เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 904

ตอนที่ 904: กลับไปที่เผ่าเต่า

ตู้ม !

เสียงดังอื้ออึงรุนแรง นิ้วที่เต็มไปด้วยพลังงานได้ปะทะเข้ากับปราณดาบที่ถูกยิงออกมาโดยคู่แฝด พลังงานที่น่ากลัวที่หลงเหลืออยู่ได้สั่นไหวไปทั่วบริเวณ มันทำให้มิติรอบ ๆ สั่นไหว

ฝนเลือดได้หายไปแล้วเพราะถูกกระแทกออกไปไกลด้วยพลังงานที่รุนแรง อย่างไรก็ตาม พื้นดินเบื้องล่างยังคงเป็นสีแดงเพราะปกคลุมไปด้วยเลือดจากการเสียชีวิตของผู้อาวุโสสูงสุด

“เจ้ากล้าดียังไงคนนอก ! เจ้าฆ่าผู้อาวุโสของศาลาเทพเจ้าแห่งท้องทะเลของข้า ข้าจะไม่ปล่อยพวกเจ้าไปแน่” เสียงชราดังระเบิดออกมาจากด้านหลัง มันเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวและความน่ากลัว

ท่าทางของฝาแฝดและหลี่เฟิงซินเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วเมื่อเขารู้สึกได้ถึงความกดดันที่น่ากลัวนี้ แม้ว่าพวกเขาจะไม่เห็นตัวของคนผู้นี้ แต่พวกเขาก็เข้าใจว่าคนผู้นี้มีฝีมือเกินกว่าที่พวกเขาจะสามารถรับมือได้

“คนผู้นี้อย่างน้อยอยู่ในระดับเดียวกันกับผู้อาวุโสประจำศาลา” หลี่เฟิงซินเคร่งเครียด เขาไม่ลังเลและหันหลังกลับไปเพื่อหนีทันที เขาไม่วุ่นวายกับเรื่องของเจี้ยนเฉินอีกต่อไป

ทุกชั่วขณะมีค่าเมื่อต้องหนีจอมยุทธที่เก่งกาจขนาดนี้ การลังเลจะส่งผลให้ถูกจับได้ ในตอนนี้แม้ว่าพวกเขาจะไม่ตาย แต่พวกเขาก็สูญเสียค่อนข้างมาก ภารกิจของศาลานั้นสำคัญมากแต่ชีวิตของพวกเขานั้นสำคัญมากกว่า

“เขามาที่นี่ไวมาก นั่นต้องเป็นอย่างน้อยเซียนราชาชั้นสวรรค์ที่ 9 หรืออาจจะเป็นถึงขั้นสุดยอด พวกเราไปกันเถอะ” คู่แฝดก็เคร่งเครียดด้วยและไม่ต้องการที่จะอยู่ต่อที่นี่แม้แต่เพียงวินาทีเดียว พวกเขาหันหลังและหนีหายไปในเส้นขอบฟ้าในพริบตา

เจี้ยนเฉินนั้นยังมึนงงไปด้วยความโศกเศร้า เขาเงยหน้าขึ้นไปที่ท้องฟ้าสีครามในขณะที่ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเสียใจ

กระดองใหญ่หายไปจากท้องฟ้าและร่างที่คุ้นเคยของผู้อาวุโสสูงสุดก็จากไปเช่นกัน สิ่งเดียวที่เหลืออยู่และไม่ได้หายไปไหนคือความปรารถนาของเขา มันคือความปรารถนาของผู้อาวุโสสูงสุดก่อนที่เขาจะจากไป มันเต็มไปด้วยความเสียดายและความห่วงใย

วิญญาณของผู้อาวุโสสูงสุดถูกกำจัดไป แม้แต่ศพของเขายังไม่เหลืออยู่เลย ทั้งหมดที่เหลืออยู่มีเพียงพื้นที่เต็มไปด้วยเลือดและชิ้นส่วนที่แตกกระจายของกระดอง

“ผู้อาวุโสสูงสุด” น้ำเสียงของเจี้ยนเฉินเต็มไปด้วยความโศกเศร้า เขาเจอกับผู้อาวุโสสูงสุดได้ไม่นานแต่ผู้อาวุโสก็เสียสละชีวิตของตนเองเพื่อช่วยเขาเอาไว้ วิญญาณของเขาสลายไปโดยไม่เหลือทิ้งไว้แม้กระทั่งศพ มันเป็นผลลัพธ์ที่น่าสะเทือนใจมาก

สิ่งที่ผู้อาวุโสสูงสุดเสียไปนั้นเป็นอะไรที่เขาไม่สามารถจะชดใช้คืนได้แม้จะใช้เวลาตลอดชีวิตของเขา วิญญาณของผู้อาวุโสสูงสุดได้หายไปแล้วโดยไม่มีทางที่จะเอาคืนมาได้ แม้แต่พลังงานดั้งเดิมของพลังเซียนธาตุแสงก็ไม่มีความสามารถที่จะชุบชีวิตผู้อาวุโสสูงสุดขึ้นมาได้

แม้ว่าพลังงานดั้งเดิมสามารถคืนชีพให้กับคนตายได้ แต่นี่จะเกิดขึ้นถ้าวิญญาณยังคงอยู่และร่างกายยังอยู่ในสภาพดี ผู้อาวุโสสูงสุดไม่อยู่ในกรณีเหล่านั้นเลย

ร่างปรากฏขึ้นตรงหน้าเจี้ยนเฉินอย่างรวดเร็ว เขาเป็นชายหนุ่มที่ดูเหมือนอยู่ในจะอายุยี่สิบกว่าปีและเขาเป็นผู้อาวุโสประจำศาลาที่รีบมาจากศาลา เขาคือผู้อาวุโสฮง

ผู้อาวุโสจ้องไปที่พื้นที่เต็มไปด้วยเลือดด้วยใบหน้าที่มืดมนในขณะที่จิตสังหารสั่นไหวอยู่ในดวงตาของเขา เขาพูดอย่างเย็นชา “ศาลาเทพเจ้าอสรพิษและศาลาวิญญาณสวรรค์ชักโอหังขึ้นมาทุกที พวกเขาฆ่าหนึ่งในผู้อาวุโสของพวกเราไป มันน่าเสียดายที่ข้ามาช้าเกินไป”

ผู้อาวุโสฮงลอยอยู่ตรงหน้าเจี้ยนเฉิน เขามองไปบนท้องฟ้าและถอนหายใจยาวออกมา “ท่านผู้อาวุโสสูงสุดอาจจะตายไปแล้วแต่เขายังไม่ไปสู่สุขคติ ความปรารถนาของเขาจะยังคงอยู่”

ผู้อาวุโสฮงคว้าไปที่อากาศที่ว่างเปล่า ความปรารถนาของเขาที่อยู่รอบ ๆ ได้มารวมตัวกันอย่างรวดเร็วก่อนที่จะรวมกันกลายเป็นร่างของผู้อาวุโสสูงสุดหลังค่อม เขาเป็นเงาราง ๆ

“ผู้อาวุโสสูงสุด” เจี้ยนเฉินอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาเมื่อเขาเห็นร่างของผู้อาวุโสสูงสุด เสียงของเขาเต็มไปด้วยความเศร้าโศก เขารู้ว่านี่เป็นเพียงความปรารถนาของผู้อาวุโสที่รวบรวมมาไว้เท่านั้นและคงจะกระจายหายไปในไม่ช้า

“ข้าช่างไร้ประโยชน์เสียจริงที่ไม่สามารถปกป้องผู้คุมกฎเอาไว้ได้ สามหมื่นปีแห่งความหวังของเผ่าเต่าได้หายไปแล้ว” นั่นคือข้อความความปรารถนาของผู้อาวุโสสูงสุด มันเป็นความคิดสุดท้ายก่อนที่เขาจะตายซึ่งมันเต็มไปด้วยความเสียใจอย่างมาก นี่เป็นเหตุผลที่ความปรารถนานี้รวมตัวกันขึ้นมาได้

“ไม่ต้องกังวลไปท่านผู้อาวุโสสูงสุด ข้าจะฟื้นฟูเผ่าเต่าเอง นี่เป็นคำสาบานของข้าต่อท่าน” เจี้ยนเฉินพูดกับความปรารถนาของผู้อาวุโสสูงสุด เสียงของเขาเต็มไปด้วยคาวมแน่วแน่ เขาจำเป็นต้องเติมเต็มความปรารถนาสุดท้ายของผู้อาวุโสสูงสุดที่ตายเพื่อเขา

ความปรารถนาของผู้อาวุโสสูงสุดค่อย ๆ กระจายและหายไปกับสายลม จากนี้เป็นต้นไป เขาได้จากโลกนี้ไปแล้วตลอดกาล

เจี้ยนเฉินจ้องอย่างเหม่อลอยไปที่พื้นที่ที่ว่างเปล่าอย่างไม่ได้สติแม้จะผ่านไปนานแล้ว สักพักต่อมา เขาก็ลงไปที่พื้นช้า ๆ แล้วเก็บเศษกระดองชิ้นเล็กชิ้นน้อยด้วยมือที่สั่นเทา นี่เป็นสิ่งเดียวที่ผู้อาวุโสสูงสุดเหลือทิ้งไว้ เขาต้องการที่จะทำให้มันเหมือนกับเป็นร่างของผู้อาวุโสสูงสุดและพาเขากลับไปที่เผ่าก่อนที่จะฝังเขาไปอย่างเหมาะสม

“เฮ้อ” ผู้อาวุโสฮงถอนหายใจลึกในขณะที่เขามองไปบนท้องฟ้า เขาไม่ได้จากไปและอยู่ที่นี่เพื่อรอให้เจี้ยนเฉินเก็บชิ้นส่วนกระดองทั้งหมด

ซี่หวังเริ่มที่จะช่วยด้วยเหมือนกันและเก็บชิ้นส่วนของกระดองที่แตกกระจายทุก ๆ ชิ้นกับเจี้ยนเฉิน

ทั้งสองใช้เวลาอยู่ 7 วันกว่าที่จะเก็บชิ้นส่วนได้ครบทุกชิ้น เจี้ยนเฉินเก็บมันไว้ในแหวนมิติ

“เจี้ยนเฉิน กลับไปที่ศาลากับข้า” ผู้อาวุโสฮงพูดออกมาในที่สุดหลังจากรอมา 7 วัน

เจี้ยนเฉินส่ายหัวเบา ๆ และพูดออกมา “ไม่ ผู้อาวุโสฮง ข้ายังไม่ต้องการที่จะกลับไปตอนนี้ ข้าต้องการที่จะไปที่เผ่าเต่าเพื่อฝังผู้อาวุโสสูงสุดก่อน”