หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1160

ชายหนุ่มร่างกำยำรีบเข้ามาจัดการทันที

คนรับใช้นำอาหารเช้าซึ่งเป็นจานสเต๊กเนื้อกึ่งสุกกึ่งดิบเข้ามาเสริฟ

แมงมุมพิษยิ้มในขณะที่กินสเต๊กฉ่ำเลือด"เสาเอ๋อร์ เมื่อคืนลูกพาใครกลับมาจ๊ะ"

“แม่เห็นพวกลูกเล่นกันจนดึกจนดื่นเลยนะ!”

ไท่จื่อมีท่าทางหงุดหงิด“นังสารเลวที่เห็นแก่ได้คนนั้น ไม่คู่ควรให้พูดถึงหรอก"

“แม่ ผมไปก่อนละ!”

ไท่จื่อลุกขึ้นเดินจากไป แมงมุมพิษเพียงยิ้มเล็กน้อย

หลังจากกำจัดร่างของพี่หย่งแล้ว ชายร่างกำยำก็เดินไปที่แมงมุมพิษ และพูดเสียงเบาว่า "เมื่อคืนนี้ผมเห็นตอนที่อวิ๋นเสาพาผู้หญิงกลับมา"

"ผู้หญิงคนนั้นมาจากตระกูลเหอในเมืองไห่ เธอคนนี้..."

“งั้นก็จัดการมันซะ!” แมงมุมพิษโบกมือด้วยความรำคาญ “เรื่องนี้ยังต้องให้ฉันสอนอีกหรือ”

ชายร่างกำยำผงะ และรีบพูดว่า “ผมรู้ว่าต้องทำยังไงครับ"

เขาขึ้นไปชั้นบน เปิดประตูห้อง และพบว่าบนเตียงมีหญิงสาวคนหนึ่งนอนอยู่

มือและเท้าของหญิงสาวถูกมัดเอาไว้ ร่างกายของเธอเต็มไปด้วยบาดแผล ลมหายใจโรยริน ไร้ซึ่งเรี่ยวแรง เธอได้รับบาดเจ็บไม่น้อยเลย

เมื่อเห็นมีคนเข้ามาในห้อง หญิงสาวคนนั้นก็รีบร้องอ้อนวอนขอให้ช่วย “ช่วยฉันด้วย ช่วยฉันด้วย...”

ชายร่างกำยำถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้จากนั้นก็เดินเข้าไปคว้าคอของหญิงสาวแล้วบิดอย่างแรง...

ในตอนเช้า หลินมั่วพาเสี่ยวอู่กลับมาที่เมืองก่วงหยาง

อันดับแรก เขารีบไปพบสวี่ตงเสวี่ยทันที แต่สวี่ตงเสวี่ยและหวงเหลียงทั้งคู่นั้นไม่อยู่บ้าน

แม้แต่โทรศัพท์ของพวกเขาก็ถูกปิดอีกด้วย

หลินมั่วรู้สึกโมโหมาก และสั่งให้เหลาหู่ไปตามหาทั้งคู่ทันที

อย่างไรก็ตาม เพื่อไม่ให้สวี่ปั้นซย่ารู้สึกไม่ดี เขาจึงไม่ได้บอกเรื่องนี้กับเธอ

เขาต้องการตรวจสอบเรื่องนี้อย่างละเอียด ก่อนที่จะตัดสินใจว่าจะจัดการกับสองคนนี้อย่างไร

เหลาหู่ได้ส่งคนออกไปจำนวนมาก สุดท้าย ก็ยังไม่พบสองคนนี้

ราวกับว่าสวี่ตงเสวี่ยและหวงเหลียงจะหายจากโลกนี้ไปเฉยๆ เพราะหาพวกเขาไม่พบเลย

หากเขาไม่สามารถแก้ปัญหาเรื่องไท่จื่อได้ ก็จะไม่มีใครกล้ายื่นมือเข้ามาช่วยเขา!

เขายืนขึ้นช้าๆ และพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ "เรื่องของสิบตระกูลหลักเอาไว้พูดคุยกันในภายหลัง!"

“วันนี้ผมจะจัดการเรื่องของไท่จื่อก่อน!”

หลินมั่วหันหลังและจากไป โจวชิ่งอู่ทนไม่ได้และพูดเสียงเบา "คุณหลิน ทำไมคุณไม่หาที่ซ่อนตัวก่อนล่ะ"

“รอให้เทียนเหยียกลับมาก่อน ทุกอย่างก็จะตกลงกันได้ง่ายขึ้น!”

หลินมั่วส่ายหัว "แม้ว่าเทียนเหยียจะไม่อยู่ที่นี่ แต่เขาก็น่าจะรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นที่เมืองก่วงหยาง"

“เขาไม่ได้พูดหรือเคลื่อนไหวอะไร นั่นก็แสดงว่าเขาต้องการให้ผมจัดการมันเอง!”

“ถ้าผมแก้ปัญหานี้ยังไม่ได้ แล้วจะมีคุณสมบัติอะไรจะมาเอาชนะสิบตระกูลหลักได้ล่ะ”

หลังจากพูดจบ หลินมั่วก็จากไปทันที

ทั้งสี่คนในห้องมองหน้ากัน หลังจากเงียบอยู่นาน ฟังอู้เต๋อก็เอ่ยขึ้นเสียงเบา "ถ้าคุณหลินสามารถเอาชนะไท่จื่อได้ ความสำเร็จในอนาคตของเขาจะไร้ขีดจำกัด!"

อีกสามคนพยักหน้าช้าๆ พร้อมด้วยความคาดหวังที่ปรากฏขึ้นในแววตาของพวกเขา หวังว่าครั้งนี้หลินมั่วจะสร้างปาฏิหาริย์ได้!