หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1001

ทันทีที่หลินหลินถูกตบล้มลงกับพื้น เฉินเฮ่าก็เหยียบลงไปที่ศีรษะของเธอ ทั้งยังตะคอกใส่ด้วยใบหน้าที่ดุร้าย “ฉันจะบอกเธอเอาไว้นะ ยังไงวันนี้ เธอก็ต้องทำตามที่ฉันสั่ง!”

“คืนนี้ เธอต้องไปปรนนิบัติพี่หลิน!”

“ไม่อย่างนั้น ฉันจะปล่อยภาพถ่ายร้อนแรงของเราสองคนออกไปให้หมด!”

“ฉันจะให้เธอไม่มีหน้าไปเจอผู้คนได้อีก!”

หลินหลินกระวนกระวายใจ “ที่รัก คุณ...ทำไมคุณถึงทำแบบนี้”

“ฉันเป็นเมียของคุณนะ...”

ทันใดนั้น เฉินเฮ่าก็สะบัดเท้าเตะเธอออก “หุบปาก!”

“เมียอะไร”

“เวลามีปัญหา เธอช่วยอะไรไม่ได้เลยสักนิด ยังจะมาพูดเรื่องความสัมพันธ์อะไรอีก”

“บอกให้นะ ถ้าเธอไม่ยอม ฉันจะเลิกกับเธอเดี๋ยวนี้!”

“นอกจากนี้ ฉันจะไม่แค่ปล่อยรูปของเธอออกไปให้หมด ฉันยังจะไล่เธอออกจากเมืองมหาวิทยาลัยด้วย ให้เธอไม่มีหน้าจะอยู่ต่อไปได้อีกในชีวิตนี้!”

ดวงตาของหลินหลินเป็นสีแดงก่ำ เธอมองเฉินเฮ่าด้วยสายตาเหลือเชื่อ

เธอไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าทำไมชายหนุ่มที่ปากหวานพูดจาไพเราะกับเธอเสมอถึงเปลี่ยนเป็นคนโหดร้ายแบบนี้ไปได้

“ฉันจะให้เวลาเธอสิบนาที คิดให้ดีๆ!”

“หากว่าไม่ยอมละก็ ฉันจะปล่อยรูปภาพเธอออกไปให้หมดเดี๋ยวนี้!”

“อีกอย่าง เธอคิดว่าแค่เธอบอกว่าไม่ยอมก็ได้แล้วอย่างนั้นหรือ”

“เธอมาอยู่ที่นี่แล้ว อย่าคิดว่าจะได้ออกไปง่ายๆ”

“คงไม่อยากให้ฉันต้องใช้กำลังใช่ไหม”

เฉินเฮ่าด่าทอเธอด้วยความโกรธจัด หลินหลินนั่งอยู่ที่พื้น เอามือกุมใบหน้าของเธอ และเริ่มร้องไห้

......

เวลาห้าทุ่ม

เป็นเวลาที่บาร์กำลังครึกครื้น หลินมั่วในชุดลำลองเดินเข้าไปใน ชิคบาร์

จากข้อมูลของเหลาหู่ เวลาปกติ หลิวหลินมักจะอยู่ในห้องทำงานที่ชั้นบนสุด

จากห้องทำงานของเขาสามารถมองลงมาเห็นบาร์ทั้งหมดได้ เขามักจะใช้เวลาว่างดูสถานการณ์ในบาร์

ถ้าบังเอิญเจอสาวงาม เขาก็จะลงมาสังเกตการณ์ที่บาร์ด้วยตัวเอง

หากรู้สึกถูกใจ ก็จะหาวิธีจับหญิงสาวคนนั้น

ทว่า ครั้งนี้เขากล้ามายุ่งกับสวี่ปั้นซย่า รนหาที่ตายจริงๆ!

หลินมั่วเดินตรงขึ้นไปชั้นบน ทันทีที่ถึงชั้นสาม ก็ถูกขวางเอาไว้โดยชายสองคน

“จะทำอะไร?"

“แกตาบอดหรือไง ไม่เห็นรึไงว่าตรงนี้เขียนว่าห้ามเข้า”

“ชั้นบนเป็นห้องทำงานของเจ้านาย ห้ามใครขึ้นไป ไสหัวไปซะ!”

หลินมั่วแสยะยิ้ม ก่อนที่จะยื่นมือออกมาแทงเข็มเงินสองเล่มเข้าไปที่คอของชายสองคนนั้น

ดวงตาของคนทั้งคู่เบิกกว้าง พวกเขายืนอยู่ตรงนั้นด้วยความงุนงง จากนั้นดวงตาของพวกเขาก็ค่อยๆ หย่อนคล้อยลง

หลินมั่วผนึกจุดฝังเข็มของพวกเขาด้วยเข็มเงิน ช่วงเวลาภายในหนึ่งชั่วโมง พวกเขาจะไม่สามารถเคลื่อนไหวร่างกายได้ตามปกติ

อย่างไรก็ตาม ร่างกายของพวกเขาแข็งทื่อและยังคงยืนอยู่นิ่งๆ ที่เดิม

ถ้าคนนอกไม่สังเกตให้ดี จะมองไม่เห็นเลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา

หลินมั่วเดินขึ้นบันไดไปที่หน้าประตูห้องทำงานก็ได้ยินเสียงของเฉินเฮ่าพอดี "หลินหลินนี่คือพี่หลิน"

“พี่หลินเป็นคนใหญ่คนโตเธอต้องดูแลและปรนนิบัติพี่หลินให้ดีๆ รู้ไหม”