เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 832

ตอนที่ 832 เก็บตัวบ่มเพาะ

หลังจากผ่านไปพักใหญ่เจี้ยนเฉินถึงกลับมามีสติอีกครั้ง ก่อนจะหันไปมองแกนอสูรโดยรอบ ทุกอย่างรอบตัวคราวนี้เกิดขึ้นเร็วมากเกินไปนัก

ก่อนหน้านี้เขายังกังวลเรื่องที่แกนอสูรมีไม่เพียงพอ แต่แค่พริบตาเดียวจิตวิญญาณวัตถุเซียนกลับส่งมอบแกนอสูรจำนวนนับไม่ถ้วนให้ จำนวนแกนอสูรระดับ 7 และ 8 นั้นเยอะเกินจินตการของทุกคนแม้กระทั่งตัวเขาเอง ยามนี้เจี้ยนเฉินรู้สึกราวกับอยู่ในความฝัน และทุกอย่างตรงหน้านั้นไม่ใช่เรื่องจริง

เจี้ยนเฉินสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ แล้วค่อย ๆ คุมสติตัวเอง พร้อมมองกองแกนอสูรที่กองอยู่อย่างเป็นระเบียบทั้งหมด ก่อนจะใส่พวกมันเข้าแหวนมิติอย่างไม่ลังเล

แกนอสูรทั้งหมดตรงนี้มีหลายระดับ หลังจากใส่แกนอสูรหลายพันใบเข้าไปในแหวน เจี้ยนเฉินจึงมีสติชัดแจ้งอีกครั้ง ไม่นานนักเขาก็คิดอะไรได้ แล้วหยุดสิ่งที่ทำอยู่ “ถ้าเอาแกนอสูรทั้งหมดเข้าไปในแหวนมิติอันเดียว หากข้าทำแหวนหาย ก็เท่ากับเสียแกนอสูรทั้งหมดไปไม่ใช่รึ? ยามนี้ข้าเป็นเจ้านายของวัตถุเซียนนี้แล้ว จิตวิญญาณวัตถุเซียนอยู่ภายในห้วงความคิดของข้า ไม่มีทางหายไปไหน ปล่อยแกนอสูรทั้งหมดไว้ที่นี่ดูจะปลอดภัยที่สุดแล้ว”

หลังจากคิดรอบคอบแล้ว เจี้ยนเฉินหยุดเก็บแกนอสูร ก่อนหันไปหาจิตวิญญาณวัตถุเซียน “หาห้องใหญ่ ๆ แล้วเก็บแกนอสูรทั้งหมดไว้ในนั้น แล้วก็เอาแกนอสูรระดับ 7 มาให้ข้า 100 อัน”

“ขอรับนายท่าน ! ” จิตวิญญาณวัตถุเซียนรับคำสั่งทันที พร้อมสะบัด แกนอสูรทั้งหมดหายไปทันที เหลือเพียงแกนอสูรระดับ 7 หนึ่งร้อยอันลอยอยู่กลางอากาศ

เจี้ยนเฉินมองแกนอสูรระดับ 7 ที่ลอยอยู่ก่อนขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วเดินออกไปหยิบออกมา 1 อัน แต่แกนอสูรอันนั้นดูขุ่นมัวไปหมด ฝุ่นหนาเกาะรอบราวกับเป็นเปลือกหิน มองเผิน ๆ แกนอสูรตรงหน้านั้นไม่ต่างกับก้อนหินเลยด้วยซ้ำ

เจี้ยนเฉินบีบมือเล็กน้อย กะเทาะเปลือกนอกออก เผยให้เห็นแกนอสูรภายใน แกนอสูรยังคงขุ่นมัวอยู่ มีเพียงเปลวพลังสั่นไหวเล็กน้อยลึกไปภายใน

หลังจากเห็นเช่นนี้คิ้วของเจี้ยนเฉินก็ขมวดเป็นปมแน่น

“นายท่าน แกนอสูรพวกนี้อยู่มาหลายแสนปี พลังจำนวนภายในแกนอสูรพวกนี้รั่วไหลออกมาไม่น้อย ส่วนที่ยังเหลืออยู่ก็แทบจะแข็งตัว” จิตวิญญาณอธิบายขึ้นมาข้าง ๆ

เจี้ยนเฉินพิจารณาแกนอสูรระดับ 7 ในมืออย่างละเอียด “เจ้าพูดถูกแล้ว พลังในแกนอสูรรั่วออกไปไม่น้อย เหลืออยู่น่าจะราว ๆ หกในสิบส่วนเท่านั้น”

แกนอสูรนั้นต่างจากยุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎบนทวีปเทียนหยวนนั้นยุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎทุกชิ้นเป็นอาวุธที่ทุกคนต่างให้ความสำคัญและจะดูแลรักษาอย่างดีราวกับลูกในไส้ แถมยุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎยังสามารถดูดซับพลังจากภายนอกมาซ่อมแซมตัวเองได้ แต่แกนอสูรนั้นไม่สามารถทำได้ มันมีค่าแค่สำหรับมนุษย์เท่านั้น ไม่ได้มีประโยชน์อะไรต่อสัตว์อสูรเวทย์ เนื่องจากพวกมันไม่สามารถซึมซับพลังจากแกนอสูรได้ เพราะอย่างนั้นเองเวลาสัตว์อสูรเวทย์ตายลง แกนอสูรที่เหลืออยู่ก็กลายเป็นเพียงเครื่องราง ของดูต่างหน้าเท่านั้น ยามที่แกนอสูรถูกเก็บรวบรวมไว้เป็นเวลานาน พลังภายในนั้นจะค่อย ๆ รั่วไหลออกมา ส่วนตัวแกนอสูรจะค่อย ๆ ขุ่นมัว

“ถึงแม้พลังพวกนี้จะรั่วไหลออกไปบ้าง แต่แกนอสูรพวกนี้ก็ยังมีค่าสำหรับข้าอยู่ดี จิตวิญญาณวัตถุเซียน ข้าจะปิดประตูฝึกตนทันที ไว้ข้าเรียกหาเจ้า หากมีอะไรที่ข้าต้องการ ค่อยตรวจความเป็นไปที่โลกภายนอกด้วย หากมีอะไรเกิดขึ้นให้มาแจ้งข้าทันที”

“ขอรับนายท่าน”

..

ภายในห้องโถงอันเงียบสงัด เจี้ยนเฉินนั่งขัดสมาธิอยู่บนพื้นเย็นเยียบ จิตวิญญาณกระบี่ปรากฏออกมาลอยตัวอยู่เหนือหัวของเจี้ยนเฉิน กลั่นแกนอสูรระดับ 7 อย่างยากลำบาก

ความเร็วในการกลั่นนั้นช้าเป็นอย่างมาก ดูยากลำบากกว่ายามที่กลั่นยุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎเสียอีก พลังที่เหลืออยู่ในแกนอสูรอายุหลายแสนปีนั้นแข็งตัวไปหมดแล้ว ยามกลั่นพลังอยู่นั้นเจี้ยนเฉินรู้สึกราวกับว่าแกนอสูรนั้นได้กลายเป็นก้อนน้ำแข็งไปแล้วยามนี้ราวกับพยายามดูดน้ำออกมาจากน้ำแข็งอย่างยากลำบาก

เวลาผ่านไปถึงหนึ่งวันกว่าที่แกนอสูรก้อนแรกจะถูกกลั่นจนหมด มันกลายเป็นเส้นพลังบรรพกาลเล็ก ๆ เข้าไปในตัวเจี้ยนเฉิน มันน้อยกว่าพลังที่เขาได้ยามกลั่นยุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎก่อนหน้า

ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้แต่เจี้ยนเฉินนั้นก็ยังรู้สึกพอใจมาก จำนวนแกนอสูรระดับ 7 ที่จิตวิญญาณวัตถุเซียนรวบรวมไว้นั้นมากมายนัก แถมยังมีแกนอสูรระดับ 8 อีกจำนวนไม่น้อย หากเขากลั่นทั้งหมดออกมาได้ ร่างบรรพกาลของเขานั้นสามารถก้าวขึ้นไปอีกขั้นได้เป็นแน่ อย่างน้อย ๆ ก็มากพอที่จะเข้าสู่ขั้น 2

เจี้ยนเฉินไม่หยุดไม่รอช้า ทันทีที่ซึมซับพลังของก้อนแรกเสร็จ เขาก็เอาแกนอสูรขั้น 7 อันที่สองออกมากลั่นต่อทันที

ชั่วพริบตาเดียวผ่านไปถึงสามเดือน เจี้ยนเฉินใช้เวลาที่ผ่านมาทั้งหมดปิดประตูฝึกตน กลั่นแกนอสูรเป็นพลังบรรพกาล แกนอสูรทั้งหนึ่งร้อยชิ้นที่มีถูกใช้จนหมด พลังบรรพกาลที่อยู่ภายในตัวเจี้ยนเฉินขยายขึ้นไม่น้อย