หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1010

หลิวหลินไม่เต็มใจทำตามคำสั่งของพ่อเขายังคงยืนนิ่งด้วยความดื้อรั้น และปฏิเสธที่จะคุกเข่า

หลิวเทียนจั๋วโกรธมากจนเตะขาเขา"คุกเข่าลง!"

หลิวหลินโซเซ แต่ยังคงยืนหยัดและพูดด้วยความโกรธ "ผมจะไม่คุกเข่า!"

“ทำไมผมต้องคุกเข่าให้เขาด้วย”

“ผมแค่ส่งคนไปแต่ยังไม่ได้ทำร้ายอะไรพวกเขาเลยใช่ไหมล่ะ”

“ส่วนผมล่ะนิ้วของผมขาดหมดแล้ว แล้วยังโดนเขาทำร้ายจนเป็นแบบนี้!"

“ถ้าจะต้องคุกเข่าก็ควรเป็นเขาที่คุกเข่าขอโทษผม ทำไมต้องเป็นผมคุกเข่าขอโทษเขาด้วย”

“พ่อ พ่อกลัวหนานป้าเทียนแต่ผมไม่กลัว!”

หลิวเทียนจั๋วโกรธแทบบ้า ตอนนี้เขารู้สึกเสียใจเป็นอย่างยิ่ง

เป็นเพราะเขาเลี้ยงดูลูกแบบตามใจเกินไป จนทำให้เขากลายเป็นคนนิสัยเช่นนี้

ในขณะนี้ หลินมั่วหัวเราะออกมาทันที "พ่อหนุ่มนายมีความกล้าหาญจริงๆ!"

"หลิวหลินฉันชื่นชมนายจริงๆ!"

ประโยคนี้ทำให้ หลิวหลินรู้สึกภูมิใจเล็กน้อย

สีหน้าของหลิวเทียนจั๋วเปลี่ยนไป เขารู้ว่าหลินมั่วไม่ใช่คนที่จะพูดคุยด้วยได้ง่ายๆ

ก่อนหน้านี้ จากเหตุการณ์ของสวี่ปั้นซย่า ทำให้โจวเจ๋อเสียชีวิต ฮั่วเทียนเฉิงเสียชีวิต แม้แต่ฮั่วซิ่งเซวียนก็เสียชีวิต

ครั้งนี้ลูกชายของเขากล้าล่วงเกินสวี่ปั้นซย่า หลินมั่วมีหรือจะยอมเลิกราง่ายๆ

“คุณหลิน...”

หลิวเทียนจั๋วต้องการพูด แต่หลินมั่วขัดจังหวะเขาทันที "ฉันชื่นชมคนที่เย่อหยิ่งในศักดิ์ศรี!"

“แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นนายก็ต้องยืนหยัดให้ถึงที่สุดด้วยนะ!”

"หลิวเทียนจั๋ว ลูกชายของคุณไม่ต้องการคุกเข่าขอขมา คุณว่าควรทำยังไงดี”

สีหน้าของหลิวเทียนจั๋วดูกระอักกระอ่วน เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ "คุณหลิน ถ้าเขาไม่คุกเข่าผมจะหักขาเขาให้เขาขอโทษคุณให้ได้!"

สีหน้าของหลิวหลินเปลี่ยนไปเ ดิมทีเขาคิดว่าหากเขามีท่าทีแข็งกร้าวกว่านี้ พ่อจะช่วยเขา

คาดไม่ถึงว่าผลจะเป็นเช่นนี้ได้

หลินมั่วโบกมือ "คุณหลิวทำอย่างนั้นทำไม"

“ในเมื่อเขาไม่อยากขอโทษ ก็ไม่ต้องขอโทษ!”

“เอาอย่างนี้แล้วกัน ถอดขาทั้งสองข้างของเขาออกให้หมดแล้วเรื่องนี้ก็เลิกรากันไป!”

"เป็นไง"

สีหน้าของหลิวหลินเปลี่ยนทันที

สีหน้าของหลิวเทียนจั๋วเคร่งขรึม และจ้องมองไปที่หลิวหลินอย่างโกรธเคือง

ลูกชายของตนถูกตามใจจนเสียคนจริงๆจนกล้าพูดออกมาเสียทุกอย่าง

“มานี่คุกเข่าลง!”

หลิวเทียนจั๋วคำราม

คราวนี้หลิวหลินไม่กล้าอวดดีอีกต่อไปเขารีบเข้ามาด้วยความตื่นตระหนกเตรียมจะคุกเข่าลง

อย่างไรก็ตามหลินมั่วคว้าคอของเขาแล้วยกเขาขึ้น

“ก็บอกแล้วไงว่าไม่ต้องคุกเข่าแล้ว!”

“หลิวเทียนจั๋ว ขาสองข้างนี้ คุณจะถอดเองหรือว่าให้ผมถอด”

ใบหน้าของหลิวเทียนจั๋วมืดมนอย่างมากเขากัดฟันและพูดว่า "หลินมั่วอย่ารังแกกันมากเกินไป!"

“ผมสั่งให้เขาคุกเข่าขอขมาแล้วคุณยังไม่พอใจอีกหรือ”

"คุณคิดจริงๆหรือว่าตระกูลของผมจะรังแกกันได้ง่ายๆ"

หลินมั่วหัวเราะเย้ยหยัน "ตระกูลหลิวจะถูกรังแกได้ง่ายๆ หรือไม่นั้น ผมไม่รู้!"

“แต่ผมอยากจะดึงขาเขาออก คุณห้ามผมได้หรือ”