หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1170

หลินมั่วสูดหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นก็ยื่นมือเข้าไปในกล่องกระจกช้าๆ

ท่าทางของเขาไม่ได้เร็วเท่าไร แต่นิ่งมาก

ผ่านไปไม่นาน เขาก็เลือกใบที่อยู่ด้านนอกที่สุดออกมา นั่นก็คือ Aโพธิ์แดง

เมื่อเห็นแบบนั้น ไท่จื่อก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

ตั้งแต่วินาทีที่เริ่มเกม เขาก็รู้แล้วว่าหลินมั่วแพ้

“ตาฉันแล้ว!”

เขาหัวเราะและมองดูหญิงสาวที่อยู่รอบๆ “พี่สาวที่น่ารักทั้งหลาย ใครจะมาช่วยฉันจับไพ่ดี”

หญิงสาวเหล่านั้นตกใจจนแทบจะร้องไห้ออกมา ทุกคนต่างส่ายหัวอย่างเอาเป็นเอาตาย

ไท่จื่อทำหน้าไม่พอใจ “พี่สาว ตอนนั้นพวกเธอบอกว่ารักฉันนี่ ยังบอกอีกว่ายอมบุกป่าลุยไฟเพื่อฉันอยู่เลย!”

“ตอนนี้ให้พวกเธอช่วยฉันหยิบไพ่ขึ้นมาแค่นี้พวกเธอก็ไม่ยอมงั้นหรือ”

“จุ๊ๆ ผู้หญิงนี่เปลี่ยนใจกันเร็วจริง!”

“ไม่ได้สิ ในเมื่อเคยบอกว่ารักฉัน พวกเธอก็ควรจะทำอะไรเพื่อความรักบ้าง!”

“มา เธอช่วยฉันหยิบไพ่มาหนึ่งใบ!”

เขาเลือกหญิงสาวหนึ่งในนั้นมาหนึ่งคน

หญิงสาวคนนั้นกลัวจนตัวสั่น จากนั้นก็รีบพูดขึ้น “พี่ไท่จื่อ พี่ไท่จื่อคะ พี่ปล่อยฉันไปเถอะ...”

“ฉัน...ฉันเป็นคนของตระกูลหลี่ พี่...พี่เห็นแก่ตระกูลหลี่ของพวกเรา ปล่อยฉันไปเถอะค่ะ...”

ไท่จื่อเดินเข้าไปและกระชากหัวของหญิงสาวคนนั้นไปที่ปากทางเข้าตู้กระจก

“ฉันจะไปสนใจตระกูลหลี่ของเธอทำไม ฉันไม่อยากฟังเธอพูดมาก!”

“ถ้าไม่ยื่นมือเข้าไปช่วยฉันหยิบไพ่ออกมา ฉันจะเอาหน้าเธอเข้าไปในนั้นให้เธอตายอย่างน่าสมเพชซะ!”

หญิงสาวกรีดร้องออกมา จากนั้นก็ทรุดตัวลงกับพื้น “พี่ไท่จื่อ พี่ปล่อยฉันไปเถอะ จะให้ฉันทำอะไรก็ได้ ปล่อยฉันไปเถอะ ฉัน...ฉันทำอะไรเพื่อพี่ก็ได้...”

“ทำอะไรเพื่อฉันก็ได้ งั้นเธอก็ช่วยฉันหยิบไพ่ออกมาซะ!” ไท่จื่อหัวเราะและพูดขึ้น

หญิงสาวขอร้อง “พี่ไท่จื่อ ฉัน...ฉันไม่กล้า นอกจากเรื่องนี้ เรื่องอื่นฉันทำให้พี่ได้หมดเลย...”

“มึงหลอกกูงั้นหรือ!” ไท่จื่อตะคอก จากนั้นก็จับหัวของหญิงสาวเข้าไปในทางเข้าตู้กระจก