หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1166

หลินมั่วให้คนส่งของขวัญมาให้ก่อน จากนั้นค่อยตามไปที่คลับชิงหยุน

เมื่อมาถึงแล้ว เขาก็เห็นลูกน้องของไท่จื่อยืนรออยู่หน้าประตูจากที่ไกลๆ นั่นก็คือเด็กหนุ่มเซวียเหม่ย

เขาพาหลินมั่วไปยังห้องโถงของชั้นบนสุด และไท่จื่อก็กำลังหยอกล้อกับหญิงสาวสองสามคนอยู่ที่นั่น

เมื่อเห็นหญิงสาวเหล่านั้น หลินมั่วก็ขมวดคิ้วขึ้นมา

เพราะว่าหนึ่งในนั้นมีคนที่เขารู้จัก นั่นก็คืออู๋เฟยเฟย

หลังจากเกิดเรื่องครั้งที่แล้วขึ้น ตระกูลอู๋ก็มาหาสวี่เจี้ยนกงกับฟังฮุ่ยอยู่หลายครั้ง

สวี่เจี้ยนกงกับฟังฮุ่ยไม่ได้ยื่นมือเข้าไปช่วย และพวกเขาก็ทำอะไรไม่ได้

สุดท้ายอู๋ปิงก็ต้องเข้าคุก และเรื่องก็จบลงแบบนั้น

แต่ว่าตระกูลอู๋โกรธเคืองตระกูลสวี่อย่างชัดเจน อู๋เฟยเฟยก็พูดว่าร้ายนินทาตระกูลสวี่อยู่ตลอด

อู๋เว่ยกั๋วไม่มีงานทำ ตอนนี้ตระกูลอู๋จึงขัดสนมาก

และอู๋เฟยเฟยก็ไม่ยอมที่จะใช้ชีวิตจนๆ เธอจึงไปที่ไนต์คลับอยู่บ่อยๆ แต่งหน้าแต่งตัว เผื่อจะจับเศรษฐีได้สักคน

คิดไม่ถึงว่าเธอจะได้มาถึงที่ของไท่จื่อนี่!

หรือว่าเธอมีความสัมพันธ์อะไรกับไท่จื่อ

ความจริงแล้วอู๋เฟยเฟยไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกับไท่จื่อ

เธอไม่รู้ถึงสถานะของไท่จื่อเลยด้วยซ้ำ แต่เมื่อเธอเห็นว่าไท่จื่อใช้ของแพงและขับรถหรู เธอก็เข้ามายั่วยวนไท่จื่อทันที

สุดท้ายเธอก็ได้มาอยู่ที่นี่กับหญิงสาวคนอื่นๆ อีกสองสามคน เธอถึงเพิ่งจะรู้ถึงสถานะของไท่จื่อ และในใจของเธอก็รู้สึกตื่นเต้นมากกว่าเดิม

ถ้าสามารถเลียแข้งเลียขาไท่จื่อได้ละก็ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องเงินเรื่องทองเลย เธออาจจะขอให้ไท่จื่อช่วยแก้แค้นให้เลยก็ได้

ดังนั้นตอนนี้เมื่ออยู่ต่อหน้าไท่จื่อ เธอต้องแสดงให้ดีที่สุดเพื่อทำให้ไท่จื่อชอบเธอ

น่าเสียดายที่ไท่จื่อไม่มองเธอเลยสักนิด นั่นทำให้เธอเสียใจมาก

แต่เมื่อเห็นว่าหลินมั่วมาแล้ว สีหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยความได้ใจ

เธอเกาะอยู่ที่ขาของไท่จื่อและมองไปยังหลินมั่วด้วยสายตาหยิ่งผยอง ราวกับรู้สึกภูมิใจที่ตัวเองได้มาอยู่ข้างๆ ไท่จื่อ

“แหม นี่มันซีอีโอหลินมั่วไม่ใช่หรือ”

“ทำไม มีเรื่องอะไรถึงต้องมาหาพี่ไท่จื่อของฉัน”

และเธอก็จะสามารถใช้โอกาสนี้ในการแก้แค้นหลินมั่ว

คิดไม่ถึงว่าพูดไปแค่สองประโยคก็จะตกต่ำได้ถึงขนาดนี้ เธอขายหน้ามาก

หลินมั่วเหลือบไปมองเธอ อู๋เฟยเฟยหน้าแดงก่ำ เธอรู้สึกอายมาก

ไท่จื่อเตะอู๋เฟยเฟยไปอีกครั้งหนึ่ง จากนั้นก็มองไปยังหลินมั่ว “ในเมื่อรู้ว่าฉันเป็นใครก็ควรจะคุกเข่าคุยกับฉันสิ!”

“นายพูดแบบนี้ ท่าทางเหมือนคนมาขอร้องหรือไง”

หลินมั่วขมวดคิ้ว “ผมว่าคุณคงจะเข้าใจผิดแล้ว ผมไม่ได้มาขอร้องครับ”

ไท่จื่อหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง “ไม่ได้มาขอร้อง”

“งั้นนายมาหาที่ตายงั้นหรือ”

“ฮ่าๆๆ ถ้านายอยากตายจริงๆ ละก็ ฉันช่วยนายได้นะ!”

พูดจบ ไท่จื่อก็จับไปที่มุมโต๊ะและยกโต๊ะขึ้น จากนั้นก็เขวี้ยงไปทางหลินมั่ว

ขณะนั้นเอง ไท่จื่อก็พุ่งตัวเข้าไปทางหลินมั่วด้วย