เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 833

ตอนที่ 833 สถานการณ์ของทวีปเทียนหยวน

“เจี้ยนเฉิน ข้าไม่เคยคิดเลยว่าชื่อจริงของท่านจะเป็นเจียงหยางเซียงเทียน ยามนี้ทุกคนบนทวีปเทียนหยวนกำลังตามหาท่านกันหมด อยากรู้นักว่าท่านเป็นอย่างไรบ้าง” ฉินฉิน คุณหนูแห่งตระกูลเทียนฉินพึมพำ

“เจี้ยนเฉิน ซ่อนตัวให้ดี อย่าให้ใครพบตัวเจ้าได้ เจ้าสัญญากับข้าไว้ว่าจะเดินทางไปทั่วทวีปด้วยกันกับข้า ข้า ฉินเซียว ข้าเชื่อว่าเจ้ายึดมั่นในคำสัญญา อย่าทำให้ข้าผิดหวังนะ” ฉินเซียวถูกกักบริเวณ นั่งอยู่ดื่มคนเดียวภายในห้อง พร้อมพูดด้วยเสียงขมขื่น

ภายในเมืองชั้นหนึ่งอันวุ่นวายสับสน ชายร่างกำยำหลายคนมารวมตัวกันฝึกตนอยู่ภายในคฤหาสน์หรูหรา ทั้งหมดมีรัศมีเข้มข้นอบอวลไปด้วยกลิ่นคาวเลือด รัศมีที่จะมีอยู่ภายในคนที่สังหารคนมาเป็นจำนวนมาก

“หัวหน้า ทั้งเมืองมีใบประกาศจับท่านติดอยู่ทั่วไปหมด พวกข้าอ่อนแอจนไม่สามารถช่วยเหลือท่านได้แม้แต่น้อย แต่เราจะมุ่งมั่นฝึกตัว ยามใดที่เราแข็งแกร่งพอ พวกเราจะขอยืนเคียงข้างประจันหน้าศัตรูไปกับท่าน” ชายคนหนึ่งพูดด้วยเสียงทุ้มลึกและแววตามุ่งมั่นใจกลางห้อง

เวลาเดียวกันนั้นเอง ประโยคเดียวกันดังก้องไปทั่วคฤหาสน์ คนทั้งหมดเป็นสมาชิกกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี ความภักดีที่มีต่อเจี้ยนเฉินนั้นถูกพิสูจน์มาด้วยสถานการณ์เฉียดตายมาด้วยกันหลากหลายครั้งถึงได้กลายมาเป็นสมาชิกชั้นสูงของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี ทั้งหมดนั้นได้รับทรัพยากรต่าง ๆ ที่เจี้ยนเฉินมอบให้อย่างไม่ลังเลมานับไม่ถ้วน

ยามนี้ หลายคนในที่นี่มีพลังมากมายกว่าในอดีตนัก ส่วนมากเป็นเซียนปฐพีกันสิ้นแล้ว แต่ก็ยังมีบางคนที่ยังติดอยู่ในระดับเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษ

ณ จักรวรรดิ์ศักดิ์สิทธิ์ ประธานแห่งสมาคมเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงยืนบนชั้น 5 ของปราสาทมองทัศนียภาพภายนอก คิ้วขมวดเป็นปม

เวลา 3 เดือนที่ผ่านมาเต็มไปด้วยความกังวล ความตึงเครียดที่ผ่านมาทำให้ตัวเขาดูแก่ลงไปไม่น้อย

ข่าววัตถุเซียนของสมาคมที่สูญหายนั้นถูกควบคุมเอาไว้ได้อยู่ มีเพียงคนจำนวนหนึ่งเท่านั้นที่รู้ ไม่ได้กระจายเป็นวงกว้าง แต่ประธานเองรู้ว่าช้างตายทั้งตัวเอาใบบัวมาปิดไม่มิด ยามนี้ข่าวถูกปิดเอาไว้ก็นับเป็นมาตรการชั่วคราวเท่านั้น อีกไม่กี่เดือนข้างหน้าผู้เข้าแข่งขันสิบอันดับแรกจะเข้าไปในมิติวัตถุเซียนเพื่อดูดซับพลังภายในนั้น ยามนั้นข่าวที่ปิดไว้อยู่ก็ไม่อาจปิดบังได้อีกต่อไป

“ข้าอยากรู้เหลือเกินว่าเจี้ยนเฉินนั้นอยู่ที่ใดกัน สมาคมของข้าจะไปต่อไม่ได้ หากไม่มีวัตถุเซียน” ประธานถอนหายใจเบา ๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวล

ทันใดนั้นประตูก็เปิดออก ผู้อาวุโสในชุดขาวเดินเข้ามา ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวล “ท่านประธาน เราไม่สามารถเปิดเผยเรื่องวัตถุเซียนสูญหายออกไป ยามที่ผู้เข้าแข่งขันทั้งหลายจะเข้าไปในมิติวัตถุเซียน เราก็ใช้ข้ออ้างประวิงเวลาไปเสียก่อน หากยามนั้นเรายังไม่ได้วัตถุเซียนคืนมาที”

ประธานคิดอยู่เงียบพักใหญ่ก่อนพยักหน้า “เราทำได้เท่านั้นแหละ ยามนี้เห็นทีนี้จะเป็นทางเดียวที่เราจะทำได้”

ในเมืองชั้นสองของจักรวรรดิ์ศักดิ์สิทธิ์ หญิงสาวในชุดคลุมสีขาวนั่งอยู่คนเดียวในศาลากลางสวนของคฤหาสน์หรู นางมองปลาที่ว่ายน้ำอยู่อย่างเหม่อลอยเล็กน้อย

หญิงสาวอายุราวยี่สิบกว่าปี ใบหน้างดงามนัก พร้อมทั้งกิริยาท่าทาง เพียงแค่มองก็รู้ได้ว่าเป็นชนชั้นสูง

ชายคนหนึ่งในชุดรัดรูปเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว ก่อนคุกเข่าข้างหนึ่งภายนอกศาลาพร้อมพูด “ข้าน้อยคารวะคุณหนูใหญ่”

“เรื่องที่ข้าให้เจ้าไปสืบมาเป็นอย่างไรบ้าง? วัตถุเซียนของสมาคมกลับมาหรือยัง ? ” คาร่าลี่เว่ยพูดขึ้นโดยไม่หันมามอง เสียงของนางเย็นยะเยียบ

“เรียนคุณหนูใหญ่ สมาคมยังทวงคืนวัตถุเซียนกลับมาไม่ได้” ชายคนนั้นพูด

คาร่าหลี่เว่ยเงียบไปครู่ใหญ่ก่อนตอบ “ข้าเข้าใจแล้ว เจ้าไปได้”

“ข้าน้อยขอลา” ชายคนนั้นก้มตัวเดินจากไปอย่างสุภาพ

หลังจากชายคนนั้นจากไป คาร่าหลี่เว่ยถอนหายใจ ก่อนเดินไปยังม้านั่งหินในศาลาอย่างช้า ๆ แล้วนั่งลง คิ้วของนางขมวดเล็กน้อยด้วยความกังวลพร้อมพึมพำ “ข้าไม่เคยคิดเลยว่าวัตถุเซียนทั้งหลายจะถูกหยางยู่เทียนเอาไป เช่นนี้แล้วข้าจะขึ้นระดับ 7 ได้อย่างไรกัน ? “

..

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพกระบี่มรณะ