หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1137

หลินม่อใช้เวลาสามชั่วโมงเต็มในห้องใต้ดิน และในที่สุดก็ถือว่าเขาทำยาชี่ตันออกมาได้แล้ว

หลังจากที่ทำยานี้ หลินมั่วก็มองไปที่ที่เก็บวัตถุดิบในการทำยา มันพร่องไปมากจนแทบจะไม่เหลือเลยทีเดียว

วัตถุดิบทำยาที่หายากเหล่านี้เฮ่อเหล่าช่วยเขาเก็บ ล้วนเป็นของหายากทั้งหมด ใช้เวลานานมากในการเก็บรวบรวม

แต่พอใช้ทำยานี้ ทั้งหมดก็หายไปไหนพริบตา แสดงให้เห็นเลยว่ายานี้มีค่ามากแค่ไหน

……

ในเวลาเดียวกัน ในเขตชานเมืองของกว่างหยาง

กลุ่มของกู่จวินก็เข้าไปที่คฤหาสน์หลังใหญ่

ในคฤหาสน์เงียบสงัดไม่มีใครเลย

ในสุดเกี้ยวนั้นก็มาถึงที่ห้องด้านในสุด ถึงจะมีคนๆ นึงหมอบอยู่ที่พื้น

ภายใต้แสงจันทร์ยามค่ำคืน ชายผู้นี้สวมหน้ากากหัวกระโหลก ดังนั้นเขาจึงมองเห็นไม่ชัดเจน

เขาคุกเข่าลงบนพื้นและทักทายกู่จวินด้วยเสียงทุ้ม

กู่จวินไม่แม้แต่จะมองมาที่เขา เขาเดินลงจากเก้าอี้เกี้ยวอย่างช้าๆ ตรงไปที่ห้องใต้หลังคาและนั่งลง

หลังจากจิบชา เขาก็เหลือบมองชายคนนั้นและพูดเบาๆ ว่า “พวกนายทำให้ฉันผิดหวัง”

ชายสวมหน้ากากสั่นสะท้านไปทั้งตัวและพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “ท่านกู่ใจเย็นก่อน”

“ตอนแรก เรื่องทุกอย่างกำลังจะเรียบร้อยแล้ว”

“ด้วยเหตุผลบางอย่าง ชายหนุ่มชื่อหลินมั่วออกมาก่อความวุ่นวาย ทำให้แผนของเราล้มเหลวซ้ำแล้วซ้ำเล่า”

กู่จวินเย้ยหยัน “ฮึ ก็แค่พวกไร้ประโยชน์”

“แค่เด็กหนุ่มคนเดียวยังจัดการไม่ได้ ยังมีหน้ามาเจอฉันอีกเหรอ”

ชายสวมหน้ากากกระซิบ "อาจารย์กู่ ไม่ใช่ว่าเราจะจัดการกับคนๆ นี้ไม่ได้"

“แต่ว่าเขา.. มีหนานป้าเทียนอยู่เบื้องหลัง”

ใบหน้าของกู่จวินเย็นชาและถ้วยในมือของเขาก็ถูกเขาบีบจนแตก

เขาพูดด้วยเสียงทุ้มว่า "ชายหนุ่มคนนี้หน้าตาเป็นอย่างไร"

ชายสวมหน้ากากบรรยายถึงรูปลักษณ์ของหลินมั่ว แล้วกู่จวินก็ตกตะลึง

“ที่แท้เขาก็คือหลินมั่ว”

กู่จวินพูดด้วยเสียงต่ำ

ชายสวมหน้ากากประหลาดใจ “อาจารย์กู่ ท่านเคยเห็นเขาเหรอ"