เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 967

ตอนที่ 967: จิตสังหารมหึมา

เจี้ยนเฉินยังคงยืนอยู่บนสัตว์อสูรระดับ 4 แต่ในตอนนี้มันก็ทรุดลงกับพื้นด้วยความกลัวแล้ว มันสั่นอยู่ที่พื้นในขณะที่ตาของมันแสดงความหวาดกลัวออกมา

จิตสังหารที่ควบคุมไม่ได้เปล่งรัศมีออกมาจากร่างของเจี้ยนเฉินและพุ่งพวยขึ้นไปบนท้องฟ้า เมฆรอบ ๆ หรือแม้แต่เมฆยังเปลี่ยนไป มันถึงขนาดที่ว่าพระอาทิตย์ยังหมองไป มันดูเหมือนว่ามันไม่สามารถที่จะเทียบเคียงกับจิตสังหารของเจี้ยนเฉินได้

เจี้ยนเฉินอยู่ที่เมืองราชาในตอนนี้ เช่นเดียวกับเป็นเมืองหลวงของอาณาจักร มีปราสาทที่สวยงามที่อยู่ใกล้กำแพงเมือง ในตอนนี้ตาของชายชราหลายคนที่กำลังทำสมาธิอยู่ด้านในก็เปิดออก พวกเขาจ้องออกไปด้วยความตกใจในขณะที่พวกเขาออกมาจากปราสาท พวกเขาทั้งหมดเคร่งเครียดมาก

ชายชราทั้งหมดเป็นจอมยุทธระดับสูงของอาณาจักรและทั้งหมดเป็นเซียนสวรรค์

“ช่างเป็นพลังแห่งการมีอยู่ที่มหาศาลและจิตสังหารที่ทรงพลังอะไรแบบนี้ มันมากพอที่แม้แต่ทำให้ข้ายังสั่นไหวจากภายใน มันเป็นไปไม่ได้ที่เซียนสวรรค์จะมีพลังแห่งการมีอยู่ที่ทรงพลังแบบนี้ เจ้าของของมันต้องเป็นเซียนผู้คุมกฎแน่” ชายชราพูดออกมาเสียงแหบ

เซียนสวรรค์คนอื่นวิ่งมาแต่ไกล หนึ่งในนั้นคำรามออกมา “มีเซียนผู้คุมกฎมาที่เมืองของพวกเรา และดูเหมือนเขาจะถูกก่อกวนจากใครบางคน พวกเรารีบไปดูกัน”

เซียนสวรรค์หลายคนบินไปทางที่เจี้ยนเฉินอยู่ทันที

ในเวลลาเดียวกัน ชายชราผิวเลือดฝาดกำลังนั่งขัดสมาธิอยู่ เขากำลังทำสมาธิอยู่ในกระท่อมไม้ที่เงียบสงบบนภูเขาที่ห่างไกลออกไปจากเมือง มิติรอบรอบเขากระเพื่อมอย่างช้าช้า ในขณะที่ร่างของชายชราดูเหมือนจะเป็นหนึ่งเดียวกับรอบข้าง

ชายชราคนนี้เป็นเซียนผู้คุมกฎ

ทันใดนั้นเอง ตาของชายชราก็เปิดออก เขาเคลื่อนไหวร่างกายและก็ออกจากกระท่อมไม้ไปทันที และปรากฎตัวขึ้นอีกครั้งหลายเมตรห่างออกไปบนยอดภูเขา เขามองออกไปไกลอย่างเคร่งเครียดในขณะที่ตาที่พร่ามัวของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ เขาพูดด้วยเสียงชราที่สั่นเทาของเขา “ช่างเป็นพลังแห่งการมีอยู่ที่มหาศาลและจิตสังหารที่ทรงพลังอะไรแบบนี้ นะ นี่คือเซียนราชา ทำไมเซียนราชาที่สุดยอดถึงได้มาที่เขตชนบทแบบนี้และทำไมเขาถึงเปล่งรัศมีจิตสังหารที่น่ากลัวเช่นนี้ออกมา ? มีบางคนไปทำให้เขาโมโหหรือเปล่า ? “

“ไม่ได้การ ข้าต้องไปดูซะแล้ว” ชายชราหลอมรวมกับมิติรอบ ๆ และพุ่งออกไปเหมือนภาพราง ๆ

ภายในเมือง หมัดของเจี้ยนเฉินกำไว้แน่น เขาขบฟันแล้วพูดออกมา “พันธมิตรพิชิตอัคนีได้ยึดเมืองอัคนีของข้าและไล่กลุ่มทหารรับจ้างอัคนีออกไป มันไม่สำคัญว่าเจ้าจะมีใครหนุนหลังหรอก ข้าจะไม่ยกโทษให้แน่”

ในตอนนี้เอง เซียนสวรรค์ก็บินออกมาจากปราสาท พวกเขาหยุดอยู่ห่างจากเจี้ยนเฉิน100 เมตร ในขณะที่พวกเขาจ้องไปที่เจี้ยนเฉินด้วยความกังวล หลังจากที่ชั่งใจเล็กน้อย บางคนก็ก้าวออกมาและป้องมือพร้อมกล่าว “ผู้อาวุโส พวกเราคือที่ปรึกษาจักรพรรดิของอาณาจักรอัมม่า พวกเราขอถามได้ไหมว่าอะไรที่ทำให้ท่านขุ่นเคืองใจกัน ? ถ้ามีบางอย่างที่พวกเราสามารถช่วยท่านได้ พวกเรายินดีอย่างมาก”

ที่ปรึกษาจักรพรรดิสุภาพมากเพราะว่าพวกเขากลัวว่าจะไปทำให้เจี้ยนเฉินโกรธ

เจี้ยนเฉินไม่สนใจพวกเขาและจ้องออกไปไกลแทน ตาของเขาแดงก่ำ และความโกรธและจิตสังหารที่เหลืออยู่ก็ยังไม่หายไปไหน

มีร่างบินมาเหมือนสายฟ้าตรงที่ที่เจี้ยนเฉินจ้องมองไป และมาถึงตรงหน้าของเขาในพริบตา ไม่แปลกใจเลย ว่ามันคือชายชราที่ทำสมาธิอยู่ที่ภูเขา

ใบหน้าของที่ปรึกษาจักรพรรดิเบิกกว้างขึ้นมาทันทีเมื่อเขาเห็นว่าชายชรามา พวกเขาทั้งหมดคำนับอย่างสุภาพและพูด “พวกเราขอคารวะผู้พิทักษ์จักรพรรดิ”

ชายชราที่ถูกเรียกว่าผู้พิทักษ์จักรพรรดิไม่สนใจพวกเขาและสำรวจเจี้ยนเฉินอย่างลับ ๆ เขาตกใจในใจ เพราะว่าภายใต้สายตาของเจี้ยนเฉิน เขารู้สึกเหมือนว่าร่างของเขานั้นถูกแทงไปด้วยกระบี่ 2 เล่ม เขารู้สึกปวดหัวเล็กน้อย เมื่อเขาเผชิญหน้ากับเจี้ยนเฉิน เขารู้สึกเหมือนไม่ได้เผชิญหน้าอยู่กับมนุษย์ แต่เป็นภูเขาที่เพิ่มลดขนาดได้ เขารู้สึกเหมือนว่าเขาอ่อนแอเหมือนมดปลวกซึ่งมันกดดันเขาอย่างมาก

“เขาเป็นเซียนราชาแน่ แข็งแกร่งเหมือนที่ข้าคาดเอาไว้” ชายชราคิด อย่างไรก็ตาม เขาก็ยังคงท่าทางสุภาพอยู่ และคำนับไปที่เจี้ยนเฉิน เขาพูดออกมาอย่างเคารพ “หยันซีนันขอคารวะผู้อาวุโส ข้าขอถามได้หรือไม่ว่าอะไรกันที่ทำให้ผู้อาวุโสโกรธเกรี้ยว? ถ้ามีอะไรที่ผู้อาวุโสต้องการ ข้ายินดีที่จะช่วยทุกอย่างที่ข้าสามารถทำได้”

ที่ปรึกษาจักรพรรดิยิ่งตกใจหนักขึ้นเมื่อพวกเขาเห็นว่าผู้พิทักษ์จักรพรรดิที่เป็นเซียนผู้คุมกฎที่เคารพปฏิบัติต่อเจี้ยนเฉินอย่างนอบน้อม และแม้แต่ยังเรียกเขาว่าเป็นผู้อาวุโสอีก สายตาที่พวกเขามองไปที่เจี้ยนเฉินก็เปลี่ยนไปอย่างมาก

“บางทีคนคนนี้อาจจะไม่ใช่เซียนผู้คุมกฎแต่เป็นเซียนราชา ? ” ในตอนนี้ ความคิดแบบเดียวกันก็ปรากฎอยู่ในหัวของเซียนสวรรค์พร้อม ๆ กัน จิตใจของพวกเขาตกอยู่ในความสับสนและประหลาดใจ

“ประตูมิติที่ใกล้ที่สุดอยู่ที่ไหน ? ” เจี้ยนเฉินจ้องไปที่หยันซีนันในขณะที่เขาถามออกมาด้วยเสียงทุ้ม

แววแห่งความสงสัยปรากฏขึ้นในตาของหยันซีนันเมื่อเขาได้ยินแบบนั้น แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะยุ่งเรื่องนี้ เขาพูดออกมาอย่างนอบน้อม “ผู้อาวุโส บางทีอาจจะมีแค่ตระกูลโบราณในภูเขาฟีนิกซ์ขาว ตระกูลคีกูมีประตูมิติในรอบรัศมีหลายแสนกิโลเมตรนี้”