เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 843

ตอนที่ 843 พลังงานหยิน-หยาง

เจี้ยนเฉินสงบลงอย่างรวดเร็ว เขามองไปรอบ ๆ และตระหนักว่าตอนนี้เขาอยู่ในดินแดนที่ไร้ที่สิ้นสุด เป็นที่รกร้างปราศจากต้นไม้หรือเป็นสัญญาณแห่งชีวิตใด ๆ ไม่มีดวงอาทิตย์หรือดวงดาวในท้องฟ้า มันเป็นสีเทาหมอกและไม่ได้มีเมฆ

หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ลุกขึ้นยืน นางมองอย่างเคร่งขรึมและพูดด้วยเสียงนุ่มนวลว่า เราจะกลับไปได้อย่างไร ?

หลังจากความเงียบบางอย่างไหลผ่านความคิด เจี้ยนเฉินตอบว่า ข้าไม่ทราบเช่นกัน อย่างไรก็ตามเนื่องจากคนผู้นั้นมีความสามารถในการสร้างอุโมงค์รูหนอนที่ข้ามผ่านระหว่างดวงดาวกับเกาะมังกรซึ่งนำมาสู่ที่นี่ ข้าเชื่อว่าต้องมีความลับบางอย่างซ่อนอยู่ที่นี่ แน่นอนมันจะไม่ง่ายอย่างนั้น ลองดูก่อนว่าเราสามารถหาสิ่งที่คาดไม่ถึงนั่นได้หรือไม่ เจี้ยนเฉินเดินนำทางไป

หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ลังเลเล็กน้อยก่อนที่จะติดตามเจี้ยนเฉินมาติด ๆ นางไม่รู้เบาะแสหรือร่องรอยที่ทำให้มาถึงที่นี่และตอนนี้มีเพียงสิ่งเดียวที่นางทำได้คือติดตามเจี้ยนเฉินด้วยความหวังว่าเขาจะสามารถหาทางออกได้

ในเวลานั้นเอง ความโบราณ ความอ้างว้าง ได้ปรากฏตัวในระยะที่ไกล ๆ มันกว้างใหญ่และไร้ที่สิ้นสุด มันแผ่ขยายออกมาอย่างรวดเร็วจากที่ไกล ๆ พร้อมกับพลังที่สั่นคลอนจิตวิญญาณ

เมื่อรู้สึกถึงกลิ่นอายนี้ ใบหน้าของทั้งสองมีการเปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก ต่อหน้ากลิ่นอายนี้ พวกเขารู้สึกว่าพวกเขาอ่อนแอราวกับกำลังเผชิญหน้ากับท้องฟ้าเต็มไปหมู่ดาว พวกเขารู้สึกราวกับว่ามดมีความสำคัญมากยิ่งกว่าพวกเขา ทั้งคู่ไม่สามารถแม้แต่จะคิดต่อต้านต่อหน้ากลิ่นอายนี้ได้

หลังจากนั้นไม่นานมีสองแสงสีขาว-ดำปรากฏตัวขึ้นที่ขอบฟ้า พวกมันพุ่งลงมาจากท้องฟ้าเหมือนกับเสาแสงสองเสา ซึ่งเปล่งแสงกระจายไปทั่วทั้งบริเวณ มันมีความโบราณและความอ้างว้าง

ทั้งสองคนมองไปที่เสาแสงทั้งสองโดยไม่ได้ตั้งใจ หลังจากนั้นจิตใจของพวกเขาก็ดังกระหึ่มขึ้น ขณะนั้นเองพวกเขาทั้งคู่พร้อมกันมองภาพแปลกประหลาดตรงหน้า พวกเขาเห็นความสับสนวุ่นวายก่อนที่ทุกอย่างจะกำเนิดเช่นเดียวกับการกำเนิดของโลก

ตื่น !

ในขณะนั้นเองเสียงตะโกนอันทรงพลังดังก้องอยู่ในหัวของเจี้ยนเฉิน มันทำให้เขาตื่นขึ้นและฉากตรงหน้าที่มีความสับสนวุ่นวายได้หายไปอย่างสมบูรณ์ เขากลับมาสู่ความเป็นจริง เหนือศีรษะของเขาจิตวิญญาณกระบี่ทั้งสองได้ปรากฏขึ้น

เจี้ยนเฉินไม่ใช่คนเดียวที่ตื่นขึ้นมา แม้แต่หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ที่อยู่ข้าง ๆ เขาก็ได้สติขึ้นมาจากเสียงตะโกนของจิตวิญญาณกระบี่เช่นกัน

เมื่อตื่นขึ้นมาหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ได้สังเกตเห็นจือหยิงและฉิงโซวที่ลอยอยู่เหนือเจี้ยนเฉิน ความตกใจและความอยากรู้จู่ ๆ ก็ปรากฏขึ้นในดวงตาที่สวยงามของนางทันที

จือหยิงและฉิงโซว ข้าเพิ่งได้เห็นอะไรกัน ? เจี้ยนเฉินถามขึ้นในหัวของเขา ภาพความโกลาหลปฐมกาลแวบผ่านหัวของเขาตลอดเวลา

นายท่านอย่าได้คิดเรื่องนี้ตอนนี้เถิดขอรับ ตอนนี้ระดับการบ่มเพาะของท่านต่ำเกินไป สิ่งที่อยู่ในระดับนั้นไม่ใช่สิ่งที่ท่านควรเข้าไปยุ่งเกี่ยว ถ้าท่านไม่ตื่น จิตสำนึกของท่านจะหายไปตลอดกาลในภาพแห่งความโกลาหลปฐมกาลจนถึงสติของท่านจะกระจัดกระจายไปและจากนั้นจิตวิญญาณของท่านก็จะถูกลบออกไป จือหยิงกล่าวอย่างเคร่งเครียด

จือหยิงพูดถูกแล้วค่ะ นายท่านไม่สามารถเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ในตอนนี้ มิฉะนั้นท่านจะต้องตายแน่ ๆ ฉิงโซวเห็นด้วย

ความโกลาหลปฐมกาล ข้าเพิ่งได้เห็นภาพที่โลกนี้ถูกกำเนิดขึ้นใช่ไหม? หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ได้ยินเสียงของจิตวิญญาณกระบี่และพูดเบา ๆ ออกมา

ฉิงโซวมองไปทางหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ ไม่ใช่แค่การกำเนิดโลกใบนี้ แต่รวมทั้งมิติและจักรวาล อย่างไรก็ตามสิ่งที่อยู่ในระดับนั้นอยู่ไกลจากสิ่งที่ท่านสมควรรู้ รู้มากไปก็หาได้มีประโยชน์อะไร

แล้วทำไมเจ้าถึงเข้าใจเรื่องนี้ดียิ่งนัก ? เจ้าเป็นใคร ? หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ถามขึ้น ตอนนี้นางไม่สามารถบอกได้ว่าจิตวิญญาณกระบี่เป็นของมนุษย์หรือเป็นภูตผีกันแน่

จือหยิงและฉิงโซวไม่สนใจกับนางอีก พวกเขาทั้งสองมองไปที่สองเสาแห่งแสงที่ค่อย ๆ ส่องสว่างเพิ่มขึ้นไปยังท้องฟ้าในระยะไกล ๆ การแสดงออกของพวกเขามีทั้งความสับสนและประหลาดใจ

นั่นเป็นสาระสำคัญของพลังหยิน-หยาง ที่เปลี่ยนแปลงมาจากความโกลาหล มันเป็นเช่นนั้นเอง ไม่น่าแปลกใจที่ข้าสัมผัสได้เหมือนกับพลังงานในหลุมอุกกาบาต พลังงานที่นั่นได้รับผลกระทบจากกลิ่นอายพลังของที่นี่นั่นเอง นั่นคือเหตุผลว่าทำไมมันจึงคุ้นเคยนัก จือหยิงพึมพำกับตัวเอง