เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 857

ตอนที่ 857: เซียนราชาที่บาดเจ็บหนักทั้งสอง

“เทพจุติ ! “

ในตอนนี้เอง คำสองคำก็ถูกเอ่ยออกมาอย่างช้า ๆ จากเจี้ยนเฉิน น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความลึกลับที่ไม่มีที่สิ้นสุดและก้องกังวานไปในโลก เสียงเรียบ ๆ ของเขาทะลุผ่านสวรรค์ 9 ชั้นและเหนือยิ่งไปกว่านั้น

คลื่นพลังที่มองเห็นได้ขยายไปรอบทิศทางอย่างรวดเร็วโดนมีเจี้ยนเฉินเป็นศูนย์กลาง ที่ใดที่พลังผ่าน มิติก็จะถูกหยุดทันที แม้แต่เซียนราชา 2 คน ไป่ยี่เฟยและหลิงหยวนซียังขยับเขยื้อนไม่ได้

นอกเหนือจากทั้งสองคน นูบิสและเจี้ยนเฉินก็ได้รับผลกระทบเช่นกัน พวกเขาก็ติดอยู่ในมิติพันธนาการและไม่สามารถเคลื่อนไหวได้

ในตอนนี้ ทุก ๆ อย่างเงียบสงัด อากาศหยุดเคลื่อนไหว เวลาหยุดเดิน แม้แต่คลื่นทะเลด้านล่างยังเงียบสงัด

แสงสีขาวในท้องฟ้าสว่างขึ้นสว่างขึ้นและแสบตามากขึ้นเรื่อย ๆ ความกดดันมากมายเกิดขึ้นรอบ ๆ เหมือนว่ามันมาจากสวรรค์ชั้น 9 ความกดดันนี้ดูเหมือนจะมาจากเทพเจ้าที่ลงมาจากท้องฟ้าพร้อมกับกลิ่นอายที่สูงส่ง มันทำให้เซียนราชา 2 คนตกใจอย่างมาก

อ๊าก ! “

เสียงโหยหวนปกคลุมไปรอบรอบ ไป่ยี่เฟยและหลิงหยวนซีใช้ร่างกายที่ทรงพลังของพวกเขาเพื่อที่จะให้หลุดจากพันธนาการ พวกเขาไม่ออมแรงแม้แต่น้อยและพุ่งไปที่เจี้ยนเฉินด้วยพลังที่พวยพุ่ง พวกเขาต้องการที่จะขัดการร่ายทักษะ

ในตอนนั้นเอง เสาแสงสีขาวใหญ่ก็ลดลงมาจากท้องฟ้า มันปกคลุมไปทั่วรัศมี 50 กิโลเมตรและกฎแห่งธรรมชาติในเขตนี้ก็เริ่มที่จะสั่นไหวอย่างรุนแรง ในเวลานั้นเอง ทั่วบริเวณถูกปกคลุมไปด้วยเสาแสงเหมือนกับว่าถูกแยกออกเป็นอีกโลกหนึ่ง

ท่าทางของทั้งไป่ยี่เฟยและหลิงหยวนซีเปลี่ยนไปอย่างมาก พวกเขารู้สึกสูญเสียพลังของเซียนราชาไปโดยสิ้นเชิง การควบคุมความลึกลับของมิติและพลังธรรมชาติของพวกเขาดูเหมือนจะหายไปอย่างสมบูรณ์ในตอนนี้ พวกเขารู้สึกถึงพวกมันไม่ได้เลย นอกเหนือไปจากนั้น พวกเขายังถูกพันธนาการอีกครั้ง ครั้งนี้ พันธนาการไม่ใช่มิติแต่เป็นพลังอย่างที่อธิบายไม่ได้ เหมือนว่าเป็นกฎของพลังที่พวกเขาไม่คุ้นแคย

เจี้ยนเฉินหลับตาและยังคงผนึกมือเอาไว้และลอยอยู่กลางอากาศเหมือนก่อนหน้านี้ ในตอนนี้ วิญญาณของเขาเหยียดขยายออกไปไม่สิ้นสุดและรวมเข้ากับมิติที่ปกคลุมอยู่ในเสาแสงสีขาว ความรู้สึกมหัศจรรย์พุ่งขึ้นมาจากก้นบึ้งของจิตใจของเขาเหมือนว่าเขากลายเป็นพระเจ้า เทพเจ้าที่โดดเด่นและมีอำนาจทุกอย่างที่สามารถควบคุมชีวิตที่อยู่ภายในเขตมิตินี้ได้ เขาเป็นผู้คุมกฎอย่างสมบูรณ์ในโลกนี้

ตู้ม !

เสียงดังอื้ออึงรุนแรง ไป่ยี่เฟยและหลิงหยวนซีหลุดออกจากพันธนาการด้วยกำลังของพวกเขาอีกครั้ง พวกเขาล้อมรอบไปด้วยพลังเซียนที่มหึมาและทรงพลัง พวกเขาโจมตีอย่างดุร้ายไปที่เจี้ยนเฉินด้วยฝ่ามือของเขา

เจี้ยนเฉินลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆ ในตอนนี้ เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงความยิ่งใหญ่ของเขาเหมือนว่าเขารวมกับเทพเจ้าจริง ๆ มันทำให้เขารู้สึกว่าเซียนราชาชั้นสวรรค์ที่ 5 สองคนที่ไม่ใช่คนที่จะจัดการไม่ได้

เจี้ยนเฉินยกมือขวาขึ้นอย่างช้า ๆ และดันไปข้างหน้าอย่างอ่อนโยน คลื่นที่มองเห็นสีขาวได้สั่นไหวมิติและขยายไปยังทิศทางของไป่ยี่เฟยและหลิงหยวนซี

การโจมตีไม่ใช่จากพลังบรรพกาล มันไม่ได้มาจากพลังที่เขาควบคุมได้ แต่มันเป็นพลังพิเศษของกฎในโลกที่แยกออกมานี้

กฎของพลังปะทะเข้ากับมือของไป่ยี่เฟยและหลิงหยวนซีและมันก็เกิดเสียงอื้ออึงรุนแรงออกมาทันที ท่าทางของพวกเขาเปลี่ยนไปทันทีและพวกเขาพุ่งถอยกลับไปดุจความเร็วสายฟ้า บนผ่ามือของพวกเขา รอยแดงเลือดได้ปรากฏขึ้นมา พวกเขาบาดเจ็บจากกฎของพลัง

เจี้ยนเฉินจ้องอย่างเย็นชาไปที่พวกเขาทั้งสอง เขารู้สึกเหมือนเขาหลอมรวมกับเทพเจ้าจริง ๆ และได้รับความแข็งแกร่งที่น่ากลัวมา ตอนนี้เขาควบคุมทุกสิ่ง เขายื่นนิ้วออกไปที่พวกเขาทั้งสองและพึมพำออกมาเบา ๆ “ทำลาย”

เพียงแค่คำเดียว เสื้อของไป่ยี่เฟยและหลิงหยวนซีก็กลายเป็นฝุ่นผงทันที รอยแยกปรากฏขึ้นที่ผิวของพวกเขาพวกเขาเลือดออกสีแดงสด พวกเขาแตกออกเหมือนเครื่องดินเผา

ทั้งคู่ตกใจอย่างมาก พวกเขาไม่ออมแรงแม้แต่น้อยและคำรามออกมาอย่างรุนแรง พลังเซียนจำนวนมากไหลออกมาจากร่างของพวกเขา พลังที่แข็งแกร่งป้องกันการทำลายล้างจากกฎของพลังเอาไว้ ในตอนนี้ พวกเขาได้เข้ามาอยู่ในโลกที่แยกออกมา โดยไม่มีความสามารถของเซียนราชา ทั้งหมดที่พวกเขาสามารถใช้ได้มีเพียงพลังเซียนที่พวกเขาไม่ได้ใช้มานาน

“เทพจุตินี้น่ากลัวมาก ถ้าเป็นเซียนราชาชั้นสวรรค์ที่ 1 หรือ 2 คงต้องมาจบชีวิตที่นี่แน่ พวกเขาคงพบกับหายนะ ไป่ยี่เฟย พวกเรามาโจมตีเจี้ยนเฉินเต็มพลังด้วยกัน เขาคงทนได้อีกไม่นาน” หลิงหยวนซีคำราม หลังจากนั้นไม่นาน ดาบโค้งที่กว้างเท่าฝ่ามือก็ปรากฏขึ้นที่มือของเขาและเขาโจมตีเจี้ยนเฉินด้วยดาบนั้น เขาใช้อาวุธเซียนของเขา

ไป่ยี่เฟยกวัดแกว่งอาวุธเซียนของเขาในเวลาเดียวกัน ความแข็งแกร่งของเขาในฐานะที่เป็นเซียนราชาชั้นสวรรค์ที่ 5 กระหน่ำออกมาอย่างไม่หยุด และพุ่งไปที่เจี้ยนเฉินดุจสายฟ้า

เจี้ยนเฉินยังคงไม่แสดงท่าทีใดใด ทั้งหมดที่เขาทำเพียงยื่นนิ้วออกไปและแสงที่ไม่สิ้นสุดก็รวมอยู่รอบ ๆ นิ้วทันมี มันคือกฎของพลังทั้งหมด

เจี้ยนเฉินชี้อย่างนุ่มนวล 2 ครั้ง จุดแสงสองจุดถูกยิงออกไปยังทั้งคู่ด้วยความเร็วแสง แสงเหล่านี้เกิดมาจากกฎของพลัง

จุดแสงสีขาวพุ่งผ่านอาวุธเซียนของพวกเขาและทะลุผ่านการป้องกันจากพลังเซียนของพวกเขาและพุ่งเข้าไปโจมตีโดยตรงที่ร่างกายของพวกเขา มันผ่านร่างของทั้งสองไปและทิ้งรูขนาดเท่าหัวแม่มือซึ่งมีเลือดพุ่งออกมา

พวกเขาได้รับบาดเจ็บจากกฎของพลัง การบาดเจ็บของเขาไม่ได้เล็กน้อยเหมือนอย่างตาเห็น พวกเขากระอักเลือดออกมาทันทีและตัวซีดเผือด

“บ้าเอ้ย การโจมตีนั้นเหมือนจะไม่มีตัวตนแต่ก็มี มันเป็นไปไม่ได้ที่จะป้องกันมันเลย ทักษะนี้น่ากลัวเกินไปแล้ว” ไป่ยี่เฟยร้องออกมา เขาเริ่มสับสนและไม่วางตัวเหมือนเดิมได้อีกต่อไป