หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 11

วิลล่าวั่งเจียงตั้งอยู่ที่สวนวั่งเจียง เป็นเขตวิลล่าที่มีชื่อเสียงโด่งดังที่สุดในเมืองก่วงหยาง

สวนวั่งเจียงมีพื้นที่ครอบคลุมทั้งหมดห้าพันหมู่ แต่บ้านที่อยู่ด้านในมีเพียงหนึ่งร้อยหกสิบหกหลังเท่านั้น บ้านทุกหลังมีเนื้อที่ใหญ่มาก

แต่ในความเป็นจริง บ้านของสวนวั่งเจียงขายได้ยังไม่ถึงห้าสิบหลัง

ไม่ใช่เพราะเมืองหวังเจียงมีคนรวยน้อย แต่คนที่มีคุณสมบัติอยู่ที่วั่งเจียงได้นั้นมีไม่มาก

สวนวั่งเจียงถูกพัฒนาโดยหนานป้าเทียน ผู้ที่มีคุณสมบัติสอดคล้องเท่านั้น ถึงจะมีสิทธิ์เข้าไปอยู่ที่สวนวั่งเจียงได้

ส่วนคนอื่นๆ ถึงแม้จะเสนอราคาให้มากกว่าสิบเท่า ก็ไม่สามารถเหยียบเข้าไปที่สวนวั่งเจียงได้!

ดังนั้น จนกระทั่งปัจจุบันนี้ รถที่สามารถผ่านเข้าไปในสวนวั่งเเจียงได้ จึงมีไม่เกินห้าสิบคัน

แต่เพราะอะไร ชุยอี้ฟานถึงตกใจแบบนั้น เมื่อเห็นบัตรผ่านเข้าสวนวั่งเจียงของรถมายบัค

คนที่สามารถอาศัยอยู่ในสวนวั่งเจียงได้ ไม่น่าเป็นคนที่แย่ๆ อย่างชุยอี้ฟาน!

ครั้งหนึ่งคุณปู่ของตระกูลสวี่เคยเข้าไปที่สวนวั่งเจียงกับเพื่อนคนหนึ่งด้วยความโชคดี ต่อมามันก็กลายเป็นสิ่งที่เขาเอาไว้ใช้โอ้อวด แถมเขายังคุยโว้เรื่องนี้ในที่สาธารณะมาแล้วนับไม่ถ้วน

คุณป้าเจ้าของบ้านบอกว่าวิลล่าวั่งเจียงมีราคาถึงสามสิบล้านหยวน นั่นเป็นเพียงราคาที่ต่ำที่สุด

ส่วนวิลล่าของผู้อาวุโสเฮ่อหลังนี้ มีราคาอยู่ที่สองร้อยเจ็ดสิบล้านหยวน ตั้งอยู่ที่ริมแม่น้ำก่วงหยางซึ่งเป็นทำเลที่ดีที่สุด

วิลล่าหลังนี้มีพื้นที่ปลูกสร้างมากกว่าสามพันหกร้อยตารางเมตร และยังมีลานบ้านขนาดใหญ่ที่มีพื้นที่เกือบสามสิบหมู่ ที่ลานบ้านมีสระว่ายน้ำอยู่หนึ่งสระ แถมในห้องยังมีสระว่ายน้ำขนาดเล็กอยู่อีกหนึ่งสระ

เมื่อนั่งอยู่บนระเบียบขนาดหกสิบกว่าตารางเมตร ก็จะเห็นวิวทิวทัศน์ทั้งหมดของแม่น้ำก่วงหยาง ให้ความรู้สึกเหมือนนั่งอยู่ท่ามกลางแม่น้ำและภูเขา

ภายในวิลล่าตกแต่งอย่างหรูหรา เฟอร์นิเจอร์ทุกอย่างล้วนครบครันและเป็นของใหม่เอี่ยมทั้งหมด ไม่มีใครเคยอยู่ที่นี่มาก่อน มีเพียงคนรับใช้ที่เข้ามาทำความสะอาดทุกวันเท่านั้น

ผู้อาวุโสเฮ่อส่งหลินมั่วมาที่วิลล่า เขาจัดตำแหน่งทุกอย่างให้เรียบร้อยและทิ้งการ์ดใบหนึ่งไว้ให้หลินมั่ว จากนั้นเขาก็บอกลาและจากไป

ความจริงแล้ววิลล่าหลังนี้ไม่ได้เป็นของผู้อาวุโสเฮ่อ

จริงๆ แล้วเขาเองก็มีวิลล่าหลังเล็กๆ อยู่ที่สวนวั่งเจียงเช่นกัน แต่วิลล่าหลังนั้นมีมูลค่าประมาณเจ็ดสิบล้าน มันเป็นรางวัลที่เขาได้รับมาจากการรักษาผู้มีอำนาจในเมืองจนหายได้

แต่วิลล่าหลังที่หลินมั่วอาศัยอยู่ ถือเป็นบ้านหลังที่ดีที่สุดในสวนวั่งเจียงแล้ว นั่นเป็นสิ่งที่หนานป้าเทียนมอบให้หลินมั่วโดยผ่านผู้อาวุโสเฮ่อเป็นการเฉพาะ

เคยมีคนเสนอเงินให้ห้าร้อยล้าน แต่หนานป้าเทียนก็ไม่สนใจ เพราะเดิมทีเขาตั้งใจเก็บมันไว้ให้ลูกสาวของเขาอยู่อาศัย

แต่ตอนนี้หลินมั่วได้ช่วยชีวิตลูกสาวของเขาไว้ เขาจึงยกวิลล่าหลังนี้ให้กับหลินมั่วเพื่อเป็นการขอบคุณ

ในวิลล่ามีแม่บ้านอยู่ห้าคน พวกเขาต้องดูแลเรื่องทุกเรื่องที่ต้องการของทุกๆ วันในวิลล่าให้เรียบร้อย และยังต้องช่วยหลินมั่วดูแลหลินซีด้วย

เมื่อหลินมั่วจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ฟังฮุ่ยก็โทรมาหาเขา “หลินมั่ว แกไปตายอยู่ที่ไหนน่ะ แกไม่เห็นเหรอว่าตอนนี้มันกี่โมงแล้ว ทำไมยังไม่รีบกลับมาทำกับข้าวที่บ้านอีก”

หลังจากถอนหายใจ หลินมั่วก็เดินออกไปจากสวนวั่งเจียงอย่างไร้ทางเลือก จากนั้นเขาก็นั่งรถกลับบ้าน

เมื่อมาถึงที่บ้าน หลินมั่วก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายดังมาจากในบ้าน

“สวี่เจี้ยนกง คุณไม่ต้องมาพูดเรื่องไร้สาระพวกนี้กับผม ลูกสาวของคุณต่างหากที่ทำงานไม่ได้เรื่อง คุณปู่เลยให้ผมมาบอกเธอว่า หลังจากนี้ไม่ต้องไปทำงานอีก มันเกี่ยวอะไรกับผมล่ะ ถ้าหากคุณไม่เชื่อ คุณก็ไปถามคุณปู่สิ!”

“พูดอีกอย่างก็คือ ครั้งนี้ครอบครัวของพวกคุณได้สร้างความเสียหายให้กับตระกูลเป็นอย่างมาก ถ้าจะให้พวกคุณชดใช้เงินค่าเสียหายก็เป็นเรื่องที่สมควร คุณไม่ต้องเอาเรื่องความสัมพันธ์มาพูดกับผม ธุรกิจก็คือธุรกิจ ถ้าไม่ชดใช้เงิน ก็รอเข้าคุกได้เลย!”

หลินมั่วสีหน้าเปลี่ยนไป เขาได้ยินมันอย่างชัดเจน เสียงๆ นี้เป็นเสียงของสวี่ปั้นซย่าลูกพี่ลูกน้องของสวี่ฉังหย่วน

สวี่ฉังหย่วนเป็นลูกชายของสวี่เจี้ยนผิง ดังนั้นเขาจึงเป็นทายาทของตระกูลสวี่ ในวันปกติที่ตระกลูสวี่เขามักจะเผด็จการและหยิ่งยโส ด้วยเหตุนี้จึงไม่มีใครกล้าหาเรื่องเขา

ครั้งหนึ่งครอบครัวของสวี่เจี้ยนกงเคยอาศัยอยู่ที่แฟลตขนาดใหญ่ แต่พวกเขาก็ถูกสวี่ฉังหย่วนยึดครองไป