หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1020

หลินมั่วพูดอย่างใจเย็น "ตอบคำถามของฉัน"

เหม่ยกัดฟัน "แกฝันไปเถอะ คนเหมียวเจียงอย่างฉันจะไม่ยอมถูกคนอื่นข่มขู่หรอกนะ"

หลินมั่ว "งั้นเธอก็แบกรับต่อไป"

"เฮ้อ กู่เสน่ห์ที่เธอฝึกฝนมาก็คือใช้ตัวเองเป็นกู่ กินกู่หอมมาตั้งแต่เด็ก เพื่อทำให้เลือดและกระดูกทั้งตัวมีแต่กู่หอม"

"กู่หอมนี้สามารถกระตุ้นอารมณ์ทางเพศของผู้ชาย ไปจนถึงจุดที่สามารถควบคุมผู้ชายได้ สิ่งที่ฉันทำตอนนี้คือทำลายกู่หอมทั้งหมดในร่างกายของเธอทีละเล็กทีละน้อย ดังนั้นเธอจึงรู้สึกทรมานเป็นพิเศษ"

"ถ้าเธอไม่อยากให้สิ่งที่เธอฝึกฝนมาหลายปีถูกฉันทำลายไป งั้นเธอก็ปากแข็งต่อไปเถอะ"

สีหน้าของเหม่ยเปลี่ยนไปมาก ในที่สุดเธอก็เข้าใจว่าทำไมเธอถึงทรมานขนาดนี้แล้ว

เธอพูดเสียงสั่นว่า "แก...แกเป็นใครกันแน่"

"ทำไมแกถึงรู้เรื่องราวเหมียวเจียงของฉันขนาดนี้"

"ทำไมแกรู้วิธีการทำลายกู่หอม แม้แต่อาจารย์ของฉันเองก็ยังไม่รู้วิธีนี้ แก...แกรู้ได้อย่างไร"

หลินมั่ว "ตอนนี้ฉันถามเธออยู่ ไม่ใช่ให้เธอมาถามฉัน"

"เธอจะตอบหรือไม่ตอบ"

สีหน้าของเหม่ยเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาหลายครั้ง สุดท้ายก็ต้องยอมอย่างตรงไปตรงมา

"ฉัน...ฉันชื่อว่าเยี่ยเหม่ย เป็นคนของเผ่าเหมียวเจียง"

"ในเมื่อฉันตอบแกแล้ว งั้นแกก็เอาเข็มเงินออกไปได้แล้ว"

หลินมั่วดึงเข็มเงินออกมาเล็กน้อย เหม่ยยังคงไม่สามารถขยับตัวได้ แต่ความรู้สึกนั้นในร่างกายได้หายไป

แล้ว

เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอกยาวๆ เธอรู้สึกในช่วงเวลานี้ยาวนานราวกับใช้เวลาหลายศตวรรษ

"ตอบคำถามของฉันให้ดีๆ มิฉะนั้นเข็มเงินนี้จะปักเข้าไปอีก"

หลินมั่วพูดอย่างเย็นชา

เยี่ยเหม่ยกัดฟันทำหน้าไม่ยินยอม แต่สุดท้ายก็ต้องพยักหน้า

หลินมั่วก็พยักหน้าอย่างพอใจ "เรื่องของตระกูลหลิวเป็นฝีมือของพวกเธอใช่ไหม"

เยี่ยเหม่ยมองไปที่หลิวมั่ว จู่ๆ ก็พูดขึ้นว่า "แก...แกคือหลินมั่วใช่ไหม"

"เมื่อกี้ที่บ้านตระกูลหลิวแกได้วางพิษกู่ใช่ไหม"