดึงจี้โบราณออกมาอย่างไม่ลังเลออกมาจากสาปเสื้อของเขา เขาร้องออกมา “ข้าขอถอนตัว ! “