หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1158

เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีของพี่หย่ง หลินมั่วไม่ได้หลบเลี่ยง แต่ต่อยเขากลับไปอย่างแรงทันที

หมัดนี้โดนเข้าที่ฝ่าเท้าของพี่หย่ง

พี่หย่งถูกต่อยจนตัวของเขาถอยหลังไปหลายก้าว ขาของเขาถูกซัดจนเกือบจะพิการ

หลังจากที่ยืนได้อย่างมั่นคง และมองไปที่ดวงตาของหลินมั่วแล้ว สายตาของเขาก็เผยความรู้สึกกลัวออกมา

"ไม่คิดว่าจะได้เจอพวกคนฝึกยุทธ์”

"หึ ข้ากำลังอยากจะประมือกับพวกคนฝึกยุทธ์อย่างแกอยู่พอดี!"

หลังจากพูดจบ พี่หย่งก็พุ่งตัวขึ้นอีกครั้งพร้อมกำปั้นทั้งสอง แล้วโจมตีหลินมั่วอย่างต่อเนื่อง

หลินมั่วขมวดคิ้วเล็กน้อย พี่หย่งคนนี้พอมีทักษะอยู่บ้าง

ความแข็งแกร่งนี้ แข็งแกร่งกว่าอู๋เฉาหยางที่เขาเจอมาก่อนเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม เมื่อเทียบกับพละกำลังของหลินมั่วในตอนนี้ ความแข็งแกร่งนี้ถือว่ายังอ่อนแอเกินไป

แค่ภายในสามกระบวนท่า หลินมั่วก็ซัดพี่หย่งร่วงลงไปกับพื้นเรียบร้อย

จากนั้นเขาก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง จับทุกคนที่ทุบตีเสี่ยวอู่เมื่อครู่นี้ โยนออกไปนอกหน้าต่างทั้งหมดต่อหน้าพี่หย่ง

คนที่รังแกสหายของเขาจะต้องตาย!

หลังจากนั้นเขาก็แบกเสี่ยวอู่ไว้บนหลัง แล้วเดินออกจากไนต์คลับ

ที่นี่คือเมืองไห่ เขามาที่นี่เพื่อช่วยชีวิตคน และไม่ได้ต้องการมีเรื่องขัดแย้งกับไท่จื่อแห่งเมืองไห่มากเกินไป!

หลังจากที่หลินมั่วจากไป พี่หย่งลุกขึ้นยืนโดยมีคนช่วยประคอง

ลูกน้องที่อยู่ข้างๆ เขาก็เข้ามา และพูดด้วยเสียงสั่นเครือ "พี่หย่ง ตอนนี้เราจะทำยังไงดี”

“เราโทรหาไท่จื่อดีมั้ย”

พี่หย่งโกรธมาก จนตบหน้าเขาอย่างจัง

“แกอยากรนหาที่ตายหรือ”

"แกเบื่อชีวิตแล้วหรือไง ถึงโทรหาไท่จื่อตอนนี้"

“ตอนนี้มันกี่โมงแล้ว ไท่จื่อกำลังแฮปปี้อยู่เลยแกกล้าไปกวนอารมณ์ของไท่จื่อเรอะ”

ชายคนนั้นตัวสั่นด้วยความกลัวเขาก้มศีรษะลงและไม่กล้าพูด

ทุกคนรู้ดีแก่ใจว่า ในขณะที่ไท่จื่อกำลังมีความสุข จะไม่มีใครรบกวนเขาได้

พี่หย่งชำเลืองมอง แล้วรีบก้มหน้าลงไม่กล้ามองต่อ ใจของเขาเต้นแรง

เขาขึ้นมาที่ห้องนอนบนชั้นสองและพบว่าประตูยังปิดอยู่

เขาไม่กล้าเคาะประตู จึงได้แต่กลับลงไปรอที่ชั้นหนึ่ง

หลังจากนั้นไม่นาน ประตูห้องนอนใหญ่ที่ชั้นหนึ่งก็เปิดออก

ชายร่างกำยำเดินออกมาในชุดนอน ประตูถูกเปิดออกกว้าง ทำให้คนที่อยู่ในห้องนั่งเล่นสามารถมองเห็นทุกอย่างในห้องนอนได้อย่างชัดเจน

พี่หย่งนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น แสร้งทำเป็นก้มหน้าก้มตา แต่จริงๆ แล้วเขากำลังแอบเหลือบมองผู้หญิงที่อยู่บนเตียงเงียบๆ

หลังจากนั้นไม่นาน หญิงที่นอนอยู่บนเตียง ก็ค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งและยืดเส้นยืดสายอย่างเกียจคร้าน

แสงแรกในยามเช้า เปล่งประกายบนเรือนร่างที่งดงามของเธอมันสวยงามราวกับผลงานศิลปะที่โดดเด่นที่สุดบนสวรรค์

เพียงแค่มองก็ทำให้ผู้คนรู้สึกหวาดหวั่น

แม้ว่าพี่หย่งจะอยู่กับผู้หญิงมานับไม่ถ้วน แต่ ณ ตอนนี้ปากของเขาแห้งผากไปหมด และหัวใจก็เต้นระรัวยิ่งขึ้น

หญิงคนนั้นลุกขึ้น แล้วหยิบผ้านุ่มๆ บางๆ ผืนหนึ่ง มาปกปิดบนเรือนร่างของเธอ จากนั้นก็ก้าวเท้าลงจากเตียงและเดินไปนั่งที่โซฟา