หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1056

ประโยคนั้นดึงดูดใจสมาชิกหลายคนในตระกูลหลิวในทันที

ท่านผู้เฒ่าหลิวได้รับความเคารพอย่างสูง

แม้ว่าเรื่องดังกล่าวจะเกิดขึ้นในตระกูลหลิว แต่สมาชิกของตระกูลหลิวยังคงห่วงใยเขาเป็นอย่างมาก

หลิวเทียนโย่วกวัดแกว่งมีดไปมา “ห้ามเลือดบ้าอะไร”

“อย่าแม้แต่จะเข้าใกล้ฉันนะ ใครก็ตามที่กล้าเข้ามา ฉันจะฆ่ามัน!”

หลิวเทียนเสียงพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม “เราจะไม่เขาไป เราจะโยนผ้าก๊อซไปให้ นายทำแผลให้เขาก่อน”

“หลิวเทียนโย่ว นั่นพ่อของนายนะ!”

“นายทนเห็นเขาเลือดออกแบบนี้ได้เหรอ”

หลิวเทียนโย่วมองไปที่ชายชรา แต่ในที่สุดเขาก็ทนไม่ได้

“เอาล่ะ พวกแกโยนผ้าก๊อซมาทางนี้แล้วกัน”

“ฟังให้ดีนะ ใครกล้าเข้ามา ฉันจะฆ่าเขา!”

หลิวเทียนโย่วคำราม

หลิวเทียนเสียงโบกมือขอให้คนนำผ้าก๊อซมาให้

เขายืนห่างจากหลิวเทียนโย่วประมาณ 6-7เมตร จากนั้นโยนผ้าก๊อซเข้าไปตามคำสั่งของหลิวเทียนโย่ว

หลิวเทียนโย่วเอื้อมมือไปรับไว้ ในตอนนั้นเองหลินมั่วดีดนิ้วเบาๆ ก้อนหินก้อนเล็กก็ลอยออกไปอย่างรวดเร็วกระแทกที่ข้อพับขาของท่านผู้เฒ่าหลิว

ท่านผู้เฒ่าหลิวร้องโอดโอย ร่างกายของเขาบิดงอโดยไม่ได้ตั้งใจ

จู่ๆ สีหน้าของหลิวเทียนโย่วก็เปลี่ยนไป เขารีบไปจับตัวท่านผู้เฒ่าหลิวเอาไว้

ทางด้านหลิวเทียนเสียงรอโอกาสนี้มานานแล้ว เขารีบพุ่งตัวไปอย่างรวดเร็วพลางคว้ากริช ทำให้กริชบาดมือของหลิวเทียนเสียง แต่หลิวเทียนเสียงไม่ยอมปล่อยกลับกอดหลิวเทียนโย่วไว้แน่น ทุกคนรอบตัวตกตะลึง หนานป้าเทียนตบโต๊ะ “เสี่ยวเคอ เข้าไปช่วย!”

“ตระกูลหลักทั้งสิบบ้าอะไรกัน มัวแต่มองดูอยู่ได้”

จากนั้นสมาชิกของตระกูลหลักทั้งสิบจึงตระหนักขึ้นได้ แต่เสี่ยวเคอได้นำคนไปปราบหลิวเทียนโย่วแล้ว

ท่านผู้เฒ่าหลิวคลานถอยหลังตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวราวกับกำลังคลานกลับออกมาจากประตูนรก

เสี่ยวเคอกดหลิวเทียนโย่วลงกันพื้น หลิวเทียนโย่วสูญเสียความสามารถในการเคลื่อนไหวโดยสิ้นเชิงและนอนร้องไห้บนพื้น

หลิวเทียนเสียงลุกขึ้น นิ้วทั้งสี่ของเขาเกือบจะถูกตัดออก ยังคงมีเลือดยังคงไหลออกมาไม่หยุด

คราวนี้ทุกคนในตระกูลหลิวมองเขาด้วยความชื่นชมมากยิ่งขึ้น