หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1135

หลินมั่วได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่กู่จวินกลับไปนั่งที่เกี้ยว สีหน้าของเขาเหมือนปกติ ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

สถานการณ์นี้ทำให้สีหน้าของหลินมั่วเปลี่ยนไปทันที

หลังจากที่หลินมั่วได้รับป้ายหยก เขาได้ต่อสู้กับผู้อื่นมาหลายครั้ง แต่เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน

ความแข็งแกร่งของกู่จวิน ไม่ธรรมดาจริงๆ

สัตว์ประหลาดที่มีอายุเก้าสิบเจ็ดปีไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถรับมือได้ในตอนนี้

ในความเป็นจริงกู่จวินก็ตกใจมากเช่นกัน

เขาโจมตีด้วยกำลังทั้งหมดของเขา เขาคิดว่าเขาสามารถฆ่าหลินมั่วได้ด้วยซ้ำ

ไม่คิดเลยว่าหลินมั่วจะเพียงแค่ถอยไปไม่กี่ก้าว โดยไม่กระอักเลือดออกมาแม้แต่น้อย ทำให้เขารู้สึกเสียหน้าไม่น้อยเลย

เขาเหลือบมองหลินมั่วและพูดอย่างเย็นชาว่า “ฮึ โดนฆ่าตบไปยังอยู่รอดได้ ก็ถือว่าเจ้าไม่เลว”

“แต่ยังไงก็ตามคนที่ขวางฆ่า มันต้องตาย”

เขาโบกมือ ทำให้ชายคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆ เขาดึงมีดพร้าออกมาและเดินตรงไปหาหลินมั่ว

ตอนนี้เลือดในกายของหลินมั่ว เขาไม่มีแรงที่จะต้านทานแล้ว

ในตอนนี้ มาร่างสีดำพุ่งมาจากที่ไกลๆ ข้ามาหาหลินมั่วอย่างรวดเร็ว

หลินมั่วค่อยๆ มองแล้วก็รุ้ว่าคนที่มาที่เสี่ยวเคอบอดี้การ์ดของหนานป้าเทียน

เขาไม่คิดว่าแค่บอดี้การ์ดธรรมดาๆ คนนึง จะแข็งแกร่งได้ขนาดนี้

เสี่ยวเคอให้หลินมั่วไปอยู่ข้างหลังเขา แล้วพูดว่า “รุ่นพี่กู่จวิน นี่คือเพื่อนของเทียนเหยีย”

“เทียนเหยียไม่อยากให้เขาตายที่นี่ ดังนั้นจึงอยากจะขอให้รุ่นพี่กู่จวินละมือให้หน่อย”

พอเห็นเสี่ยวเคอ ใบหน้ากู่จวินก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา

ใบหน้าของเขาแสดงสีหน้าหลายอย่าง ราวกับว่ากับกำลังวิเคราะห์ในสิ่งที่เกิดขึ้น

สุดท้าย เข้าก็ยิ้มออกมา “ในเมื่อของเป็นเพื่อนของคุณหนาน งั้นเราก็ก็ไว้ชีวิตเขาละกัน”

“แต่ต้องขอให้นายไปบอกคุณหนานด้วยนะ”

“ถ้าครั้งหน้าไอ้เด็กนี่มาขวางฉันอีก ไม่มีทางโชคดีแบบนี้อีกแน่”

หลังจากพูดเช่นนั้น กู่จวิดก็ส่งสัญญาณ คนในกลุ่มตีฆ้องและกลองอีกครั้ง ถือเก้าอี้เสลี่ยงแล้วเดินจากไป

โคมไฟสีแดงค่อยๆ ลอยหายไปในภูเขา

ไม่ต้องสงสัยเลยว่า เผ่าเหมียวเจียงมองว่าเขาเป็นคนทรยศ ดังนั้นเขาเลยต้องตายอย่างทรมาน

หลินมั่วไม่หาสนใจเหตุผลของเรื่องนี้หรอก เพราะไม่ว่ายังไง เป้าหมายในวันนี้ของเขาก็สำเร็จแล้ว

หลังจากนี้ ตระกูงติงและเผ่าเหมียวเจียงถือว่าจบกันโดยสมบูรณ์

เขาสามารถใช้โอกาสจัดการตระกูลติงได้

กลับไปที่สวนวั่งเจียง หลินมั่วไม่ได้คิดที่จะตรงกลับบ้าน แต่ไปหาอาหม่านที่วิลล่าแทน

ซังอู ซังโห่วนั่งไขว่ห้างในห้องนั่งเล่น เมื่อได้ยินว่ามีคนเข้ามาทั้งสองก็ลุกขึ้นอย่างระแวดระวังทันที

เมื่อเห็นว่าเป็นหลินมั่ว ทั้งสองก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“คุณหลิน คุณมาแล้ว”

ซังอูกล่าวด้วยความเคารพ

หลินมั่วพยักหน้า ใบหน้าของเขาเย็นชา และเขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม “ฉันได้เจอกับกู่จวินแล้ว”

สีหน้าของซังอู ซังโห่วเปลี่ยนไปทันที “กู่จวินมาถึงก่วงหยางแล้วเหรอ”