หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1038

หลิวเทียนเสียงกำลูกปัดหยก และเดินตามหลังหลินมั่ว ค่อยๆ เดินเข้าใกล้ศาลาหลังนั้น

ระหว่างทาง หลินมั่วพบว่าหลิวเทียนเสียงไม่อ่อนแอ

เขาฝึกฝนการต่อสู้ตั้งแต่เด็ก ปกติมาหกเจ็ดคน ก็ไม่น่าใช่คู่ต่อสู้ของเขา

ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ พอมีประโยชน์บ้าง อย่างน้อยฝีเท้าของเขาไม่ทำให้คนแตกตื่น

เมื่อมาถึงขอบกำแพงของศาลา หลิวเทียนเสียงจะปีนเข้าไป แต่ถูกหลินมั่วดึงไว้

หลิวเทียนเสียงมองหลินมั่วด้วยความแปลกใจ และพูดเสียงเบา “ไม่เป็นไร กำแพงศาลาประเภทนี้ ผมปีนบ่อย”

หลินมั่วบ่ายมือ และไม่พูดจา

เขาควักขวดดินออกมาและเปิดฝา จากนั้นก็มีตะขาบสีแดงไต่ออกมาจากด้านใน

หลิวเทียนเสียงตกใจตาค้าง ตะขาบตัวนี้ดูน่ากลัวมาก

หลินมั่วปล่อยตะขาบลงที่พื้น ตะขาบตัวนั้นไต่เข้าไปในกำแพง

และในเวลานี้เอง มีเสียงดังเล็กน้อยออกมาจากข้างกำแพง

ทันใดนั้น เงาสีดำก็พุ่งออกมา อ้าปากและกลืนตะขาบตัวนั้นเข้าไป

เวลานี้หลิวเทียนเสียงเห็นกับตาอย่างชัดเจน เงาดำนี้คืองูที่ผิวดำไปทั้งตัว

งูตัวนี้รวดเร็วมาก แม้แต่หลิวเทียนเสียงก็ตกใจกลัวจนก้าวถอยหลัง

งูประเภทนี้ แค่มองก็รู้ว่ามีพิษร้ายแรงมาก

หลินมั่วสีหน้าแน่นิ่ง เขามองงูตัวนั้นอย่างเงียบๆ ราวกับไม่มีความหวาดกลัว

งูกลืนตะขาบตัวนั้นลงไปแล้ว และจ้องมองหลินมั่วตาเขม็ง ราวกับเตรียมจะโจมตี

ทันใดนั้น มันตัวสั่น จากนั้นเกลือกกลิ้งอยู่บนพื้น เหมือนเจ็บปวดมาก

“มัน...มันเป็นอะไร”

หลิวเทียนเสียงพึมพำ

หลินมั่วบ่ายมือ แสดงความหมายว่าอย่าพูด

ไม่นาน การเกลือกลิ้งของงูตัวนั้นก็หยุดลง หน้าท้องแตกเป็นรู เหมือนมีตัวอะไรกัดขาด

ถัดมา ตะขาบแดงตัวนั้นก็ไต่ออกมาจากช่องแผลรูนั้น