หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1167

ไท่จื่อออกหมัดอย่างรวดเร็วและกะทันหัน

หลินมั่วคิดอะไรไม่ทันจึงยกแขนขวาขึ้นเพื่อขวางโต๊ะไว้

แต่ไท่จื่อก็พุ่งมาจนถึงด้านหน้าเขาแล้ว จากนั้นเขาก็ต่อยไปที่หน้าอกของหลินมั่ว

ร่างกายของหลินมั่วยุบลงไปเล็กน้อย จากนั้นก็รีบสกัดการโจมตี ไหล่ของไท่จื่อกระแทกไปที่เขาอีกครั้งหนึ่ง ทั้งรวดเร็วและรุนแรง

หลินมั่วถอยไปก้าวหนึ่งเพื่อเลี่ยงแรงกระแทก

ไท่จื่อจึงฉวยโอกาสนี้เหวี่ยงหวัด เท้า ศอกและเข่าออกไป จากนั้นก็โจมตีหลินมั่วต่อทันทีด้วยกระบวนท่ามากมาย

หลินมั่วจัดการกระบวนท่าเหล่านั้น จนในที่สุดก็ต่อยไปที่ไท่จื่อ จนไท่จื่อถอยไปสามก้าว

สีหน้าของไท่จื่อแดงก่ำขึ้นมา เขาเบิกตากว้างจ้องมองหลินมั่วด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ

เขาคิดว่าฆ่าหลินมั่วเป็นเรื่องง่ายนิดเดียว

คิดไม่ถึงว่าหลังจากได้ปะทะกันเขาจะเป็นคนที่เสียเปรียบ

ส่วนหลินมั่วก็เต็มไปด้วยความตกใจ

ไท่จื่อที่อายุขนาดนี้แล้ว และสามารถมีแรงได้ขนาดนี้ เขาก็ไม่ธรรมดาเลย!

ไท่จื่อสูดหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นและหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “น่าสนใจ น่าสนใจ น่าสนใจจริงไ!”

“ฮ่าๆๆ เดิมทีฉันคิดว่านายเป็นแค่ไอ้กากไร้ประโยชน์ก็เท่านั้น”

“คิดไม่ถึงว่ารับกระบวนท่าฉันได้เยอะขนาดนี้”

“หลินมั่วใช่ไหม ฉันขอชื่นชมนาย!”

หลินมั่วทำหน้างุนงงทันที

ขณะนั้นเอง โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น

หลินมั่วกดรับสาย สวี่ตงเสวี่ยกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวดใจ “หลินมั่ว หลินมั่วนายอยู่ไหน”

“รีบมาช่วยพี่สาวฉันเร็ว!”

“หวงเหลียงบ้าไปแล้ว เขาจะฆ่าพี่สาวของฉัน เขาจะข่มขืนก่อนแล้วค่อยฆ่า นายรีบมาเร็ว…”

เธอยังพูดไม่ทันจบ จู่ๆ ที่ปลายสายก็มีเสียงดังขึ้น จากนั้นโทรศัพท์ก็ถูกตัดสายไป

สีหน้าของหลินมั่วเปลี่ยนไปทันที “ไท่จื่อ ผมไม่มีเวลามาคุยกับคุณแล้ว!”

“ภรรยาของผมอยู่ที่ไหน”

ไท่จื่อก็ได้ยินเช่นกัน เหมือนว่าเขาจะคิดอะไรบางอย่างได้ เขาเงยหน้าขึ้นหัวเราะอีกครั้ง “ที่แท้นายก็มาช่วยภรรยานายนี่เอง”