หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1034

หลินมั่วหัวเราะหึๆ “เหลาหู่ ถ้าไปจับหลิวเหยียนฮุยมาจริงๆ ก็คงติดกับดักของหลิวเทียนโย่วไปแล้วแน่ๆ!"

เหลาหู่ชะงักไปชั่วครู่ “ทำไมล่ะ”

หลินมั่ว “หลิวเทียนจั่วเป็นผู้นำตระกูลมานานแล้ว เขามีลูกน้องคนสนิทมากมาย"

"ส่วนหลิวเทียนโย่วก็ต้องการตำแหน่งผู้นำแทนที่เขา จึงต้องขุดรากถอนโคนลูกน้องของหลิวเทียนจั่วให้ราบคาบเสียก่อน”

"คืนนี้ หลิวเหยียนฮุยพาคนจำนวนมากมาสร้างความวุ่นวาย แต่หลิวเทียนโย่วไม่ได้ห้ามปรามเขาสักนิด ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาตั้งใจทำ เนื่องจากต้องการยืมมือของพวกเราจัดการพวกพ้องของหลิวเทียนจั่วอยู่แล้ว!"

“คนที่เขากลัวที่สุดก็คือหลิวเหยียนฮุยซึ่งเป็นลูกชายของหลิวเทียนจั่ว เป็นคนที่น่าจะแข่งขันเพื่อชิงตำแหน่งผู้นำตระกูลกับเขามากที่สุด”

“ดังนั้น เขาจึงคิดแผนจับกุมฟังฮุ่ยขึ้นมา เพื่อเป็นการบังคับให้เราตามล่าหลิวเหยียนฮุย แน่ใจได้เลยว่าถ้าเราจับหลิวเหยียนฮุยได้ หลิวเหยียนฮุยจะต้องตายอย่างไร้สาเหตุแน่นอน”

"เมื่อถึงเวลานั้น บัญชีแค้นนี้ก็จะมาตกอยู่ที่พวกเรา ลูกน้องของหลิวเทียนจั่วก็จะต่อสู้กับเราไม่มีวันจบสิ้นจนกว่าจะตายกันไปข้าง!”

"ด้วยวิธีนี้ หลิวเทียนโย่วจะสามารถกำจัดหลิวเหยียนฮุยคู่แข่งของตัวเองและพรรคพวกของหลิวเทียนจั่วได้โดยแทบไม่ต้องออกแรงเลย แล้วเขาก็จะเข้าสวมตำแหน่งผู้นำตระกูลได้อย่างง่ายดายและมั่นคง"

เหลาหู่เบิกตากว้าง เขาไม่ได้คิดเรื่องเหล่านี้อย่างละเอียดขนาดนี้เลย

เมื่อได้ยินการวิเคราะห์ของหลินมั่วแล้ว เขารู้สึกเพียงเหงื่อที่เปียกชุ่มไปทั้งตัว

"เจ้า...หลิวเทียนโย่วคนนี้เจ้าเล่ห์จริงๆ!" เหลาหู่ทอดถอนใจ

ในเวลานี้ ร่างกายของอู๋เฟยเฟยก็มีเหงื่อผุดซึมไปทั่วเช่นกัน เธอแทบจะทรุดฮวบลงกับพื้นแล้ว

สำหรับแผนการของหลิวเทียนโย่ว เธอพอจะเข้าใจนิดหน่อยเท่านั้น

ซึ่งตรงกับสิ่งที่หลินมั่วพูดทุกประการ

เธออดไม่ได้ที่จะเหลือบมองหลินมั่ว เวลานี้ เธอถึงได้รู้สึกสั่นสะท้านขึ้นมาจริงๆ

ในที่สุดเธอก็เข้าใจแล้วว่า ลูกเขยแต่งเข้าคนที่เธอมองว่าไม่ได้เรื่องมาตลอดนั้นไม่ใช่ผู้ชายธรรมดาเลยจริงๆ!

“แล้ว...แกเจอตัวฟังฮุ่ยได้ยังไง”

อู๋เฟยเฟยอดไม่ได้ที่จะถามออกมา

หลินมั่ว "ง่ายมาก แค่ต้องรู้ว่าใครเป็นคนจับเธอไป ก็หาง่ายแล้ว"

"แต่ก็อย่าเพิ่งดีใจไป"

"สิ่งที่แกกำลังเผชิญหน้าอยู่ คือตระกูลหลิวซึ่งเป็นหนึ่งในสิบตระกูลหลัก เป็นผู้ยิ่งใหญ่ ไม่ใช่คนที่แกจะต่อกรด้วยง่ายๆ!"

“เชอะ ต่อให้แกฆ่าฉันตาย แกจะอยู่ได้อีกนานสักแค่ไหนกันเชียว”

หลินมั่วยิ้มและโบกมือ "ไม่ต้องห่วง ฉันจะไม่ฆ่าเธอหรอก"

"อู๋เฟยเฟยเธอเป็นลูกพี่ลูกน้องของปั้นซย่า ฉันจะฆ่าเธอได้ยังไง เกิดเรื่องนี้แพร่ออกไป มันก็ไม่น่าฟังเลยใช่ไหม"

อู๋เฟยเฟยเย้ยหยัน "แกรู้ก็ดี!"

“ฮึ แกทำอะไรฉันไม่ได้ ยังไม่รีบปล่อยฉันไปอีก!”

หลินมั่วหัวเราะเบาๆ "ไม่มีปัญหา ฉันปล่อยเธอแน่นอน"

“เหลาหู่ นายอย่าลืมกระจายข่าวออกไปนะ”

“บอกว่า จู่ๆ อู๋เฟยเฟยก็รู้สำนึกผิดชอบชั่วดี ก็เลยบอกความจริงกับเรา ทำให้พวกเราช่วยฟังฮุ่ยออกมาได้"