หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1079

เสี่ยวเยว่พูด แถมจงใจสะบัดมือที่สวมแหวนเพชรอยู่กลางอากาศ โอ้อวดอย่างภาคภูมิใจ

คนอื่นๆ ก็มีสีหน้ายั่วเย้า

สวี่ปั้นซย่าขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอจำเสี่ยวเยว่ได้

ตั้งแต่เล็กจนโต เสี่ยวเยว่นี้ชอบโอ้อวดต่อหน้าเพื่อแสดงความเหนือชั้น

วันนี้ยิ่งเยาะเย้ยในที่สาธารณะ เห็นชัดว่าต้องการจะตบหน้าเธอ!

สวี่ปั้นซย่าพูดอย่างเย็นชา “เสี่ยวเยว่ คําพูดของเธอฉันไม่เข้าใจ”

“ฉันไปเป็นคนรับใช้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”

เสี่ยวเยว่หัวเราะเยาะ “พี่ปั้นซย่า ถูกพวกเราจับได้แล้ว ยังไม่ยอมรับอีกเหรอ”

“ไม่ได้เป็นคนรับใช้ แล้วพี่มารดน้ำต้นไม้ที่นี่ทําไม”

สวี่เจี้ยนกงกับฟังฮุ่ยก็หน้าซีดเช่นกัน พวกเขาไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมสวี่ปั้นซย่าถึงมาที่นี่เพื่อรดน้ำต้นไม้ให้คนอื่น

สวี่ปั้นซย่า “สวนดอกไม้ของฉัน ฉันรดน้ำต้นไม้เอง มันผิดปกติเหรอ”

พอคําพูดนี้ออกมา ผู้คนก็ฮือฮา

เสี่ยวเยว่ตกตะลึง จากนั้นเงยหน้าขึ้นแล้วหัวเราะเสียงดัง “ฮ่าๆๆ ฮ่าๆๆ...”

“ฉันได้ยินไม่ผิดใช่ไหม?”

“เมื่อกี้พี่ว่าอะไรนะ นี่เป็นบ้านของพี่?”

“พี่ปั้นซย่า พี่เป็นลูกสาวแท้ๆ ของลุงสวี่จริงๆ นะ มีแต่คุยโวโอ้อวดไม่ไตร่ตรอง!”

“นี่คือบ้านของพี่?”

“โอ้ ไม่ไหว ฉันหัวเราะจนปวดท้องเลย...”

คนอื่นๆ ก็หัวเราะครืนเหมือนกัน

ในมุมมองของพวกเขา นี่เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย

แม้แต่สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยก็ยังกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

บ้านหลังนี้เป็นบ้านที่ดีที่สุดในสวนวั่งเจียง

แม้ว่าอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อจะร่ำรวยแค่ไหน ก็ไม่มีสิทธิ์ซื้อบ้านหลังนี้!

ขณะที่ผู้คนกำลังชุลมุนกันอยู่ ประตูห้องเล็กๆ ก็เปิดออก และมีหญิงคนหนึ่งสวมผ้ากันเปื้อนออก มา

เธอเดินไปหาสวี่ปั้นซย่าด้วยความเคารพและกล่าวชื่นชม “นายหญิง ซุปไก่ตุ๋นเสร็จแล้วค่ะ คุณหนูก็ตื่นแล้ว คุณกลับเข้าไปดื่มสักหน่อยเถอะ!”