เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 968

ตอนที่ 968: ที่อาณาจักรฉินหวง

ท่าทางของเซียนราชา 2 คนของตระกูลคีกูมืดมน ในความคิดเห็นของพวกเขา เจี้ยนเฉินคือเซียนราชาจริงจริง เขามีพลังที่จะสามารถเปิดประตูมิติเองได้ แต่เขายังมายืมประตูมิติของตระกูลคีกู นี่เป็นการยั่วยุแบบซึ่งซึ่งหน้า

ตระกูลคีกูเป็นตระกูลโบราณที่มีเซียนราชา 2 คนที่คอยคุ้มครองอยู่ ดังนั้นพวกเขาจะทนการดูถูกแบบนี้ได้อย่างไร ? คีนันและคีเป่ยโกรธและคำรามออกมาทันที “ท่านกำลังดูถูกพวกเราอย่างนั้นหรือ มาดูกันว่าท่านมีดีอะไรถึงได้มาสามารถดูถูกพวกเราเช่นนี้ได้”

เจี้ยนเฉินขมวดคิ้วทันที เมื่อเขาได้ยินแบบนั้น เขามาที่ตระกูลคีกูเพื่อที่จะยืมประตูมิติของพวกเขาจริง ๆ เขาไม่คิดว่าเรื่องธรรมดาแบบนี้จะทำให้เกิดความเข้าใจผิด

พวกเขาไม่ให้เวลาเจี้ยนเฉินในการอธิบาย เซียนราชา 2 คนลอยขึ้นและพุ่งเข้ามาที่เจี้ยนเฉินในขณะที่พวกเขาเปล่งรัศมีไปด้วยคลื่นพลังงาน ดาบใหญ่ที่กว้างเท่าฝ่ามือได้ปรากฏขึ้นที่มือของพวกเขา พวกเขาเหวี่ยงดาบไปที่เจี้ยนเฉิน

มิติของทวีปเทียนหยวนนั้นไม่แข็งแรงเท่ากับพื้นที่ของอาณาจักรทะเล ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวของดาบเหล่านี้ มิติก็แตกกระจายออกและเผยให้เห็นรอยปะสีดำ อย่างไรก็ตาม คีนันและคีเป่ยยังคงไม่ได้รับผลกระทบอะไร อาวุธเซียนในมือของเขาเปล่งแสงแสบตาออกมา และแทงผ่านมิติตรงไปยังที่เจี้ยนเฉิน

คีเป่ยและคีนันเป็นเซียนราชาชั้นสวรรค์ที่ 2 และที่ 3 ตามลำดับ แม้ว่าพวกเขาจะเป็นจอมยุทธที่สุดยอดบนทวีป แต่พวกเขาก็เทียบกับเจี้ยนเฉินไม่ได้ แค่ความแข็งแกร่งของร่างบรรพกาลของเจี้ยนเฉินที่เป็นขั้นที่ 3 ก็เพียงพอที่จะต่อต้านการโจมตีจากเซียนราชาชั้นสวรรค์ที่ 3 โดยไม่ได้รับอันตรายอะไรเลยได้แล้ว

เจี้ยนเฉินยังคงเย็นชาเหมือนก่อนหน้านี้ แขนของเขากระตุกอย่างแรงแล้วยุทธภัณฑ์จักรพรรดิที่อยู่ในมือของเขาก็แทงออกไปเหมือนแสงสีดำ

ชิ้ง ชิ้ง !

ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิปะทะเข้ากับอาวุธเซียนทั้งสองพร้อมเกิดเสียงใสออกมา อากาศสั่นไหวอย่างไม่หยุดในขณะที่พายุพลังงานที่รุนแรงก็พัดออกไป

ในตอนที่ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิปะทะเข้ากับอาวุธของพวกนั้น คีนันและคีเป่ยรู้สึกถึงพลังที่ต้านทานไม่ได้ขึ้นมาทันที ไม่เพียงแต่มันจะสั่นแขนของเขาอย่างรุนแรงจนชาเท่านั้น แต่พลังที่รุนแรงยังส่งผ่านไปที่แขนและร่างกายของพวกเขา มันสั่นไหวเข้าไปถึงอวัยวะภายในของพวกเขาอย่างแรง และอากาศกลายเป็นหมอกเลือด

คีเป่ยและคีนันพุ่งถอยหลังกลับไปอย่างควบคุมไม่ได้ และตั้งตัวได้หลังจากที่กระเด็นไปไกลถึง 10 กิโลเมตร พวกเขาเต็มไปด้วยความตกใจทันที พวกเขาทั้งคู่เข้าใจว่าถ้าการโจมตีของเจี้ยนเฉินรุนแรงมากกว่านี้อีกสักนิดล่ะก็ พวกเขาก็คงได้รับบาดเจ็บสาหัสแน่นอน

อย่างไรก็ตาม เจี้ยนเฉินก็ทำตัวสบาย เหมือนว่าเขายังไม่โจมตีออกมาด้วยกำลังทั้งหมด

“ท่านเป็นใครกัน ? ตระกูลของข้าไปทำให้ท่านโกรธได้อย่างไร ? ทำไมท่านต้องสร้างเรื่องยุ่งยากให้กับพวกเราด้วย ? ” คีนันถามด้วยเสียงแหบแห้ง เขาเริ่มเคร่งเครียด

“ข้าต้องการเพียงที่จะยืมประตูมิติของพวกเจ้า ข้าไม่มีปัญหากับตระกูลของพวกเจ้า” เจี้ยนเฉินพูด

“หืม ท่านเป็นเซียนราชาและท่านก็แข็งแกร่งกว่าพวกเรา ท่านสามารถเปิดประตูมิติเองได้ แต่ท่านยังมาสร้างปัญหาและมาใช้ประตูมิติของตระกูลพวกเรา ท่านพยายามที่จะเยาะเย้ยตระกูลของพวกเราอย่างนั้นหรือ ? ” คีเป่ยพูดอย่างมืดมน

เจี้ยนเฉินอดไม่ได้ที่จะต้องอธิบาย “ถ้าเจ้าให้ข้ายืมประตูมิติ ข้าจะจากไปทันที เจ้าจะให้ข้ายืมหรือไม่ ? ถ้าพวกเจ้าไม่ให้ ข้าก็จะใช้มันอยู่ดี” เสียงของเจี้ยนเฉินเย็นชา แต่มันเต็มไปด้วยความมั่นใจอย่างทรงพลัง มันเหมือนว่าเขาเห็นเซียนราชาทั้งสองไม่มีอะไรเลย

เจี้ยนเฉินในตอนนี้อยู่ในโลกที่แตกต่างจากเจี้ยนเฉินเมื่อหลายปีก่อนหน้านี้ ในตอนนั้น เขาไม่มีพลังที่จะต่อต้านได้เลยเมื่อเขาต้องเจอกับองค์กรที่เหมือนตระกูลโบราณ แต่ในตอนนี้ เขาสามารถดูถูกหรือแม้กระทั่งข่มขู่พวกนั้นได้แล้ว

ในโลกนี้ มีเพียงคนที่แข็งแกร่งเท่านั้นที่จะได้รับความเคารพ มันไม่มีหลักการอะไรที่จะแย้งกับเรื่องนี้ได้ ไม่มีแนวคิด ยุติธรรม หรือความแตกต่างใดใดระหว่างความถูกต้องกับความผิด มันขึ้นอยู่กับสิ่งเดียวเท่านั้น ซึ่งก็คือความแข็งแกร่ง ความแข็งแกร่งเท่านั้นที่จะทำให้คู่ต่อสู้กลัว

ปฏิกิริยาของเซียนราชาทั้งสองเปลี่ยนไปจากเดิมหลายเท่า เมื่อเผชิญหน้ากับคำขู่ของเจี้ยนเฉิน พวกเขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้ คู่ต่อสู้นั้นแข็งแกร่งเกินไป แข็งแกร่งจนกระทั่งมองข้ามพวกเขาทั้งสองไปได้หรือแม้แต่ทำลายตระกูลคีกูได้

“เอาล่ะ เมื่อท่านต้องการที่จะใช้ประตูมิติของพวกเรา โปรดตามพวกเรามา” เซียนราชาทั้งสองคนยอมแพ้ พวกเขาทำอะไรไม่ได้แม้ว่าคู่ต่อสู้นั้นจะพยายามยั่วยุพวกเขาหรืออยากที่จะใช้ประตูมิติจริง ๆ ทั้งหมดที่พวกเขาทำได้มีเพียงแค่พาเจี้ยนเฉินไปที่ซึ่งประตูมิติอยู่ตามความต้องการของเจี้ยนเฉินเท่านั้น

เจี้ยนเฉินตามหลังเซียนราชาทั้งสองคนไปอย่างปกติภายใต้สายตาของผู้คนในตระกูลนับไม่ถ้วนในขณะที่เขาเดินไปที่ประตูมิติ หลังจากนั้น ประตูมิติก็ถูกเปิดโดยคีเป่ยและคีนัน

เมื่อเห็นว่าเจี้ยนเฉินนั้นตั้งใจจะใช้ประตูมิติจริงจริงและไม่ได้ต้องการมาหาเรื่องอะไร ทั้งสองก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาอย่างโล่งใจ คีเป่ยถามออกมาอย่างไร้อารมณ์ “ข้าขอถามได้ไหมว่าท่านต้องการที่จะให้พวกเราใช้ประตูมิติไปที่ไหน ? “

“อาณาจักรฉินหวงของอาณาจักรใหญ่ทั้งแปด” เจี้ยนเฉินพูด

ประตูมิติล็อคเป้าไปที่อาณาจักรฉินหวงอย่างรวดเร็ว และเจี้ยนเฉินก็ก้าวผ่านเข้าไปในประตูมิติภายใต้สายตาของเซียนระดับราชาทั้งสองคน