เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 936

ตอนที่ 936: ติดอยู่ในโถงศักดิ์สิทธิ์

“หินปีศาจชั้นฟ้าอาจจะเป็นวัตถุปีศาจที่ค่อนข้างทรงพลัง แต่มันก็พิเศษอย่างมากและแตกต่างจากวัตถุอื่น เมื่อมันรับนายแล้ว มันก็จะหลอมรวมเข้ากับวิญญาณของนายคนนั้น เหมือนกับที่เกิดกับจักรพรรดิเลือดปีศาจ”

“แต่เขาได้วิธีการฝึกฝนจากจักรพรรดิปีศาจชั้นฟ้าหลังจากที่เขาหลอมรวมเข้ากับหินแล้ว และเขาไม่สามารถที่จะใช้มันได้ ไม่อย่างนั้นเขาก็คงไม่ต้องมาจบชีวิตแบบนี้” จือหยิงอธิบายกับเจี้ยนเฉิน

“ดูเหมือนว่าหินปีศาจชั้นฟ้าจะทรงพลังมากกว่าวัตถุเซียน” เจี้ยนเฉินพึมพำออกมา ในตอนนี้วัตถุที่ยอดเยี่ยมที่สุดของเขาคือวัตถุเซียน ดังนั้นเขาจึงอดไม่ได้ที่จะเปรียบเทียบกับมัน

“นายท่าน พลังที่แท้จริงของหินปีศาจชั้นฟ้านั้นเหนือจินตนาการ ท่านไม่สามารถเปรียบเทียบมันกับวัตถุเซียนได้ ในอดีต แค่พลังสายเดียวของพลังกลืนกินวิญญาณจากหินก็เพียงพอแล้วที่จะเปลี่ยนให้วัตถุเซียนกลายเป็นความว่างเปล่า” เสียงของฉิงโซวดังออกมา

ใจของเจี้ยนเฉินสั่นไหวเมื่อเขาได้ยินแบบนั้น เขาตกตะลึงในความแข็งแกร่งของหินนี้ วัตถุเซียนทรงพลังมากถึงขนาดที่เซียนจักรพรรดิยังยากที่จะทำลายมันได้ แต่แค่พลังกลืนกินวิญญาณเพียงสายเดียวจากหินปีศาจชั้นฟ้าก็เพียงพอที่จะเปลี่ยนให้วัตถุเซียนให้ไม่เหลืออะไรได้เลย นี่ไม่ได้หมายความว่าพลังเพียงสายเดียวเพียงพอที่จะฆ่าเซียนจักรพรรดิได้เลยหรอกหรือ ?

“แต่โชคร้ายที่หินปีศาจชั้นฟ้านั้นอ่อนแอมากในตอนนี้ มันต้องได้รับความเสียหายอย่างมากจากการต่อสู้ในครั้งก่อนแน่” เสียงของจือหยิงดังขึ้นมาอีกครั้ง ครั้งนี้มันเต็มไปด้วยความเสียดาย

ในตอนนี้เอง หินปีศาจชั้นฟ้าเริ่มที่จะเปล่งแสงออกมาเล็กน้อยและทะเลแห่งสติสัมปชัญญะของเจี้ยนเฉินก็สั่นไหวด้วยเล็กน้อยเช่นกัน ในเวลาเดียวกัน เจี้ยนเฉินดูเหมือนจะสัมผัสได้ถึงความเชื่อมต่อกันระหว่างวิญญาณของเขากับหินปีศาจชั้นฟ้า

“หินปีศาจชั้นฟ้าต้องการที่จะรับเอาท่านเป็นนาย หืม เจ้าประเมินค่าตัวเองสูงไปแล้ว” เสียงของจือหยิงเต็มไปด้วยโทสะและความเหยียดหยามที่ยากจะสะกดเอาไว้ได้ แสงสีม่วงปรากฏขึ้นมา เขาขัดขวางกระบวนการที่จะทำให้เจี้ยนเฉินเป็นนายของหิน

แสงสีแดงจากหินปีศาจชั้นฟ้าสั่นไหวอย่างควบคุมไม่ได้ มันดูเหมือนจะรู้สึกผิดเหมือนว่ามันเป็นเด็กหญิงที่ถูกรังแก มันกำลังร้องให้กับตัวเอง

“หินปีศาจชั้นฟ้าต้องการที่จะรับข้าเป็นนายอย่างนั้นหรือ ? นั่นไม่ได้หมายความว่าข้าจะได้ทักษะปีศาจชั้นฟ้าที่ราชาปีศาจชั้นฟ้าเคยฝึกฝนหรอกหรือ ? ” เจี้ยนเฉินถามด้วยความอยากรู้

“นายท่าน ทักษะปีศาจชั้นฟ้าของราชาปีศาจชั้นฟ้านั้นเป็นวิธีการฝึกฝนที่ยอดเยี่ยมแต่มันเทียบกันไม่กับพลังบรรพกาล นี่เป็นเพราะร่างบรรพกาลนั้นเป็นวิธีการฝึกฝนที่สุดยอดซึ่งก้าวผ่านวิธีนั้นไปอย่างสมบูรณ์ นายท่านไม่จำเป็นที่จะต้องไปข้องแวะกับมัน เพราะมันจะมีผลกระทบกับความสำเร็จในอนาคตของท่าน” จือหยิงอธิบาย อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้บอกเรื่องหนึ่งกับเจี้ยนเฉิน เรื่องที่ว่าไม่มีใครเคยไปถึงจุดสูงสุดของร่างบรรพกาลมาก่อนเลย

“นายท่าน จือหยิงพูดถูก แม้ว่าท่านจะฝึกฝนทักษะปีศาจชั้นฟ้าจนถึงระดับสูง ท่านก็จะฝึกได้ถึงระดับการฝึกฝนที่ราชาปีศาจชั้นฟ้าทำไว้ก่อนหน้านี้เท่านั้น ซึ่งเขายังยากที่จะเหนือกว่าจักรพรรดิปีศาจเลย ถ้านายท่านฝึกฝนร่างบรรพกาลจนถึงขีดสูงสุด นายท่านอาจจะถึงระดับสูงสุด ท่านจะสามารถบดขยี้จอมยุทธแบบราชาปีศาจชั้นฟ้าได้เพียงแค่นิ้วของท่าน” เสียงที่น่าพอใจของฉิงโซวดังออกมา มันเหมือนเสียงเพลงที่บรรเลงโดยผู้อมตะ

เจี้ยนเฉินเข้าใจแล้วในตอนนี้ ทักษะปีศาจชั้นฟ้าถูกสร้างขึ้นมาโดยราชาปีศาจชั้นฟ้านั้นเป็นวิธีการฝึกฝนในระดับสูง แต่ไม่ได้ใกล้เคียงกับพลังบรรพกาลเลยในด้านคุณภาพ มันไม่สามารถเทียบกับร่างบรรพกาลได้ ถ้าเขาใช้วิธีการฝึกฝนนี้ มันคงจะทำให้พัฒนากรในอนาคตของเขาถึงขีดจำกัดและเขาก็จะไม่สามารถยืนอยู่ที่จุดสูงสุดได้ในตอนท้าย

“ถ้างั้นข้าจะไม่ฝึกฝนทักษะปีศาจชั้นฟ้าถ้ามันเป็นแบบนั้น และข้าจะมุ่งความสนใจไปที่ร่างบรรพกาล” เจี้ยนเฉินเลิกล้มความคิดที่จะฝึกฝนทักษะปีศาจชั้นฟ้า

“หินปีศาจชั้นฟ้า นี่ไม่ใช่ที่ที่เจ้าจะอยู่ได้ เจ้าควรจะไปซะ” หลังจากนั้น จือหยิงก็บอกให้หินปีศาจชั้นฟ้าออกไป ก่อนที่จะขับไล่มันออกไปจากทะเลแห่งสติสัมปชัญญะของเจี้ยนเฉิน

หินปีศาจชั้นฟ้าดูเหมือนจะสะเทือนใจอย่างมาก มันส่องแสงกระพริบสีแดงอยางต่อเนื่องในขณะที่มันออกไป มันดูเหมือนจะร้องให้อยู่อย่างเงียบ ๆ เพราะว่ามันถูกบังคับให้ออกไปจากทะเลแห่งสติสัมปชัญญะของเจี้ยนเฉิน

แม้ว่าหินปีศาจชั้นฟ้าจะเป็นวัตถุที่ทรงพลังมาก แต่มันก็อ่อนแอมากเหมือนจิตวิญญาณกระบี่เช่นกัน เฉพาะคนที่ฝึกฝนทักษะปีศาจชั้นฟ้าเท่านั้นที่จะสามารถใช้มันได้ ดังนั้นมันจึงไม่มีประโยชน์กับเจี้ยนเฉินที่ไม่ได้ฝึกฝนทักษะนั้น

สติของเจี้ยนเฉินกลับคืนมาที่ร่างของเขา ตอนที่เขาลืมตาขึ้นช้า ๆ เขาก็เห็นหินที่เปล่งประกายไปด้วยแสงปีศาจลอยอยู่ตรงหน้าเขา

“เจ้าคือเจี้ยนเฉินหรือจักรพรรดิของแผ่นดินทั้งแปด ? ” เสียงดังขึ้นมาจากใกล้ใกล้ นูบิสยืนอยู่ห่าง 20 เมตรอย่างระมัดระวังและจ้องไปที่เจี้ยนเฉินเขม็ง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกังวลและเป็นห่วง

ในตอนนี้ นูบิสไม่สามารถที่จะบอกได้ว่าเจี้ยนเฉินได้ถูกครอบงำไปโดยจักรพรรดิของแผ่นดินทั้งแปดหรือไม่

เจี้ยนเฉินอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเมื่อเขาเห็นนูบิสทำท่าทางแบบนั้น เขาพูด “นูบิส ข้าก็ยังเป็นข้า ไม่เพียงแต่จักรพรรดิเลือดปีศาจจะเอาร่างกายของข้าไปไม่ได้แล้ว ข้ายังจบชีวิตของเขาอีกด้วย”

“เจี้ยนเฉิน นั่นเจ้าจริงหรือ ? ” นูบิสตื่นเต้นขึ้นมาทันที เขารู้จักเจี้ยนเฉินมาสักพักแล้ว ดังนั้นเขาจึงคุ้นเคยกับเจี้ยนเฉินดี เขาสามารถบอกได้เลยว่าเจี้ยนเฉินไม่ได้ถูกยึดร่างไปจากวิธีการที่เจี้ยนเฉินพูดและกระทำ

แต่ไม่นานหลังจากนั้น นูบิสก็นิ่งอึ้ง “เจ้าพูดว่าอะไรนะ ? วิญญาณที่ต้องการจะยึดร่างของเจ้าเป็นของจักรพรรดิเลือดปีศาจอย่างนั้นหรือ ? ไม่ใช่จักรพรรดิของแผ่นดินทั้งแปด ? “