หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1169

ขณะที่กำลังพูดอยู่ หญิงสาวก็หยุดชักเกร็ง ร่างกายเขียวซีดนอนนิ่งอยู่ที่พื้น

จนถึงตาย เธอก็ยังไม่เข้าใจว่าเธอพยายามสร้างความบันเทิงให้เขาขนาดนั้น แล้วทำไมสุดท้ายเธอต้องมาตายแบบนี้!

“เอาล่ะ เอาไปทิ้งซะ” ไท่จื่อโบกมือราวกับให้เอาขยะชิ้นหนึ่งไปทิ้งอย่างไรอย่างนั้น

คนที่อยู่ข้างๆ วิ่งเข้ามาและมาอุ้มหญิงสาวคนนั้นออกไป

ไท่จื่อนั่งลงอีกครั้งหนึ่ง หญิงสาวพวกนั้นตัวสั่นเทาและขดตัวอยู่ที่โซฟาอีกด้านหนึ่ง

“ไปหลบไกลขนาดนั้นทำไม รีบมาเล่นไพ่เป็นเพื่อนกูสิ!” ไท่จื่อตะคอก

หญิงสาวเหล่านั้นกลัวจนแทบจะฉี่ราดอยู่แล้ว แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมา ทำได้เพียงเดินตัวสั่นไปอยู่ข้างๆ ไท่จื่อ

ขณะนั้นเอง หญิงสาวเหล่านั้นก็ไม่ได้ทำหน้าได้ใจอีก เหลือเพียงแค่สีหน้าของความหวาดกลัวเท่านั้น

พวกเธอไม่รู้ว่าไท่จื่อจะเอาชีวิตพวกเธอไปตอนไหน!

“ไม่ได้บอกว่าจะเล่นโป๊กเกอร์”

หลินมั่วถามเสียงเข้ม

ไท่จื่อยิ้มนิ่งๆ และโบกมือ จากนั้นเด็กหนุ่มเซวียเหม่ยก็ถือชุดหนึ่งเดินเข้ามา

ไท่จื่อเปิดไพ่ออก จากนั้นก็โยนให้หลินมั่วอย่างลวกๆ “จะตรวจดูไหม”

หลินมั่วโยนไพ่กลับไปและส่ายหน้า “ไม่จำเป็น”

“ถ้าไท่จื่อเล่นลูกเล่นกับอะไรพวกนี้ คุณก็ไม่ใช่ไท่จื่อแล้ว!”

ไท่จื่อเงยหน้าหัวเราะทันที “นายเข้าใจฉันดีนี่”

“ฉันเริ่มชื่นชมนายขึ้นเรื่อยๆ แล้ว!”

เขาเปิดไพ่ออก จากนั้นก็โยนไพ่ทั้งหมดลงไปบนกล่องกระจกใสต่อหน้าหลินมั่ว

สีหน้าของหลินมั่วเปลี่ยนไปทันที เขาพอจะเดาได้แล้วว่าไท่จื่อจะเล่นอย่างไร

“โป๊กเกอร์ธรรมดาจะไปสนุกอะไร”

“พวกเรามาเล่นอะไรที่น่าสนุกกันดีกว่า”

“ไพ่จะวางไว้ที่นี่ เราต้องจับไพ่จากด้านในนี้ออกมาคนละห้าใบ จากนั้นก็ดูว่าใครมากกว่ากัน”

“ถ้าเกิดว่านายชนะ ฉันจะช่วยภรรยาของนาย”

“แต่ถ้านายแพ้ ฮ่าๆ ต้องขอโทษจริงๆ ฉันคงช่วยอะไรนายไม่ได้!”

ไท่จื่อพูดอย่างเนิบๆ

“เกมนี้สนุกขึ้นแล้วสิ”

“ฮ่าๆๆ สนุกจริงๆ!”

ไท่จื่อส่งเม็ดยาลบล้างให้หลินมั่ว

หลินมั่วดมดูครู่หนึ่ง นี่เป็นแค่ยาลบล้างธรรมดาเม็ดหนึ่งจริงๆ

เขาไม่ลังเลและกลืนยาลบล้างเม็ดนั้นลงไปทันที

“ตอนนี้เริ่มได้หรือยัง”

เห็นว่าหลินมั่วกลืนลงไปง่ายๆ แบบนั้น สีหน้าของไท่จื่อก็เต็มไปด้วยความชื่นชม

“หลินมั่ว ไม่ว่าครั้งนี้นายจะแพ้หรือชนะ แต่นายก็ทำให้ฉันเคารพได้แล้วล่ะ!”

ไท่จื่อพูดออกมาเสียงดัง

หลินมั่วไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมา เขาไม่อยากจะคุยกับโรคจิตไปมากกว่านี้แล้ว

“ใครจะเริ่มก่อน”

ไท่จื่อหัวเราะและพูดขึ้น “ในเมื่อนายเป็นแขก งั้นก็ให้นายเริ่มก่อนแล้วกัน”