เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 95

ตอนที่ 95: กำไรที่น่าอนาถใจ

เจี้ยนเฉินกำลังใช้จิตวิญญาณกระบี่เพื่อที่จะไล่ตามเซียนผู้เชี่ยวชาญที่ไม่ได้ตั้งตัวและฆ่าเขา ทหารรับจ้างคนอื่นที่หนีไปทุกทิศทางได้พลาดพลั้งไปทีละคนด้วยกระบี่ของเจี้ยนเฉิน

แสงสีเงินจากกระบี่ได้ส่องสว่างขึ้นมาในขณะที่มันพุ่งไปที่เจี้ยนเฉิน เขาชูมือขึ้นในอากาศ แล้วกระบี่ก็ก็กลับมาอยู่ในมือของเขาทันที ในขณะที่มันกระแทกเข้ากับฝ่ามือของเขา ปราณกระบี่จำนวนมากจากกระบี่ก็พุ่งมาที่เขาในเวลาอันสั้น

ไม่กี่ช่วงอึดใจที่กระบี่วายุโปรยกลับมาที่เจี้ยนเฉิน บรรยากาศที่ตึงเครียดที่อกมาจากกระบี่ก็หายไปทันทีอย่างไม่มีร่องรอย หลังจากนั้นไม่นาน กระบี่วายุโปรยก็ค่อย ๆ หายไป

“เฮ้อ…” เจี้ยนเฉินถอนหายใจออกมายาว เขาได้สู้สองศึกติดต่อกัน นี่ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทำ หลังจากที่ฆ่าอสรพิษทองริ้วเงินและจากนั้นเขาก็ฆ่าทหารรับจ้างที่เป็นเซียนผู้เช่ยวชาญพิเศษไป 2 คน พลังเซียนในร่างของเจี้ยนเฉินถูกใช้ไปจนหมด ถ้าไม่ใช่ว่าเพราะเขาใช้ทักษะเฉพาะของบัญญัติกระบี่นภา พลังเซียนของเขาก็คงไม่ได้รับผลที่ลึกลับแบบนี้ ถ้าไม่มีมัน เจี้ยนเฉินคงไม่สามารถฆ่าอสรพิษทองริ้วเงินได้ อย่าว่าแต่การต่อสู้หลังจากนั้นเลย

เจี้ยนเฉินขยับตัว ในตอนที่เขากำลังจะเคลื่อนที่ แผลที่หลังของเขาก็ปวดแสบปวดร้อนขึ้นมา กล้ามเนื้อบนใบหน้าของเจี้ยนเฉินบิดเบี้ยวไปหลายครั้งเนื่องจากความเจ็บปวดรุนแรง

“มันเจ็บจริง ๆ ! ” เจี้ยนเฉินพ่นลมออกมา เขาต้องการที่จะขยับไปได้ เขาจึงใช้วิญญาณที่ทรงพลังของเขาในการรวมรวมพลังเซียนธาตุแสงจากแก่นแท้ของโลกเข้ามาที่เขา บอลแสงสีขาวขนาดใหญ่ที่ดูไม่ชัดก็ปรากฎขึ้นรอบ ๆ เขาและเริ่มที่จะเปลี่ยนไปเป็นสีขาวนวล แม้ว่าแสงจะสว่างจ้า แต่มันก็อบอุ่นมาก และมันไม่แสบตาเลย

เจี้ยนเฉินถูกล้อมไปด้วยแสงสีขาวนวล และร่างของเขาก็มองไม่ชัดภายในแสงนั้น แม้แต่แผลลึกที่หลังของเขาก็รักษาตัวเองอย่างรวดเร็วภายใต้พลังเซียนธาตุแสง

ภายใต้พลังเซียนธาตุแสงนี้ เขารู้สึกได้ถึงความสดชื่นและสบายที่พุ่งขึ้นมาจากหน้าอกของเขา และมันก็กระจายไปทั่วร่างของเขาอย่างรวดเร็ว มันไหลผ่านไปเหนือการควบคุมของเจี้ยนเฉิน

แม้ว่าเขาจะใช้หลังเซียนธาตุแสงมาก่อนในขณะที่พยายามที่จะต่อต้านพิษของอสรพิษทองริ้วเงิน แต่จุดประสงค์ของเขาในตอนนั้นคือการใช้เพื่อยืดเวลา ดังนั้นเขาจึงไม่ทันสังเกตความสุขที่พลังเซียนประกายแสงมอบให้แก่เขา แต่ในตอนนี้ที่เขาตั้งใจเต็มที่ เจี้ยนเฉินก็ตระหนักได้ว่าพลังเซียนธาตุแสงนั้นน่าพึงพอใจเพียงใด

พลังเซียนธาตุแสงยังอยู่สักพักก่อนที่จะค่อย ๆ หายไป และเผยให้เห็นร่างของเจี้ยนเฉินอีกครั้ง

เจี้ยนเฉินบิดแขนไปด้านหลังเพื่อที่จะสัมผัสกับแผลที่อยู่ที่หลัง แต่เขาก็สัมผัสได้เพียงผิวเรียบเรียบ แม้ว่าเสื้อที่เขาใส่จะชุ่มไปด้วยเลือด แต่เขาก็ไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวเลย และไม่มีร่องรอยของแผลเหลืออยู่

เจี้ยนเฉินพยักหน้าอย่างพอใจและเริ่มยิ้มให้กับผลลัพธ์ที่มหัศจรรย์ที่พลังเซียนธาตุแสดงออกมา ด้วยทักษะแบบนี้ ความสามารถที่เจี้ยนเฉินจะรักษาชีวิตเอาไว้ได้ในทวีปเทียนหยวนคงเพิ่มมากขึ้นจากนี้ไป

จากนั้น ความรู้สึกวิงเวียนหัวก็ถาโถมไปที่เจี้ยนเฉินในขณะที่โลกดูเหมือนจะโคลงไปมาสำหรับเขา ความรู้สึกวิงเวียนในตอนนี้เข้ามาแทนที่กับความเหนื่อยล้าของเขา ในตอนนี้เอง เจี้ยนเฉินก็รู้สึกว่าเขาไม่ได้นอนมาหนึ่งวันหนึ่งคืนเต็มเต็ม และเขาก็อ่อนเพลียมาก เจี้ยนเฉินต้องการที่จะหาเตียงและหลับไปเสียให้ได้ทันที

“น่าเสียดายที่จิตวิญญาณกระบี่และพลังเซียนธาตุแสงใช้พลังงานไปเป็นปริมาณมาก ในตอนนี้พลังวิญญาณของข้าก็ถูกใช้ไปจนหมด” เจี้ยนเฉินถอนหายใจอย่างเศร้า ๆ กับตัวเอง เขารู้ว่าในอนาคต เขาต้องเว้นจากการใช้จิตวิญญาณกระบี่และพลังเซียนธาตุแสงให้มาก ไม่เช่นนั้น ถ้าเขาใช้พลังวิญญาณหมดไปในอนาคต มันก็คงมีผลกระทบกับกำลังในการต่อสู้ของเขามาก

โชคดีที่วิญญาณของเขาส่วนใหญ่นั้นอ่อนล้า แต่มันก็ไม่ถึงจุดสูงสุด ดังนั้นกำลังในการต่อสู้ของเขาจึงไม่ไดดรับผลกระทบมาก

เจี้ยนเฉินเอาเสื้อผ้าใหม่ออกมาจากเข็มขัดมิติของเขา เขาก็มองไปที่ทหารรับจ้างบางคนที่อยู่บนพื้น จากนั้นเขาก็มองไปที่เข็มขัดมิติที่อยู่ที่เอวของพวกเขา และสายตาของเขาก็เป็นประกายจดจ่อ