หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1101

ฟั่นเจิ้นหมิงยืนอยู่กับที่ และไม่กล้าพูดแม้แต่คำเดียว

เพราะว่าเขาจำเหลาหู่ได้

เหลาหู่ในอดีต มีชื่อเสียงเทียบเท่ากับฟั่นเจิ้นหมิง เขายังไม่กลัว

แต่เหลาหู่ในตอนนี้ไม่สามารถเปรียบเทียบกับในอดีตได้

เรื่องของตระกูลหลิวในครั้งก่อน เหลาหู่ยืนยันแข็งข้อกับสิบตระกูลใหญ่ และยังชนะขาดลอย

ตั้งแต่ครั้งนั้นเป็นต้นมา ชื่อเสียงของเหลาหู่ในเมืองก่วงหยางก็ยิ่งโด่งดังขึ้น

ฟั่นเจิ้นหมิงในวันนี้ เมื่อเทียบกับเหลาหู่ ถือว่าด้อยกว่าเขาเยอะ !

คุณหญิงเห็นฟั่นเจิ้นหมิงไม่ขยับ จึงอดโมโหไม่ได้ “ที่รัก ทำอะไรอยู่”

“รีบไปขวางพวกเขาซิ นั้นคือรถของบ้านเรานะ ! ”

“คุณ...คุณทำอะไร”

ในที่สุดฟั่นเจิ้นหมิงก็โมโห และตบเข้าที่ใบหน้าของคุณหญิง “หุบปาก ! ”

คุณหญิงงุนงง เธอไม่เข้าใจ ทำไมฟั่นเจิ้นหมิงตบเธอ

เวลานี้ เหลาหู่นำทีมเดินเข้ามา

ฟั่นเจิ้นหมิงรีบเชิญเข้าด้านใน และพูดจายิ้มแย้ม “เจ้าพ่อหู่ ลมอะไรพัดท่านมาถึงที่นี่...”

เหลาหู่ไม่มองเขา และเดินไปหน้าหลินมั่ว จากนั้นโค้งคำนับ “ลูกพี่หลิน ! ”

ทุกคนในห้องตะลึง

ไม่มีใครคาดคิดว่าวัยรุ่นที่เพิ่งถูกเยาะเย้ยว่าเป็นวัยรุ่นไม่มีสมองคนนี้จะมีความอดทนขนาดนี้

ขนาดคนใหญ่คนโตอย่างฟั่นเจิ้นหมิงยังต้องก้มหัวให้วัยรุ่นคนนี้? นี่มันอะไรกัน

ฟั่นเจิ้นหมิงรู้สึกว่าสถานการณ์ผิดปกติ !

ผู้คนต่างพากันกระซิบกระซาบ

“คนนี้เป็นใคร ทำไมโอหังขนาดนี้”

“เมื่อสักครู่ท่านหมิงเรียกเขาว่าอะไรนะ คงไม่ใช่เจ้าพ่อหู่แห่งสายใต้หรอกใช่ไหม”

“ใช่นะสิ ! ที่เมืองก่วงหยางจะมีใครใช้ชื่อเรียกนี้ได้อีก”

“พระเจ้า เจ้าพ่อหู่แห่งสายใต้? นี่...นี่คือเจ้าพ่อใหญ่ที่เก่งที่สุดในเมืองก่วงหยางตอนนี้”

“จริงเหรอ เจ้าพ่อหู่แห่งสายใต้ ทำไมเคารพวัยรุ่นคนนี้มากขนาดนี้”