หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 10

ทั้งเฉินเซิ่งหยวนและผู้อาวุโสเฮ่อที่ยืนอยู่ข้างๆ ต่างก็ตกตะลึง คนอย่างหนานป้าเทียนจะยอมก้มหัวในคนอื่นได้ด้วยหรือ

ครั้งนี้ หลินมั่วได้ใจหนานป้าเทียนไปมากมายมหาศาล!

“คุณหนานไม่ต้องเกรงใจขนาดนั้นหรอกครับ!” หลินมั่วทำท่าโบกมือ “มันเป็นจรรยาบรรณของหมอที่ผมควรจะทำอยู่แล้ว ไม่ต้องคิดมากครับ แต่ผมหวังว่าคุณหนานจะช่วยอะไรผมอย่างหนึ่งครับ”

“คุณหลินสั่งมาได้เลย!” หนานป้าเทียนรีบพูด “ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร จะอันตรายแค่ไหน แม้ตระกูลหนานจะต้องตายก็จะหามาให้!”

“ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมแค่ไม่ต้องการให้เรื่องนี้เปิดเผยออกไป” หลินมั่วพูดเสียงเบา “ผมเป็นคนชอบอยู่แบบสงบๆ”

หนานป้าเทียนตะลึงครู่หนึ่ง เขาเข้าใจความหมายของหลินมั่วในทันที แล้วรีบพยักหน้า “ได้ครับ เรื่องวันนี้จะไม่มีใครแพร่งพรายออกไป!”

ทุกคนในที่นั้นพยักหน้า คำสั่งของหนานป้าเทียน ก็เหมือนกับพระราชโองการ ใครจะกล้าขัดขืน

จากนั้น หลินมั่วเขียนใบสั่งยาให้เขา

“แม้ว่าคุณหนูหนานจะฟื้นแล้ว แต่ร่างกายของเธออ่อนแอมากเพราะหลับใหลมาเป็นปี นอกจากนั้น โรคแฝงของเธอทำให้การฟื้นตัวค่อนข้างยาก ใบสั่งยานี้ช่วยให้เธอฟื้นฟูพลังชี่ภายใน ประมาณครึ่งเดือนก็จะสามารถฟื้นตัวได้อย่างสมบูรณ์ เมื่อถึงเวลานั้น คุณหนานพาเธอมาหาผมอีกครั้ง แล้วผมจะรักษาโรคแฝงให้เธอ!”

หนานป้าเทียนดีใจมาก รีบยื่นมือไปรับใบสั่งยา “ขอบคุณคุณหลินมากครับ!”

หลินมั่วไม่ได้ส่งใบสั่งยาให้กับหนานป้าเทียน แต่กลับยื่นให้ผู้อาวุโสเฮ่อ

“คุณหนาน การปรุงยาไม่ใช่ใครก็จะทำได้ง่ายๆ หากมีข้อผิดพลาดในการปรุงยา ประสิทธิภาพของยาจะแตกต่างกันอย่างมาก ผมคิดว่าให้อาวุโสเฮ่อไว้น่าจะดีกว่าครับ เพราะอาวุโสเฮ่อมีประสบการณ์มากกว่า! "

คำพูดนี้ทำให้ผู้อาวุโสเฮ่อตกตะลึงทันที

ดูเหมือนว่าหลินมั่วจะหาเรื่องให้เขา แต่ในความเป็นจริง นี่เป็นโอกาสที่ยิ่งใหญ่เช่นกัน

อยู่ที่นี่กลั่นยาด้วยตัวเอง ช่วยให้คุณหนูหนานหายป่วย หนานป้าเทียนจะต้องรู้สึกขอบคุณเขาอย่างแน่นอน คนทั่วไปจะมีใครบ้างที่ได้รับความซาบซึ้งใจจากหนานป้าเทียน

หนานป้าเทียนรีบพยักหน้า “ได้ครับ เอาตามที่คุณหลินว่าแล้วกัน อาวุโสเฮ่อ เรื่องนี้ต้องรบกวนคุณแล้วครับ!”

“คุณหนานเกรงใจเกินไปแล้ว เป็นสิ่งที่ผมควรทำอยู่แล้วครับ” อาวุโสเฮ่อรีบตอบพลางกุมมือเข้าหากัน

เมื่อกล่าวอำลาหนานป้าเทียนแล้ว หลินมั่วกลับไปที่ร้านขายยาเซิ่งหยวนก่อน

สัญญาณชีพของหลินซีฟื้นกลับมาเป็นปกติแล้ว หลินมั่วตัดสินใจพาเธอกลับบ้าน พักอยู่ที่ร้านขายยาตลอดเวลาดูจะไม่เหมาะเท่าไหร่นัก

อาวุโสเฮ่อก็ไปส่งเขาด้วย เขารั้งหลินมั่วไว้หลายครั้ง แต่ก็ถูกหลินมั่วปฏิเสธ อาวุโสเฮ่อไม่มีทางเลือก จึงยอมส่งเขากลับบ้าน

ที่พักอาศัยของหลินมั่ว ตั้งอยู่บนถนนเป่ยจี๋ซื่อของเมืองก่วงหยาง

ซึ่งเป็นพื้นที่สลัมที่มีชื่อของเมืองก่วงหยาง เป็นที่อยู่อาศัยของเหล่าคนงาน

แม้ว่าหลินมั่วจะแต่งเข้าบ้านของตระกูลสวี่ แต่หลินซีก็ไม่สามารถตามเขาเข้าไปอยู่ในบ้านตระกูลสวี่ด้วยได้ ไม่มีทางอื่น หลินมั่วทำได้เพียงเช่าบ้านที่นี่ให้เธอ และเวลาส่วนมากหลินมั่วก็อาศัยอยู่ที่นี่เช่นกัน

อาวุโสเฮ่อเห็นสภาพชุมชนด้านนอกรกมาก เขารู้สึกแปลกใจ

ด้วยทักษะทางการแพทย์ของหลินมั่ว การหาเงินเป็นเรื่องง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ เขาจะมาอาศัยอยู่ในที่แร้นแค้นเช่นนี้ทำไมกัน

เพียงไม่นาน รถก็มาถึงที่พักที่หลินมั่วเช่าอาศัยอยู่