หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1022

ภายในบ้าน สวี่เจี้ยนกงนั่งเงียบขรึมอยู่ที่โต๊ะ

สวี่ปั้นซย่าและสวี่ตงเสวี่ยต่างก็เดินวนไปมา สีหน้าเป็นกังวล

หวงเหลียงนั่งอยู่ที่โต๊ะข้างๆ แม้จะดูกระวนกระวายอยู่บ้าง แต่ในแววตากลับมีความยินดีผุดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

หลินมั่วรีบวิ่งเข้าไปด้านใน “ปั้นซย่า เป็นยังไงบ้าง”

ดูเหมือนสวี่ตงเสวี่ยจะเป็นบ้าขึ้นมาทันทีที่เห็นหลินมั่ว เธอด่าทอและพุ่งเข้าหาหลินมั่ว “หลินมั่ว ฉันจะแลกกับแก!”

“แกทำให้แม่ต้องเป็นแบบนี้ ไอ้สารเลว แกต้องไม่ตายดีแน่!”

สวี่ปั้นซย่ารีบดึงรั้งสวี่ตงเสวี่ยไว้ “เสวี่ยเอ๋อร์ หยุดเดี๋ยวนี้!”

“ถามให้รู้เรื่องก่อนจะได้ไหม”

สวี่ตงเสวี่ยสวนกลับ “มีอะไรต้องถามอีก”

“หลิวเทียนจั่ว หัวหน้าตระกูลหลิวตายแล้ว หลิวหลินลูกชายของเขาก็ตายแล้ว พวกเขาถูกหลินมั่วฆ่าตาย”

“ตอนนี้พวกตระกูลหลินเป็นบ้าไปหมดแล้ว พวกมันคิดจะเอาชีวิตเข้าแลกกับเรา ทั้งหมดนี้ก็เพราะหลินมั่ว!”

“พี่ยังจะให้เขาพูดอะไรอีก พี่คิดจะปกป้องเขาไปถึงไหน”

สวี่ปั้นซย่าพูดด้วยความโกรธ “เธอรู้ได้ยังไงว่าคนพวกนี้ถูกหลินมั่วฆ่าตาย”

“หลินมั่วจะต้องถูกใส่ร้ายแน่ๆ...”

สวี่ตงเสวี่ยตะโกนออกมาด้วยความโมโห “ตลกแล้ว!”

“ตระกูลหลิวเป็นสมาชิกของสิบตระกูลใหญ่ พวกเขาส่งคนมาที่นี่ ยังจะเป็นเรื่องโกหกอีกหรือ”

“หรือพี่คิดว่าสิบตระกูลใหญ่กำลังเข้าใจพวกเราผิด”

สวี่ปั้นซย่าพูดด้วยความโกรธ “หึ เรื่องโจวเจ๋อก่อนหน้านี้ สิบตระกูลใหญ่ก็เข้าใจพวกเราผิดไม่ใช่หรือไง”

สวี่ตงเสวี่ยพูดไม่ออกไปชั่วขณะ

เวลานี้ หวงเหลียงพูดเบาๆ “ครั้งนี้ไม่เหมือนกันนะ”

“ผมได้ยินว่ามีคนเห็นกับตาเลยว่า คนของเหลาหู่ผลักหลิวหลินตกลงมาตาย”

“ส่วนหลิวเทียนจั่วก็ถูกหลินมั่วทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัส อาเจียนเป็นเลือดเยอะมาก โชคไม่ดีที่เขาเสียชีวิตระหว่างทางไปโรงพยาบาล!”

“ทั้งหมดนี้ หลักฐานมัดแน่น!”

สวี่ตงเสวี่ยพูดทันที “ไง หลินมั่ว แกเก่งแล้วใช่ไหม!”

“ชายหนุ่มร่างกำยำทุบตีคนแก่จนตาย?"

“มิน่าล่ะ คนตระกูลหลิวถึงได้ดาหน้ามาหาแกกัน!”

หลินมั่วส่ายศีรษะ “หลิวหลินตายอย่างไร ผมไม่รู้”

“ตอนนั้นทุกอย่างชุลมุนวุ่นวายไปหมด ไม่รู้เลยว่าหลิวหลินตกลงไปได้ยังไง”

“ส่วนหลิวเทียนจั่ว ผมต่อยเขาไปแค่หมัดเดียว คงไม่ถึงกับทำให้เขาตายหรอก!”

“เรื่องนี้จะต้องมีเงื่อนงำแน่ๆ!”

สวี่ตงเสวี่ยพูดทันที “เหอะ มีเงื่อนงำ? เงื่อนงำอะไรล่ะ”

“หลินมั่ว แกเป็นผู้ชายตัวสูงใหญ่”

“ผู้นำตระกูลหลิวคนนั้นอายุตั้งเท่าไรแล้ว สภาพร่างกายจะไปสู้แกได้ยังไง!”

“แกต่อยเขาหนึ่งหมัด ไม่แน่ว่ามันอาจจะไปกระตุ้นให้โรคเก่าของเขากำเริบจนตายไปแบบกะทันหันก็ได้!”

สวี่ปั้นซย่าคว้าแขนของหลินมั่วด้วยความกระวนกระวาย “ไม่ ไม่มั้ง”

“จะบังเอิญขนาดนั้นได้ยังไง”

สีหน้าของสวี่เจี้ยนกงเคร่งเครียดอย่างที่สุด เขาพูดด้วยความโกรธ “หลินมั่วเอ๋ยหลินมั่ว นี่...นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”

“ช่วงนี้แกทำทุกอย่างได้ดีมาก ฉันยังคิดว่าแกนี่ใช้ได้เลยทีเดียว”

“แต่นี่ แกคิดยังไงถึงได้ไปมีเรื่องกับชาวบ้านจนเป็นเรื่องใหญ่โตขนาดนี้!”