หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1008

หลิวเทียนจั๋วขมวดคิ้วเล็กน้อยดวงตาของเขากวาดไปทั่วกลุ่มคนอย่างรวดเร็ว

หลิวหลินรีบแย้งทันที "พ่อ มันบังคับให้พวกเราเขียน ไม่จริงเลยสักนิด"

หลิวเทียนจั๋วยิ้มทันที "คุณหลินหากคุณอยากจะเอาผิดผู้อื่น ต่อให้ไม่มีเหตุผล คุณก็หาเหตุผลในการทำได้อยู่ดี!"

“คุณมีฝีมือในการต่อสู้ และบังคับให้พวกเขาเขียน พวกเขาจะกล้าขัดคำสั่งไม่เขียนหรือ”

หลินมั่วยิ้ม "หลิวเทียนจั๋ว คุณรู้อยู่แก่ใจว่าลูกชายของคุณทำอะไรลงไปบ้าง"

“ถ้าผมอยากตรวจสอบจริงๆ คิดว่าผมจะตรวจสอบไม่เจอหรือ”

สีหน้าของหลิวเทียนจั๋วเปลี่ยนไปทันที

หลิวหลินได้ทำสิ่งที่อุกอาจมากมายในช่วงหลายปีที่ผ่านมา

ไม่ใช่ว่าสิบตระกูลใหญ่ไม่สามารถหาหลักฐานใดๆได้แต่พวกเขาทำเป็นปิดตาข้างเดียวไม่รู้ไม่เห็นเท่านั้นเอง

หากหลินมั่วต้องการเปิดเผยสิ่งเหล่านี้จริงๆสิบตระกูลใหญ่ชั้นนำก็ไม่สามารถช่วยเหลือพวกเขาได้ เนื่องจากต้องรักษาหน้าของตัวเองไว้

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งหลิวเทียนจั๋วก็พูดด้วยเสียงเคร่งขรึมว่า "หลินมั่ว เราไม่ได้มีความแค้นหรือเรื่องบาดหมางใดๆ ต่อกัน ทำไมคุณต้องมุ่งเป้ามาที่เรา"

หลินมั่วหัวเราะ เขารู้ดีว่าหลิวเทียนจั๋วจงใจแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจและต้องการให้เขาพูดถึงเรื่องวัสดุก่อสร้างออกมา

ถ้าหลินมั่วพูดเช่นนั้นมันจะเป็นการละเมิดกฎของสิบตระกูลใหญ่

แต่ละตระกูลต่างมีอุตสาหกรรมของตนเอง

แม้แต่หนานป้าเทียนก็ไม่ได้เข้ามาแทรกแซงอุตสาหกรรมเหล่านี้ นี่เป็นกฎข้อบังคับที่ทำขึ้นระหว่างหนานป้าเทียนกับสิบตระกูลหลัก

หากมีบุคคลภายนอกเข้ามาแทรกแซงในกิจการทรัพย์สินของสิบตระกูลใหญ่ จะถือเป็นการละเมิดกฎของสิบตระกูลใหญ่ ซึ่งเท่ากับส่งผลกระทบต่อผลประโยชน์ของพวกเขา

ดังนั้น ทั้งสิบตระกูลจะต้องร่วมมือกันเพื่อจัดการกับคนผู้นี้

นี่จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้เรื่องวัสดุก่อสร้างยุ่งยากในครั้งนี้

ตระกูลหลิวควบคุมอุตสาหกรรมนี้อยู่หากหลินมั่วไม่ซื้อวัสดุจากตระกูลหลิวในราคาสูง ก็ต้องซื้อจากที่อื่น

แต่หากเขาซื้อจากที่อื่น ตระกูลหลิวก็จะมีข้ออ้างได้ว่า หลินมั่ววางแผนที่จะเข้ามายุ่งเกี่ยวกับอุตสาหกรรมของพวกเขา และใช้โอกาสนี้ร่วมมือกับสิบตระกูลหลักชั้นนำจัดการกับหลินมั่ว

เขาขมวดคิ้วและจ้องมองไปที่หลิวหลินอย่างโกรธเคือง

เรื่องวัสดุก่อสร้างในครั้งนี้ พวกเขาเตรียมคิดแผนเพื่อให้หลินมั่วตกอยู่ในสภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

แต่ไม่คาดคิดเลยว่า ระหว่างทาง ลูกชายของเขาจะทำเรื่องแบบนี้ขึ้น กลับกลายเป็นเขาที่ตกอยู่ในสภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกล

“หลินเอ๋อร์นี่เป็นเรื่องจริงหรือ” หลิวเทียนจั๋วถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง

หลิวหลินอึ้งไปทันที เขาไม่เข้าใจเลยว่า เหตุใดพ่อของตนจึงมีท่าทีเกรงใจหลินมั่วเช่นนี้

“พ่อ ถามเรื่องนี้ทำไมน่ะ”

"ผมถูกใจเมียของมัน ก็ถือเป็นเกียรติของพวกมันนะ มีอะไรไม่ถูกหรือ”

“แต่มันกลับมาทำร้ายผม เรื่องนี้...”

หลิวเทียนจั๋วเดินตรงเข้าไปตบหน้าของหลิวหลินด้วยความโมโหทันที "หุบปาก!"