หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1109

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยมาถึงศูนย์การค้าเทียนหวา เลือกจนตาลาย

เพราะที่นี่เป็นศูนย์การค้าที่ใหญ่และหรูที่สุดในเมืองก่วงหยาง ทุกๆ หน้าร้านของที่นี่ล้วนเช่ายาก

สามารถพูดได้ว่า ศูนย์การค้าอื่นของเมืองก่วงหยางไม่ได้กำไร แต่ที่ศูนย์การค้าเทียนหวาได้กำไรแน่นอน

ตระกูลติงลงน้ำพักน้ำแรงกับศูนย์การค้าเทียนหวามาก

เมื่อก่อนสวี่หย่งฉิ้งอยากเช่าหน้าร้านให้สวี่ฉังหย่วนหลานชายของเขาทำธุรกิจของตัวเอง

แต่เขาติดต่อเข้าหาหลายคนก็ไม่สามารถเช่าหน้าร้านได้สักที่เดียว

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยไม่กล้าคิดถึงหน้าร้านของที่นี่

ทั้งสองคนเดินดูรอบๆ และก็มองมาหลายหน้าร้าน พอถามเรื่องค่าเช่าก็ตกใจจนตาค้าง และค่อยๆ เดินออกมา

ระหว่างทาง สวี่เจี้ยนกงถอนหายใจ “ช่างเถอะ ศูนย์การค้าเทียนหวา เราไม่เอาดีกว่า”

“สถานที่แบบนี้ ไม่ใช่ที่ของร้านขายยาเล็กๆ ของเรา”

“หรือว่า เราเปลี่ยนไปศูนย์การค้าแห่งอื่นไหม”

ฟังฮุ่ยเผยสีหน้าเป็นกังวล “ศูนย์การค้าอื่นก็ไม่มีที่ไหนเหมาะสมนะ”

“เห้อ รู้แบบนี้ก็เลือกที่ว่านหลงสเเควร์ตั้งนานแล้ว”

“ผู้จัดการเฝิงคนนั้นบอกว่าจะตกแต่งให้เราอีก ! ”

สวี่เจี้ยนกงก็ถอนหายใจ คิดอยากกลับไปตอนนี้ นั้นดูไม่เหมาะสมแล้ว

สุดท้าย ทั้งสองคนทำได้เพียงกลับไปที่บ้านก่อน และค่อยตระเวนดูวันหลัง

...

ศูนย์การค้าเทียนหวา

หลินมั่วเพิ่งมาถึง ก็เห็นเหลาหู่ยืนรอแล้ว

“มีเรื่องอะไรให้ผมต้องมาที่นี่”

หลินมั่วถามด้วยความสงสัย

เหลาหู่รีบตอบ “ลูกพี่หลิน เรื่องการจัดสรรสินค้าของศูนย์การค้าแห่งนี้”

หลินมั่ว “นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กเหรอ ! ”

“นายไม่ได้เป็นผู้จัดการศูนย์การค้าเหรอ เรื่องแบบนี้ ถามผมทำไม”

เหลาหู่ยิ้มเจื่อน “ลูกพี่หลิน ผู้จัดหาวัตถุดิบเล็กๆ ผมจัดการได้”

“แต่ว่า ผู้จัดหาวัตถุดิบรายนี้ไม่ธรรมดา ผมตัดสินใจเองไม่ได้จริงๆ ”

หลินมั่วครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ จากนั้นขมวดคิ้วถาม “นายหมายถึงฟั่นเจิ้นเลี่ยง? ”