หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1019

หลินมั่วอดไม่ได้ที่จะแปลกใจว่าทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงรู้ว่าเขาเข้ามา

เขาหาที่หลบอยู่ข้างหลังอย่างเงียบๆ เป็นผลให้ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้สังเกตเห็นเขา แล้วเดินตรงออกไปข้างนอก

ผู้หญิงยืนอยู่ที่ลานบ้าน พร้อมกับทำท่าดมกลิ่นเหมือนกำลังมองหาบางสิ่งบางอย่าง

หลินมั่วเดินตามหลังไป เห็นท่าทางของเธอก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าผู้หญิงสังเกตเห็นควันที่เขาเพิ่งปล่อยออกมา

เรื่องนี้จะถูกเปิดเผยออกมาไม่ได้เด็ดขาด

หลินมั่วหยิบเข็มเงินออกมาแล้วปักลงไปที่หลังคอของผู้หญิงเบาๆ

ผู้หญิงมีร่างกายที่อ่อนนุ่มจึงสลบไปในทันที

หลินมั่วแบกเธอขึ้นบนร่างกาย จากนั้นก็อาศัยความมืดพาเธอออกไปจากคฤหาสน์ตระกูลหลิว

แน่นอนว่าก่อนจากไป หลินมั่วยังได้ทำการละลายซากสุนัขสี่ตัวนั้นด้วย

สุนัขสี่ตัวหายไปโดยไร้ร่องรอย แต่ถ้ามีคนมาพบศพตระกูลหลิวก็จะรู้ว่ามีคนแอบเข้ามาอย่างแน่นอน

เขาออกจากบ้านหลิว แล้วพาผู้หญิงมาที่คฤหาสน์หรูเซิงซื่อ

ที่นี่มีบ้านของเหล่าหู่อยู่หลายหลัง หลินมั่วเองก็มีกุญแจบ้านนี้ด้วย

เขาพาผู้หญิงไปที่บ้านหลังหนึ่ง จากนั้นก็ค่อยๆ ดึงเข็มเงินที่หลังคอของผู้หญิงออก

เหม่ยค่อยๆ ฟื้นขึ้นมา เมื่อมองไปรอบๆ สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปทันที

"คุณ... คุณเป็นใคร"

เหม่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

หลินมั่วยังสวมชุดปฏิบัติการตอนกลางคืน คลุมใบหน้าด้วยผ้าสีดำ ทำให้เหม่ยมองไม่เห็นรูปร่างหน้าตาของเขา

"ประโยคนี้ผมควรจะถามคุณมากกว่า"

หลินมั่วตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

เหม่ยจ้องมองหลินมั่วอยู่ครู่หนึ่ง ทันใดนั้นเธอก็ยิ้มหวานหยาดเยิ้ม "ฉันเหรอ ฉันก็เป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ เท่านั้น"

"คุณทำให้คนอื่นสลบ คุณอยากทำอะไรถึงพาฉันมาที่นี่เหรอ"

"ฉัน...ฉันต่อต้านไม่ไหวหรอก แต่ว่าฉันไม่กลัวคุณหรอกนะ..."

แม้แต่หนานปิงเอ๋อร์ลูกสาวของหนานป้าเทียนที่ตอนนี้ยังเด็กอยู่ ความงามก็ยังอยู่เหนือจากเธอมาก

ดังนั้นหลินมั่วจึงถือว่ามีภูมิคุ้มกันต่อความงามแล้ว

บรรยากาศเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่เหม่ยจะพูดขึ้นว่า "ในเมื่อคุณรู้จักกู่เสน่ห์แล้ว คุณก็น่าจะรู้ว่าฉันเป็นคนของเหมียวเจียง"

"คุณรู้ไหมว่าการเป็นศัตรูกับเหมียวเจียงของฉันจะมีจุดจบอย่างไร"

หลินมั่วยิ้มเย็นชา ทันใดนั้นเขาก็ยกแขนขึ้นแล้วปักเข็มเงินเข้าไปที่ไหล่ซ้ายของเหม่ย

เหม่ยรู้สึกว่าสั่นสะท้านไปทั่วร่างกาย ความรู้สึกที่ยากจะอธิบายเข้าครอบครองร่างกายของเธออย่างรวดเร็ว ในขณะนี้ร่างกายของเธอขยับไม่ได้แล้ว

ความรู้สึกแบบนี้จะบอกว่าอึดอัดก็ไม่ใช่ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกว่าสบาย แปลกมาก ถึงยังไงเธอก็ไม่ชอบอยู่แล้ว

ชั่วประเดี๋ยวเดียวเหม่ยก็มีเหงื่อออกมาก เธออดไม่ได้ที่จะครวญครางออกมา

เสียงครวญครางแบบนี้เพียงพอที่จะทำให้ชี่และเลือดของผู้ชายนับไม่ถ้วนขยาย

แต่ทว่าหลินมั่วกลับทำเหมือนไม่ได้ยินอะไรเลย เพียงแค่มองเธออย่างเงียบๆ

เสียงครวญครางของเหม่ยเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ และในที่สุดเธอก็ตะโกนว่า "แกอยากจะทำอะไรกันแน่..."