หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1025

หลินมั่วอดไม่ได้ที่จะโมโห เขาไม่คิดว่าจะเป็นฝีมือของอู๋เฟยเฟยคนนี้อีกแล้ว

“ลากตัวเธอมาให้ผมหน่อย!”

“อ้อ ผมจะส่งคลิปวิดีโอให้คุณ คุณช่วยตรวจสอบตำแหน่งของสถานที่ให้ผมที!”

หลินมั่วส่งคลิปวิดีโอให้เหลาหู่

หลังจากนั้น เขาก็ขับรถออกจากเซิ่งซื่อเรสซิเด้นท์ไป

เมื่อเห็นกลุ่มคนที่ยังตะลุมบอนกันอยู่จากระยะไกลๆ มือของเขาก็ค่อยๆ กำหมัดแน่น

ยังเหลือเวลาอีกสี่สิบนาที หากยังไม่เจอฟังฮุ่ย เขาคงต้องเล่นไม้แข็ง

เขาจะต้องจับหลิวเหยียนฮุย เพื่อบังคับแลกเปลี่ยนตัวกับฟังฮุ่ย!

เวลาผ่านไปไม่ถึงห้านาที เหลาหู่ก็โทรศัพท์กลับมา “พี่หลิน พวกเราจับตัวอู๋เฟยเฟยได้แล้ว”

“ให้ผมเอาตัวไปให้คุณไหม”

หลินมั่ว “เวลาไม่ทันการแล้ว”

“วิดีโอคอลเลยแล้วกัน ผมต้องการถามอะไรบางอย่างให้ชัดเจน!”

เมื่อเหลาหู่เปิดวิดีโอคอล อีกด้านหนึ่ง อู๋เฟยเฟยกำลังถูกคนจับกดให้นั่งคุกเข่าอยู่บนพื้น รอยยิ้มเย้ยหยันปรากฏอยู่บนใบหน้าของเธอ

“อุ๊ยตาย พี่เขย กำลังตามหาฉันอยู่หรือ”

“ทำไมล่ะ จู่ๆ ก็นึกขึ้นได้ว่าเราเป็นญาติกันหรือไง”

“ก่อนหน้านี้ พวกแกร้ายกาจไม่เบาเลยนี่นา”

“น้องชายของฉันถูกตัดสินจำคุกตลอดชีวิต พ่อของฉันก็ตกงาน ตอนนี้พวกเราไม่มีเงิน ไม่มีบ้าน ไม่มีที่ไป ทุกอย่างต้องขอบคุณแกมากๆ เลย!”

อู๋เฟยเฟยกัดฟันเย้ยหยัน โดยไม่ได้ซ่อนความเกลียดชังที่มีต่อหลินมั่วเลยสักนิด

ท่าทางของหลินมั่วสงบนิ่ง “เธอหลอกให้น้ารองออกไปข้างนอกสินะ”

“ร่วมมือกับตระกูลหลิวหรือ”

อู๋เฟยเฟยหัวเราะเสียงดัง “ใช่แล้ว ฉันเอง!”

“ตระกูลหลิวให้เงินฉันเยอะเลยล่ะ แลกกับการล่อฟังฮุ่ยออกมา”

“รู้ไหมล่ะ ว่าเท่าไหร่ ยี่สิบห้าล้านบาทเชียวนะ!”

หลินมั่วขมวดคิ้ว “แม่ไม่น่าจะไว้ใจเธอนะตอนนี้ เธอหลอกแม่ออกไปได้ยังไงกันล่ะ”

อู๋เฟยเฟยยิ้มอย่างลำพองใจ พลางยกมือซ้ายขึ้น “นี่ไง ดูสิ”

ข้อมือซ้ายของเธอมีผ้าพันแผล กระทั่งตอนนี้ ก็ยังมีเลือดไหลซึมอยู่เล็กน้อย

สีหน้าของหลินมั่วพลันเปลี่ยน เขาเข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น

“อู๋เฟยเฟย เธอนี่มันไร้ยางอายจริงๆ!”

อู๋เฟยเฟยอดไม่ได้ที่จะหัวเราะขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง “ไร้ยางอาย?”

หลินมั่วโบกมือๆ เหลาหู่จึงถอยร่นไปด้วยความโมโห

“อู๋เฟยเฟย เธอไม่ได้ซ่อนตัว แสดงว่าเธอจงใจให้พวกเราจับได้!”

“ว่ามา เธอมีเงื่อนไขอะไร” หลินมั่วพูดอย่างจริงจัง

อู๋เฟยเฟยหัวเราะ “หลินมั่ว แกนี่ฉลาดจริงๆ!”

“น่าเสียดายที่แกเดาผิด ฉันไม่มีเงื่อนไขอะไรทั้งนั้น”

“ฉันจงใจให้พวกแกจับได้ ก็เพราะฉันอยากจะเห็นว่าแกจะสิ้นหวังขนาดไหนกัน!”

“คิดจะหาฟังฮุ่ยน่ะหรือ หึๆ ฉันจะบอกให้นะ พวกแกหาไม่เจอหรอก!”

“พวกแกเห็นคลิปวิดีโอนั่นแล้วใช่ไหม หาตำแหน่งของบ้านหลังนั้นอยู่ใช่หรือเปล่า”

“หึๆ โง่แท้ พวกแกดูไม่ออกหรือไงว่านั่นน่ะรถบ้าน ไม่ใช่บ้านจริงๆ สักหน่อย!”

“รถน่ะ เคลื่อนที่ตลอดเวลานะ!”

“นั่นหมายความว่า ตำแหน่งของฟังฮุ่ยน่ะ แม้แต่หลิวเหยียนฮุยจากตระกูลหลิวก็ไม่รู้หรอก!”

“ต่อให้เป็นหนานป้าเทียน ก็หาไม่เจอ!”

“หลินมั่ว แกช่วยมันไม่ได้หรอก นอกจากแกจะตาย ไม่อย่างนั้น มันก็ต้องตาย!”

“ฮ่าๆๆ สิ้นหวังแล้วใช่ไหมล่ะ...”