เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 831

ตอนที่ 831 แกนอสูรของจิตวิญญาณวัตถุเซียน

“เจ้ากล้ารึ ? “

ทันใดนั้นเองเกิดเสียงตะโกนก้องอย่างโกรธแค้น มิติโดยรอบพลันหยุดนิ่ง ราวกับกลายเป็นน้ำแข็ง กักขังราชาอีกาเอาไว้อย่างแน่นหนา ขยับไม่ได้แม้แต่น้อย

ดวงตาของหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์หรี่ลงหลังเห็นราชาอีการะดับ 7 ติดกับ นางรู้ว่าราชาอีกานั้นอยู่ระดับ 7 คนที่ควบคุมมันได้อย่างง่ายดายเช่นนี้นั้นย่อมต้องแข็งแกร่งเป็นอันมาก การตรึงสัตว์อสูรระดับสูงไว้กลางอากาศได้เช่นนี้นั้น อย่างน้อย ๆ ต้องเป็นเซียนราชาถึงจะทำได้

จิตวิญญาณวัตถุเซียนปรากฏตัวขึ้นมาข้าง ๆ เจี้ยนเฉิน ก่อนจะคำนับเจี้ยนเฉินโดยไม่ชายตามองราชาอีกาเลยแม้แต่น้อย “ข้าน้อยคารวะนายท่าน”

นางตกใจทันทียามที่เห็นจิตวิญญาณตนนั้นพูดคำว่านายท่าน ก่อนจะหันไปมองเจี้ยนเฉินและจิตวิญญาณในร่างชายมีอายุสลับไปมาอย่างตกตะลึง

ขณะเดียวกันราชาอีกาเองก็ได้ยินคำพูดของจิตวิญญาณสมบัติเซียนและสถานะของเจี้ยนเฉิน ท่าทางของมันนั้นตกตะลึงเสียยิ่งกว่าหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ มันตกตะลึงถึงขีดสุด ก่อนจะตามมาด้วยความสิ้นหวังอย่างไม่น่าเชื่อ ตัวอีกาเองนั้นเกิดและเติบโตภายในมิติของวัตถุเซียน มันย่อมรู้ดีถึงความแข็งแกร่งของจิตวิญญาณวัตถุเซียน

“ปล่อยอีกาตัวนั้นได้แล้ว” เจี้ยนเฉินพูดขึ้น

“ขอรับนายท่าน” จิตวิญญาณตอบรับอย่างนอบน้อมก่อนปลดปล่อยมิติรอบข้างให้กลับเป็นเช่นเดิม ราชาอีกากลับมาเคลื่อนไหวได้อีกครั้ง

แต่ราชาอีกาก็ไม่กล้าโจมตีเจี้ยนเฉินอีกต่อไป มันรีบเปลี่ยนร่างเป็นชายแก่สวมชุดคลุมสั้นสีดำ แล้วคุกเข่าพร้อมพูดอย่างนอบน้อม “โม่หยูคารวะท่านจิตวิญญาณวัตถุเซียน”

จิตวิญญาณจ้องมองราชาอีกาก่อนพูดด้วยเสียงเย็นเยียบ “เจ้ากล้านักถึงได้ทำตัวยโสโอหังต่อหน้านายท่านของข้า”

ราชาอีกาตัวสั่น แววตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ก่อนพูดน้ำเสียงสั่น “ได้โปรดให้อภัยข้าด้วยท่านจิตวิญญาณวัตถุเซียน ให้อภัยข้าด้วย โม่หยูมีตาแต่หามีแววไม่ ไม่รู้ว่าเขาเป็นเจ้านายของท่าน หากข้าทำอะไรผิดไป ได้โปรดให้อภัยข้าด้วย”

ภายเบื้องหน้าทำให้หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ประหลาดใจมากขึ้นไปเรื่อย ๆ สัตว์อสูรระดับ 7 อันทรงพลังกลับมาคุกเข่าร้องขอชีวิตกับจิตวิญญาณวัตถุเซียนเป็นภาพที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เพราะถึงอย่างไรก็ตามสัตว์อสูรระดับ 7 นั้นก็มีพลังเทียนเท่าเซียนผู้คุมกฎซึ่งเต็มไปด้วยความหยิ่งยโสโอหัง นี่ยังไม่นับเรื่องที่ว่าราชาอีกานี้อยู่ระดับ 7 อีก ต่อให้อยู่ต่อหน้าเซียนราชา มันเพียงแค่ทำตัวสุภาพก็นับว่าเพียงพอแล้ว ไม่จำเป็นต้องสั่นกลัวถึงเพียงนี้

หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ได้ลองคาดคะเนความแข็งแกร่งของจิตวิญญาณวัตถุเซียนใหม่อีกครั้งหลังจากได้เห็นภาพเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นเบื้องหน้า แต่สิ่งที่ทำให้นางตกตะลึงยิ่งกว่าอื่นใดคือการที่จิตวิญญาณวัตถุเซียนที่แข็งแกร่งถึงเพียงนี้กลับยอมสยบรับเซียนผู้คุมกฏเป็นเจ้านาย นี่นับเป็นข่าวใหญ่มากทีเดียว

“เจ้าเป็นอะไรกับอีการะดับ 6 ที่ข้าฆ่าไปหรือ ? ” เจี้ยนเฉินถามขึ้น

ทันทีที่ได้ยินคำถาม อีกาในร่างชายแก่ดูลังเลอยู่ชั่วครู่ มันไม่อยากจะตอบคำถามของเจี้ยนเฉิน แต่เมื่อนึกความสัมพันธ์ของเจี้ยนเฉินกับจิตวิญญาณวัตถุเซียน มันก็จำใจตอบอย่างเชื่อฟัง “มันเป็นหนึ่งในแปดศิษย์ของข้า รวมทั้งเป็นศิษย์ที่โดดเด่นที่สุดด้วย โอกาสที่จะขึ้นมาระดับ 7 ก็นับว่าสูงที่สุด”

เจี้ยนเฉินดูสบายใจขึ้นก่อนพูดต่อ “เจ้าไปได้แล้ว หากในอนาคตเจ้าคิดจะล้างแค้น ข้าจะรอเจ้าอยู่ที่นี่”

ชายแก่ลังเลอยู่เล็กน้อย แต่ไม่พูดอะไรก่อนหันไปมองจิตวิญญาณวัตถุเซียน

จิตวิญญาณวัตถุเซียนพูดอย่างไม่ใส่ใจ “ในเมื่อนายท่านไม่ต้องการเอาเรื่องเจ้า ข้าจะปล่อยเจ้าไปในครานี้ ไปเถอะ”

ชายแก่ค้อมคำนับจิตวิญญาณวัตถุเซียนก่อนจะหันตัวแล้วจากไป

หลังจากนั้นเจี้ยนเฉิน หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ และจิตวิญญาณวัตถุเซียนก็มาถึงปราสาทใจกลางมิติ นางไม่ได้ถามคำถามอะไรมากนักเกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้ ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องโถงห้องหนึ่งเงียบ ๆ นางตั้งใจไว้ว่าจะเก็บตัวฝึกตนคนเดียวสักพัก

หลังจากจิตวิญญาณวัตถุเซียนจากไป เจี้ยนเฉินก็เลือกห้องโถงอีกห้องหนึ่งก่อนเข้าไปปิดประตูฝึกตน ตั้งใจจะรวบรวมพลังบรรพกาลกลับคืนมา

ภายในห้องโถงเย็นเยียบ เจี้ยนเฉินนั่งขัดสมาธิอยู่กลางห้อง ก่อนนำแกนอสูรทั้งหมดที่มีออกมาจากแหวนมิติ เขาตั้งใจจะหลอมแกนอสูรทั้งหมดให้เป็นพลังบรรพกาล ยามนี้กองแกนอสูรทั้งหมดนั้นกองรอบตัวเขาราวกับภูเขากองหย่อม ๆ

หลังจากคัดแยกแกนอสูรทั้งหมดแล้ว เจี้ยนเฉินจึงหยุดพักก่อนติดต่อกับจิตวิญญาณกระบี่ที่กำลังดูบซับหินหลากสีภายในความคิดให้มาช่วยหลอมแกนอสูร