หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1021

หลินมั่วถึงกับงุนงง “ออกไป?”

“ทำไมล่ะ”

เหลาหู่ตอบว่า “เพราะ...เพราะแม่ยายของคุณ ไม่รู้เพราะอะไรเธอถึงออกไปข้างนอก แล้วก็ถูกตระกูลหลิวจับตัวไป”

“คนจากตระกูลหลิวบอกให้ประธานสวี่ออกไป ไม่อย่างนั้นพวกเขาจะ...จะฆ่าแม่ยายของคุณ...”

สีหน้าของหลินมั่วพลันเปลี่ยน “ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้”

“แม่ยายของผม...ไม่ได้อยู่ดูแลน้าเล็กที่โรงพยาบาลหรอกหรือ”

“แล้วพวกคุณได้จัดกำลังคนไว้ในโรงพยาบาลหรือเปล่า”

เหลาหู่ตอบกลับ “จัดเตรียมไว้แล้ว แต่ ผม...ผมเองก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น”

“คนตระกูลหลิวไม่ได้ไปโรงพยาบาล แต่เป็นแม่ยายของคุณที่ออกมาเอง”

“พวกเราเฝ้าระวังอยู่ข้างนอก ไม่คาดคิดว่าเธอ...เธอจะออกมา...”

หลินมั่วงงงวย เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

ฟังฮุ่ยมักจะเข้านอนตั้งแต่หัวค่ำ ไม่มีทางออกไปไหนในเวลาดึกดื่นค่ำมืดแบบนี้

แล้วคืนนี้ เธอก็อยู่ที่โรงพยาบาลเพื่อดูแลฟังเชี่ยนด้วย ไม่มีทางออกไปไหนแน่ๆ แล้วทำไมจู่ๆ ถึงได้ออกไปข้างนอกล่ะ?

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ เขาเองก็ไม่มีเวลาตรึกตรองอะไรมากนัก

หลินมั่วแทงเข็มเงินเจ็ดเล่มบนร่างของเยี่ยเหม่ย ทันใดนั้น เยี่ยเหม่ยก็ทรุดฮวบลงกับพื้น พละกำลังทั้งหมดในร่างกายสูญสิ้นหายไปทันที

เยี่ยเหม่ยเสียงสั่นเครือ “แก...แกทำอะไรกับฉัน...”

หลินมั่วตอบกลับทันควัน “นี่ก็คือเจ็ดเข็มมรณะ!”

“เข็มเงินเจ็ดเล่มผนึกลงบนเลือดลมเจ็ดตำแหน่งที่ไหลเวียนดีที่สุด ตัดกำลังทำให้ร่างกายของเธอหมดสิ้นเรี่ยวแรง”

“เธออยู่ที่นี่ดีๆ ล่ะ รอฉันกลับมา แล้วเราค่อยเล่นเกมถามตอบปัญหากันต่อ!”

พูดจบ หลินมั่วก็จากไปทันที

เยี่ยเหม่ยอยู่ข้างหลังโหวกเหวกโวยวายด้วยความโมโห “ไอ้แซ่หลิน กลับมาก่อน”

“ฉันไม่มีทางปล่อยแกไปแน่!”

“แกกล้าเป็นปรปักษ์กับเหมียวเจียงของพวกเรา แกไม่ตายดีแน่...”

หลินมั่วปิดประตูและเดินจากไปโดยไม่สนใจเธอ

“อย่างไรก็ตาม เขาสามารถใช้ตัวกู่พิษของเหมียวเจียงได้ เรื่องนี้ ต้องรีบรายงานให้อาจารย์รู้โดยเร็ว!”

เธอค่อยๆ วิ่งออกไป ก่อนจะหมอบลงที่หน้าประตู เมื่อแน่ใจว่าไม่ได้ยินเสียงอะไรด้านนอกแล้ว ก็รีบเปิดประตูและวิ่งออกไปในความมืด

ทว่า เธอไม่ได้สังเกตเลยว่า

ภายในรถที่จอดอยู่ชั้นล่าง หลินมั่วกำลังเฝ้ามองเธออย่างเงียบๆ

เมื่อเธอลับตาไปแล้ว หลินมั่วก็ฉีกยิ้มจางๆ แล้วขับรถออกไปทันที

เขารีบไปยังเซิ่งซื่อเรสซิเด้นท์ ในตรอกซอกซอยถัดจากเซิ่งซื่อเรสซิเด้นท์ เขาเห็นกลุ่มคนกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด

ไม่ต้องสงสัยเลย นี่คือคนจากตระกูลหลิวที่เข้าปะทะกับคนของเหลาหู่

หลินมั่วไม่สนใจพวกเขาและรีบตรงไปที่เซิ่งซื่อเรสซิเด้นท์

ไฟในบ้านยังคงเปิดอยู่ หลินมั่วรีบวิ่งเข้าไปในบ้าน ทันทีที่เปิดประตูออกก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายของสวี่ตงเสวี่ยลอยมาแต่ไกล

“พี่ คราวนี้พี่ยอมรับแล้วใช่ไหม ว่าหลินมั่วคนนี้มันเป็นตัวซวย!”

“เพราะเขา แม้แต่แม่ก็จะซวยไปด้วย พี่ยังจะพูดแทนเขาอีกหรือ”