หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1159

รูปลักษณ์ของหญิงคนนี้งดงาม จนทำให้ผู้ที่ได้เห็นแทบจะหายใจไม่ออก เพียงแต่บนใบหน้าของเธอนั้นมีแผลเป็นลึก และยังมีรอยแผลเป็นน่ากลัวหลายแห่งที่ด้านหน้าของร่างกาย

นอกจากนี้ ที่ลำคอของเธอยังมีรอยสักรูปแมงมุมสีแดงเลือด ยาวลงมาถึงช่วงหน้าอก ซึ่งเพิ่มความสวยงามแบบแปลกตาเข้าไปอีก

แม้ว่าเธอจะมีแผลที่ใบหน้า แต่ด้วยใบหน้าที่สะสวยของเธอ จึงให้เพียงความรู้สึกที่สวยงาม ไม่มีความรู้สึกอัปลักษณ์ใดๆ

นี่เป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาดมาก ความงามของเธอดูเหมือนจะสามารถเอาชนะและควบคุมทุกสิ่งทุกอย่างได้เลย!

พี่หย่งรู้ดีว่าหญิงผู้นี้ก็คือแมงมุมพิษ ผู้ซึ่งควบคุมชีวิตและความตายของตระกูลใหญ่แห่งเมืองไห่ แม่ของไท่จื่อ!

แมงมุมพิษนั่งไขว่ห้าง จากนั้นก็จุดบุหรี่ แล้วพ่นควันออกมาเบาๆ

จากนั้นเธอก็เหลือบมองพี่หย่ง ริมฝีปากสีแดงของเธอยกขึ้นเล็กน้อย แล้วพูดด้วยรอยยิ้มจางๆ "ถ้ายังมองต่อ ลูกตาอาจหายได้นะ"

พี่หย่งตัวสั่น และรีบหันศีรษะไปด้านข้าง และไม่กล้ามองเธออีก

ไม่นานหลังจากที่แมงมุมพิษนั่งลงที่โซฟา ชายหนุ่มผู้หยิ่งผยองก็ลงมา

ชายหนุ่มอายุประมาณสิบแปดหรือสิบเก้า เขาคือไท่จื่อแห่งเมืองไห่ บุตรชายของแมงมุมพิษ!

พี่หย่งรีบเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนให้เขาฟัง

หลังจากที่ไท่จื่อได้ยินดังนั้น เขาก็ตบโต๊ะทันที "มันกล้ามาก กล้ามาก่อกวนในอาณาเขตของฉัน!"

“ไอ้คนคนนี้มันต้องตาย!”

พี่หย่งลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และจึงพูดเสียงเบา "ไท่จื่อ แต่ไอ้คนนี้มันน่าจะกลับไปที่เมืองก่วงหยางแล้ว..."

ไท่จื่อพูดด้วยความโกรธ "เมืองก่วงหยางแล้วยังไง”

“กล้าดียังไงมายั่วยุฉัน ต่อให้สุดหล้าฟ้าเขียว ฉันก็จะต้องฆ่ามันให้ได้!”

พี่หย่งมีท่าทางอึดอัด และหันไปมองแมงมุมพิษ

หลังจากสูบบุหรี่ แมงมุมพิษก็ขยี้ก้นบุหรี่ และหัวเราะเบาๆ “เสาเอ๋อร์ เรื่องนี้เห็นได้ชัดว่า มีคนต้องการยืมมีดฆ่าคน คือยืมมือของเราฆ่าหลินมั่วคนนี้"

“แม้กระทั่ง ต้องการให้เรามีความขัดแย้งกับหนานป้าเทียนอีกด้วย!”

ไท่จื่อขมวดคิ้ว "ถ้าอย่างนั้น เรื่องนี้แม่จะให้ฉันยอมให้มันหรือ"

แมงมุมพิษยิ้มอย่างยั่วยวน "ลูกแม่ ทำไมลูกต้องไปยอมด้วยเล่า"

“ถ้ามีใครมายั่วยุลูก แน่นอนว่ามันต้องตาย”