หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1133

ใบหน้าของหลินมั่วเปลี่ยนเป็นเย็นชา เขาจะได้พบกับกู่จวินเร็วขนาดนี้เลยหรือ

แต่พอคิดถึงเรื่องของพ่อ เขาก็ไม่กลัวอะไรอีก

เขาเลือกที่จะลงมือก่อน ยิงผู้พิทักษ์ธรรมจั่วทั้งสามให้ลมลงแล้วรีบออกจากวิลล่า

เขารีบวิ่งไปตามทิศทางของเสียง และไม่นานหลังจากนั้น หลินมั่วก็เห็นโคมสีแดงสลัวสองสามดวงค่อยๆ เคลื่อนเข้ามาอย่างช้าๆ ในความมืด

เบื้องหลังโคมไฟสีแดงตามด้วยกลุ่มคนสวมชุดสีแดงเล่นเครื่องดนตรีต่างๆ ราวกับว่าเป็นการต้อนรับในสมัยโบราณ

แต่ในความมืดนี้ ได้เห็นการกระทำที่ประหลาดๆ ก็ทำให้คนรู้สึกกลัวจนตัวสั่น

หลินมั่วสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพุ่งตรงไป

ตอนนั้นเอง คนฝั่งตรงข้ามก็ได้เห็นหลินมั่ว

一个戴着白色高帽的女子从队伍当中走出，指着林漠怒斥：“蛊尊出行，闲杂人等，一律退避三舍！”

ผู้หญิงสวมหมวกทรงสูงสีขาวเดินออกมา แล้วชี้ไปที่หลินมั่ว “กู่จวินกำลังเดินทาง ไม่เกี่ยวก็หลบไป ถอยออกไปเลย”

“ไม่อย่างนั้น จะฆ่าทิ้งให้หมด”

ตอนนี้เอง ทางหลินมั่วก็มองเห็นชัดแล้ว

กลุ่มนี้น่าจะมีซักห้าสิบคนได้

ตรงกลางของขบวนมีเกี้ยวแปดหามไม่มียอด

ชายร่างสูงนั่งไขว่ห้างอยู่บนเก้าอี้เสลี่ยง

แม้ว่ามันจะมืด เห็นรูปร่างของเขาไม่ชัดเจน

แต่หลินมั่วรู้สึกได้ว่าชายคนนี้ไม่แก่

ตามที่ซังอูเคยบอกไว้ กู่จวินนั้นมีอายุเกือบจะร้อยปีแล้ว

แต่ว่าชายคนนี้ ดูยังเป็นหนุ่มวัยฉกรรจ์

หรือนี่จะเป็นผลของกู่อมตะ

หลินมั่วไม่ได้พยายามที่จะหลบหนี แต่เขาเดินตรงเข้าไปและพูดอย่างเย็นชาว่า “นี่ไม่ใช่เหมียวเจียง กู่จวิน นายข้ามเขตแดนแล้ว”

ผู้หญิงคนนั้นโกรธ “เด็กโง่ รนหาที่ตาย”

“ตายซะเถอะ”

ขณะที่พูด เธอก็ดีดนิ้ว แล้วแมลงสีดำก็บินมุ่งมาทางหลินมั่ว

หลินมั่วเองก็เตรียมพร้อมอยู่แล้ว แทงด้วยเข็มเงินที่มือขวาโดนแมลงพวกนั้นตาย

ผู้หญิงคนนั้นอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าเมื่อเธอมาถึงเมืองก่วงหยางเป็นครั้งแรก เธอจะได้พบกับใครบางคนที่แข็งแกร่งมาก