หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1055

หลิวเทียนโย่วหัวเราะอย่างเย้ยหยัน “พ่อ?”

“หึ พ่อแบบไหนกัน”

“ผมไม่ดีเท่าหลิวเทียนจั่วตรงไหน”

“ทำไมเขาถึงเป็นหัวหน้าครอบครัวได้ แต่ผมกลับเป็นได้แค่คนเล็กๆ ในครอบครัว”

“ลูกชาย ลูกสาวหรือแม้กระทั่งลูกนอกสมรสของเขายังอยู่อย่างสุขสบายกว่าผมอีก”

“หลายปีมานี้ลูกนอกสมรสของเขาฆ่าคนไปมากมาย แต่สุดท้ายก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น”

“ส่วนลูกชายของผม เขาถูกพ่อไล่ออกจากหวาซย่า ห้ามไม่ให้กลับมาอีก ทั้งๆ ที่ฆ่าคนไปแค่คนเดียว”

“ทำไม ทำไม ทำไม”

“พวกเราต่างก็เป็นลูกชายเป็นหลานของพ่อทั้งหมด ทำไมพ่อถึงลำเอียงแบบนี้”

สีหน้าของท่านผู้เฒ่าหลิวน่าเกลียดเป็นอย่างยิ่ง “เขาเป็นพี่ชายคนโตของแก ทุกสิ่งทุกอย่างในครอบครัวควรจะเป็นของเขาอยู่แล้ว!”

“ลูกชายคนโตมีหน้าที่สืบทอดตระกูล นี่คือกฎของตระกูลหลักทั้งสิบ!”

หลิวเทียนโย่วหัวเราะเยาะ “งั้นเหรอ”

“พ่อ แล้วพ่อได้รับตำแหน่งหัวหน้าตระกูลได้ยังไง”

“ตำแหน่งหัวหน้าตระกูลของคุณปู่ล่ะ”

“ถ้าลูกชายคนโตมีหน้าที่สืบทอดตระกูลจริงๆ หัวหน้าตระกูลคนปัจจุบันควรเป็นหลิวเทียนเสียงต่างหาก”

ท่านผู้เฒ่าหลิวตกตะลึง พูดไม่ออกครู่หนึ่ง

หลิวเทียนโย่วที่ดูเหมือนเสียสติตะโกนเสียงดัง “แพ้เป็นพระ ชนะเป็นมาร หากวันนี้ฉันแพ้ ฉันจะยอมไม่พูดอะไรอีกต่อไป”

“แต่ไม่ว่ายังไงฉันไม่เคยเสียใจที่ฆ่าหลิวเทียนจั่ว!”

“ต่อให้เราจะแข่งกันอย่างยุติธรรม เขาจะคู่ควรเป็นคู่ต่อสู้ของฉันตรงไหนกัน”

“ฉันสามารถนำตระกูลหลิวมุ่งไปสู่ความรุ่งโรจน์ได้ ฉันจะทำให้ตระกูลหลิวเจริญรุ่งเรืองมากขึ้นไปอีก!”

“เป็นความผิดของคุณที่ตาบอดและไม่ปล่อยให้ฉันเป็นหัวหน้าครอบครัว!”

หนานป้าเทียนเม้มริมฝีปาก “ผู้ชายคนนี้บ้าไปแล้ว”

หลินมั่วยิ้ม “ผมกลับคิดว่าเขาดูปกติมากซะอีก”

“ตระกูลหลิว แม้จะเป็นลูกนอกสมรสก็สามารถมีชีวิตดีๆ ได้ เราเห็นได้ชัดว่าการกระทำของหลิวเทียนจั่วไม่ยุติธรรมเอาซะเลย!”

“ต่อให้หลิวเทียนโย่ว ไม่ต่อต้านเขา แต่ก็จะมีคนอื่นที่จะต่อต้านเขาในอนาคต”

หนานป้าเทียนพยักหน้าอย่างใจเย็น เขาเข้าใจเรื่องนี้มากขึ้น

ใบหน้าของซ่งรุ่ยเจ๋อซีดเซียว

จู่ๆ สีหน้าของซ่งรุ่ยเจ๋อก็เปลี่ยนไป หลิวเทียนโย่วนี่มันบ้าจริงๆ เขากล้าลงมือกับพ่อตัวเองจริงๆ เหรอเนี่ย