หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1116

สวี่เจี้ยนกงก้มหน้าก้มตาไม่พูด

สวี่อวี้ฟังโบกมือ “ทุกคนไม่ต้องไปสนใจเขา”

“พวกเขานั้นไม่เจียมตัว ดูสิว่าพวกเขาจะคุกเข่าได้นานแค่ไหนกัน!”

ทุกคนพากันหัวเราะชอบใจ ราวกับเหมือนดูละคร

สวี่หย่งฉิ้งนั้นพอใจเป็นพิเศษ

เขาพูดอย่างหน้าตายิ้มแย้ม “อวี้ฟัง แกกลับมาแล้วเหรอ ในที่สุดฉันก็จะได้ไม่ถูกคนอื่นรังแกแล้ว”

“เฮ้อ ปีนั้นไม่ควรให้แกแต่งออกไปอยู่ไกลอย่างนั้นเลย”

“ไม่อย่างนั้น ตาแก่อย่างฉัน จะถูกคนอื่นรังแกอย่างนี้ได้ยังไงกัน?”

สวี่อวี้ฟังพูดแล้วยิ้ม “พ่อคะ ไม่ต้องห่วงนะคะ”

“นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป หนูจะอยู่ที่เมืองก่วงหยาง!”

ตระกูลสวี่ต่างพากันประหลาดใจ สวี่หย่งฉิ้งถามอย่างสงสัย “อวี้ฟัง แกไม่ไปเมืองนอกแล้วเหรอ?”

สวี่อวี้ฟัง “เมื่อเร็วๆนี้หนูได้รับงานใหญ่มาก ให้ไปช่วยทำโครงสร้างพื้นฐานบริษัทใหญ่แห่งหนึ่ง มูลค่ายี่สิบกว่าล้านน่ะ”

“หนูมอบหมายบริษัทต่างประเทศให้ลูกน้องไปทำแล้วค่ะ ต่อไปนี้ สิ่งสำคัญของหนูอยู่ที่เมืองก่วงหยางแล้วล่ะ!”

ทุกคนต่างตื่นเต้น ทันใดนั้นสวี่เจี้ยนผิงรีบพูดขึ้น “พี่ใหญ่ บริษัทใหญ่ที่ไหนกัน โครงการถึงได้ยิ่งใหญ่ขนาดนี้?”

สวี่อวี้ฟังพูดอย่างยิ้มแย้ม “วอร์เรนกรุ๊ป พวกเธอเคยได้ยินไหม?”

“ธุรกิจขนาดใหญ่ที่มีชื่อเสียงในต่างประเทศ เมื่อเร็วๆนี้อยู่ที่เมืองก่วงหยาง มีโครงการหลายหมื่นล้าน”

“ฉันทำสัญญาด้านโครงสร้างพื้นฐานนี้แล้ว ถ้าโครงการนี้สำเร็จ ฉันก็จะทำเงินได้อย่างน้อยเจ็ดถึงแปดพันล้าน”

ทุกคนในตระกูลสวี่ตื่นเต้นกันเป็นอย่างมาก สวี่หย่งฉิ้งพยักหน้าอยู่เนืองๆ “อวี้ฟัง ยังคงเป็นแกที่มีความสามารถ!”

“มีแกอยู่ที่เมืองก่วงหยาง ทำไมตระกูลสวี่ของพวกเราถึงจะไม่เจริญรุ่งเรืองล่ะ!”

สวี่อวี้ฟังหัวเราะฮ่าฮ่า “พ่อคะ นี่มันเพิ่งจะเริ่มต้นเอง”

“หนูกับคุณหนูลูเซียแห่งวอร์เรนกรุ๊ปมีความสัมพันธ์อันดี คุณหนูลูเซียเป็นลูกสาวของท่านประธานวอร์เรนกรุ๊ป และเป็นประธานบริษัทที่สาขาหวาซย่า”

“ต่อไป โครงการของวอร์เรนกรุ๊ป หนูยังสามารถรับได้อีกเยอะแน่นอน”

ถึงกระนั้น ทุกคนในตระกูลสวี่กลับยังคงตื่นเต้นไม่หยุด

ท้ายที่สุดแล้ว นี่คือฟั่นเจิ้นหมิงนะ ได้ดื่มกับฟั่นเจิ้นหมิงสองสามแก้ว ก็นับว่าเป็นเกียรติอย่างยิ่งแล้ว

ทุกคนกำลังพูดคุยอย่างครึกครื้น ทันใดนั้นประตูก็เปิด หวังเต๋อชิ่งผลักประตูเข้ามา

“ไอ้หยา ประธานฟั่น ได้ยินว่าคุณมาถึงแล้ว”

“ดูแลไม่ทั่วถึง ต้องขอประทานอภัยด้วยนะครับ!”

หวังเต๋อชิ่งพูดอย่างหัวเราะยิ้มแย้ม

ฟั่นเจิ้นหมิงรีบลุกขึ้นทักทายเขาทันที อย่างไรเสียทั้งสองคนก็เป็นระดับมหาเศรษฐี ในความร่วมมือไม่มีแข่งขันแก่งแย่งกัน ความสัมพันธ์ฉันท์มิตร

ทุกคนในตระกูลสวี่เห็นหวังเต๋อชิ่งเข้ามาทักทายด้วยตัวเอง ก็ยิ่งรู้สึกมีหน้ามีตามากขึ้น ค่อยๆพากันลุกขึ้นทักทายหวังเต๋อชิ่ง

หวังเต๋อชิ่งทักทายแบบขอไปทีไม่กี่คำ ก็ยิ้ม “ประธานฟั่น งั้นพวกคุณทำธุระกันไปเถอะ ทางฝั่งผมยังมีแขกคนสำคัญอยู่ ผมขอตัวไปทักทายก่อนนะ!”

ฟั่นเจิ้นหมิงฉุกคิดขึ้นมา “แขกคนสำคัญ? ใครกันเหรอ?”

หวังเต๋อชิ่งกระซิบออกมาสามคำที่ข้างหูฟั่นเจิ้นหมิง “คุณหลิน!”