หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1168

ชายฉกรรจ์สี่คนเดินถือโต๊ะเข้ามา

บนโต๊ะมีผ้าปูอยู่ชั้นหนึ่ง ทำให้เห็นด้านในไม่ชัด

หลินมั่วอดไม่ได้ที่จะตะลึง ไท่จื่อแบกโต๊ะใหญ่ขนาดนี้ตอนที่ออกนอกบ้านด้วยหรือ

ไท่จื่อเดินไปข้างๆ โต๊ะพร้อมกับยิ้มและพูดขึ้น “นี่เป็นเกมที่ฉันชอบที่สุด แต่คนที่เล่นกับฉันได้มีไม่เยอะเท่าไร”

“หลินมั่ว หวังว่านายจะไม่ทำให้ฉันผิดหวังนะ!”

พูดจบ จู่ๆ ไท่จื่อก็เปิดผ้าบนโต๊ะออก เผยให้เห็นหน้าตาทั้งหมดของโต๊ะ

มันเป็นตู้ที่ทำมาจากกระจกใสทั้งหมด

ที่ก้นของกล่องนี้ มีทรายละเอียดกระจายอยู่และมีพืชวางอยู่ด้วยเล็กน้อย

ดูแล้วเหมือนกล่องที่ไม่เหมือนใคร

แต่ว่าในพืชเหล่านี้มีงูพิษรูปร่างแปลกประหลาดอยู่ด้วย

มีงูหางกระดิ่งที่ซ่อนตัวอยู่ในหญ้า งูเห่าที่ยกลำตัวขึ้นมา และงูพิษอื่นๆ ที่ไม่รู้จัก

เมื่อมองดูอย่างละเอียด ภายในกล่องแก้วขนาดใหญ่นี้มีงูพิษอยู่ประมาณสิบตัว

งูทุกตัวเป็นงูที่มีพิษร้ายแรงและน่ากลัวมาก

เมื่อหญิงสาวที่อยู่รอบๆ เห็นแบบนี้ พวกเธอก็กรีดร้องและถอยไปด้านหลัง ใบหน้าซีดเซียว

สิ่งมีชีวิตเรียวยาวและลื่นไหลนี้ให้ความรู้สึกที่น่ากลัวอยู่เสมอ

ส่วนไท่จื่อกลับมองไปที่งูพิษพวกนี้ด้วยสีหน้าตื่นเต้น ราวกับกำลังมองของเล่นที่ตัวเองชอบที่สุดอยู่

“นี่เป็นของเล่นที่ฉันเลี้ยงมาเองกับมือ เป็นอย่างไรบ้าง น่ารักไหม”

ไท่จื่อยิ้มและพูดขึ้น จากนั้นจู่ๆ เขาก็จับหญิงสาวที่อยู่ข้างๆ มาและดึงเธอมาข้างๆ โต๊ะ

“พี่ไท่จื่อ พี่...พี่จะทำอะไร...” หญิงสาวเสียงสั่น

“เด็กดี ไม่เป็นไรหรอก!” ไท่จื่อพูดเสียงเรียบ จากนั้นก็กดมือของหญิงสาวเข้าไปในกล่อง

“กรี๊ด!” หญิงสาวกรีดร้องออกมาและดีดดิ้นสุดชีวิต

หลังจากนั้น เหมือนกับว่าพวกเขาไปยั่วโมโหงูที่อยู่ด้านใน งูพิษตัวหนึ่งอ้าปากและกัดมือขาวนวลของหญิงสาวคนนั้น

หญิงสาวกรีดร้องและดีดดิ้น

“ถูกแล้ว!” ไท่จื่อยิ้มและยืนขึ้น “เป็นไง ฉันไม่ได้โกหกใช่ไหม ไม่เจ็บจริงๆ!”

หลินมั่วอดไม่ได้ที่จะเหลือบไปมองและพูดขึ้นเบาๆ “ไท่จื่อ พวกเราเล่นไพ่กัน ให้เธอตายที่นี่มันหมายความว่าอย่างไร”

“เราแก้พิษให้เธอก่อนดีเถอะ!”

ไท่จื่อพยักหน้าทันที “นายพูดถูก พวกเราจะเล่นไพ่กันก็ต้องมีความสุขหน่อย มีศพอยู่ข้างๆ คงจะไม่ค่อยสนุกเท่าไร”

“รอเธอตายแล้วก็โยนเธอออกไปซะ อย่าปล่อยให้มากระทบกับอารมณ์ของฉัน!”

“คุณ...” หลินมั่วโมโหขึ้นมา ไท่จื่อบ้าไปแล้วจริงๆ เขาไม่สนใจชีวิตของคนอื่นเลยสักนิดเลยหรือ

และตอนนั้นเอง หญิงสาวคนนั้นก็น้ำลายฟูมปาก ร่างกายชักเกร็ง

ไท่จื่อตะโกนขึ้นมาทันที “เกือบแล้ว เกือบแล้ว เกือบแล้วๆๆ...”

“ดูเวลาสิ ว้าว ยังไม่ถึงห้านาทีเลย”

“แม่หนู ร่างกายเธอนี่ใช้ไม่ได้เลยนะ”

“ฉันจำได้ว่าเมื่อก่อนมีคนที่แข็งแกร่งที่สุด เขาทนได้ตั้งสิบนาทีเชียวนะ!”