หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1141

ศักยภาพของผู้นำตระกูลติงก็ถือว่าโอเคเลย แต่เมื่อเทียบกับคนของหลี่เฉิงตั๋วแล้ว เขายังด้อยกว่ามาก

"หลี่เฉิงตั๋ว ต่อให้แกจะทำร้ายฉันจนตายในวันนี้ ฉันก็จะไม่ยอมแพ้แน่นอน"

"ความแค้นของลูกชายฉัน ฉันจะไม่ปล่อยแกไปอย่างแน่นอน"

ผู้นำตระกูลติงส่งเสียงตะโกนจนเสียงแหบแห้ง

หลี่เฉิงตั๋วเงยหน้าขึ้นก่อนจะหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง "ในเมื่อแกพูดแบบนี้ งั้นวันนี้ฉันก็จะทำให้แกตายตามอย่างที่แกพูดแล้วกัน"

"หักขาทั้งสองข้างของเขาก่อน ฉันต้องการให้เขาคุกเข่าต่อหน้าฉัน"

บอดี้การ์ดทั้งสองคนของหลี่เฉิงตั๋วเข้าล้อมผู้นำตระกูลติงเอาไว้ทันที

ผู้นำของตระกูลติงถูกสองคนนี้ซ้อมจนพ่ายแพ้ เพราะเขาแทบไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขาเลย

ในเวลานี้ทางฝั่งตระกูลติงก็มีหลายคนรีบพุ่งตัวเข้ามาเพื่อช่วยเหลือผู้นำของตระกูลติง

แต่คนของสิบตระกูลใหญ่มีมากกว่า

หลังจากนั้นไม่นาน คนไม่กี่คนก็ถูกซ้อมอย่างหนัก

ผู้นำของตระกูลติงถูกซ้อมหนักกว่าใคร เขาล้มลงไปกองอยู่ที่พื้น หนึ่งในนั้นได้จับข้อเท้าของเขาไว้ เตรียมพร้อมที่จะทำลายขาของเขา

แต่ทันใดนั้นก็ได้มีน้ำเสียงเย็นชาดังขึ้น "สมควรพอแล้วก็พอเถอะ"

ทุกคนต่างก็ตกตะลึง จากนั้นก็พากันหันไปมอง

หลี่เฉิงตั๋วทำหน้านิ่วคิ้วขมวด "บ้าเอ๊ย ใครที่ไหนมันมาพูดอย่างนี้วะ"

"ออกมายืนต่อฉันเดี๋ยวนี้"

ท่ามกลางกลุ่มคนได้มีคนคนหนึ่งเดินออกมาอย่างช้าๆ คนคนนั้นก็คือหลินมั่ว

ทุกคนต่างตกตะลึงตาค้างกับการปรากฏตัวของหลินมั่ว

แม้แต่คนของตระกูลติงก็ยังตกตะลึงด้วย

ทุกคนรู้เรื่องที่หลินมั่วได้ช่วยชีวิตของท่านผู้เฒ่าติงเอาไว้ แต่ไม่มีใครคิดว่าหลินมั่วจะเป็นคนหนุนหลังตระกูลติง

แต่เมื่อเห็นหน็้๊หํลินมั่วคนของตระกูลติงก็มีความหวังขึ้นมาทันที

เจ้าหนุ่มคนนี้เคยทำให้สิบตระกูลใหญ่เสียเปรียบอย่างหนักมาหลายครั้งแล้ว

มีเขาอยู่ ตระกูลติงก็เหมือนพบเจอที่พึ่งพิง

หลี่เฉิงตั๋วขมวดคิ้วแน่น เขามองหลินมั่วด้วยสายตาที่เย็นชา พร้อมกับกระตุกริมฝีปากอย่างเยาะเย้ย "อ่อ ที่แท้ก็ไอ้คนขี้ขลาดตาขาวนี่เอง"

"ทำไมเหรอ แกเปลี่ยนเป็นลูกเขยของตระกูลติงตั้งแต่เมื่อไหร่กัน คาดไม่ถึงว่าจะวิ่งเข้ามาในรังของตระกูลติงแล้ว"

"หึ ฉันจะบอกแกให้นะ ต่อให้แกจะเป็นลูกเขยของตระกูลติงจริงๆ แกก็เป็นได้แค่คนนอกเท่านั้นแหละ"

"แกแค่อยากยุ่งเรื่องของสิบตระกูลใหญ่ของฉันเท่านั้นเหรอ"

หลินมั่ว "ฉันไม่เข้าไปยุ่งเรื่องของสิบตระกูลใหญ่หรอกนะ"

"แต่ว่าฉันถือหุ้นสามสิบเปอร์เซ็นต์ในศูนย์การค้าเทียนหวา"

"พวกแกเข้ามาในศูนย์การค้าเทียนหวา อย่างน้อยก็ต้องถามความคิดเห็นของฉันหน่อยสิ"

เมื่อคำพูดนี้จบลง สีหน้าของคนในสิบตระกูลใหญ่ก็เปลี่ยนไป

หลี่เฉิงตั๋วขมวดคิ้วแน่น

ในแง่นี้เขาไม่สามารถหักล้างได้จริง ๆ

ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พูดอย่างเย็นชาว่า "ท่านผู้เฒ่าติง แกคิดว่าอย่างไร"

การที่เขาถามแบบนี้ก็คือการบังคับให้ตระกูลติงต้องเลือก

ท่านผู้เฒ่าติงมีสีหน้าที่เรียบนิ่ง ก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย "คุณหลิน มีสิทธิ์ในศูนย์การค้าเทียนหวาจริงๆ "

พอคำพูดนี้จบลง คนในสิบตระกูลใหญ่ก็พากันส่งเสียงดังเกรียวกราว

ด้วยวิธีนี้ตระกูลติงก็ถือว่ายืนอยู่ในแนวเดียวกับหลินมั่วอย่างสมบูรณ์แล้ว