หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1135

หลินมั่วได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่กู่จวินกลับไปนั่งที่เกี้ยว สีหน้าของเขาเหมือนปกติ ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

สถานการณ์นี้ทำให้สีหน้าของหลินมั่วเปลี่ยนไปทันที

หลังจากที่หลินมั่วได้รับป้ายหยก เขาได้ต่อสู้กับผู้อื่นมาหลายครั้ง แต่เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน

ความแข็งแกร่งของกู่จวิน ไม่ธรรมดาจริงๆ

สัตว์ประหลาดที่มีอายุเก้าสิบเจ็ดปีไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถรับมือได้ในตอนนี้

ในความเป็นจริงกู่จวินก็ตกใจมากเช่นกัน

เขาโจมตีด้วยกำลังทั้งหมดของเขา เขาคิดว่าเขาสามารถฆ่าหลินมั่วได้ด้วยซ้ำ

ไม่คิดเลยว่าหลินมั่วจะเพียงแค่ถอยไปไม่กี่ก้าว โดยไม่กระอักเลือดออกมาแม้แต่น้อย ทำให้เขารู้สึกเสียหน้าไม่น้อยเลย

เขาเหลือบมองหลินมั่วและพูดอย่างเย็นชาว่า “ฮึ โดนฆ่าตบไปยังอยู่รอดได้ ก็ถือว่าเจ้าไม่เลว”

“แต่ยังไงก็ตามคนที่ขวางฆ่า มันต้องตาย”

เขาโบกมือ ทำให้ชายคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆ เขาดึงมีดพร้าออกมาและเดินตรงไปหาหลินมั่ว

ตอนนี้เลือดในกายของหลินมั่ว เขาไม่มีแรงที่จะต้านทานแล้ว

ในตอนนี้ มาร่างสีดำพุ่งมาจากที่ไกลๆ ข้ามาหาหลินมั่วอย่างรวดเร็ว

หลินมั่วค่อยๆ มองแล้วก็รุ้ว่าคนที่มาที่เสี่ยวเคอบอดี้การ์ดของหนานป้าเทียน

เขาไม่คิดว่าแค่บอดี้การ์ดธรรมดาๆ คนนึง จะแข็งแกร่งได้ขนาดนี้

เสี่ยวเคอให้หลินมั่วไปอยู่ข้างหลังเขา แล้วพูดว่า “รุ่นพี่กู่จวิน นี่คือเพื่อนของเทียนเหยีย”

“เทียนเหยียไม่อยากให้เขาตายที่นี่ ดังนั้นจึงอยากจะขอให้รุ่นพี่กู่จวินละมือให้หน่อย”

พอเห็นเสี่ยวเคอ ใบหน้ากู่จวินก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา

ใบหน้าของเขาแสดงสีหน้าหลายอย่าง ราวกับว่ากับกำลังวิเคราะห์ในสิ่งที่เกิดขึ้น

สุดท้าย เข้าก็ยิ้มออกมา “ในเมื่อของเป็นเพื่อนของคุณหนาน งั้นเราก็ก็ไว้ชีวิตเขาละกัน”

“แต่ต้องขอให้นายไปบอกคุณหนานด้วยนะ”

“ถ้าครั้งหน้าไอ้เด็กนี่มาขวางฉันอีก ไม่มีทางโชคดีแบบนี้อีกแน่”

หลังจากพูดเช่นนั้น กู่จวิดก็ส่งสัญญาณ คนในกลุ่มตีฆ้องและกลองอีกครั้ง ถือเก้าอี้เสลี่ยงแล้วเดินจากไป

โคมไฟสีแดงค่อยๆ ลอยหายไปในภูเขา