หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1185

เยี่ยเหม่ยอ้าปากค้าง แต่สุดท้ายก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก

บัดนี้นี้ ผู้พิทักษ์ธรรมจั่วพาศิษย์น้องเยี่ยเหม่ยมา

ผู้พิทักษ์ธรรมจั่วสีหน้าภาคภูมิใจ "ท่านอาจารย์กู่ เรื่องเรียบร้อยแล้ว"

"ผู้อำนวยการเฉินกับภรรยาถูกจับมาแล้ว"

“นอกจากนี้ เราได้แจ้งอาหม่านแล้ว อีกเดี๋ยวเธอจะมาที่นี่!”

ท่านอาจารย์กู่พยักหน้าพึงพอใจ "ดีมาก!"

"เผ่าทั้งเจ็ดสิบสองล่ะ เรียกพวกเขามาแล้วหรือยัง"

ผู้พิทักษ์ธรรมจั่วรีบพยักหน้า "เรียกมาแล้วครับ"

ท่านอาจารย์กู่ยืนขึ้น ดวงตาเป็นประกาย "เยี่ยมมาก!"

“คืนนี้ ฉันจะให้พวกเขาเป็นสักขีพยานในช่วงเวลาอันรุ่งโรจน์ที่สุดของฉันในเหมียวเจียง!”

“ต่อจากนี้ไป ฉันจะดูว่ามีใครหน้าไหนในเหมียวเจียงกล้าแข็งกร้าวกับฉัน!”

ผู้พิทักษ์จั่วกับคนอื่นๆ คุกเข่าลงบนพื้นทันที "ท่านอาจารย์กู่จงเจริญ!"

ท่านอาจารย์กู่หัวเราะร่า ใบหน้าพึงพอใจ "ทุกคนทำได้ดีมาก"

“นับจากนี้ไป พวกนายทั้งสองเข้ามาอยู่ในตำหนักอาจารย์กู่ของฉันได้!”

ลูกศิษย์สองคนของอูเอ่อร์ดีใจลิงโลด การได้อยู่ในตำหนักอาจารย์กู่เป็นเกียรติอย่างยิ่ง ยังแสดงถึงการยอมรับจากท่านอาจารย์กู่!

เยี่ยเหม่ยร้อนใจ "ท่านอาจารย์กู่ พวกเขาสองคนเป็นฆาตกรที่ฆ่าอาจารย์ของฉัน..."

ท่านอาจารย์กู่ชำเลืองมองเธอ "เธอมีหลักฐานไหม"

เยี่ยเหม่ย "ฉัน... ฉันไม่มีหลักฐานก็จริง แต่กู่ประจำตัวของอาจารย์กับศิษย์พี่สามถูกพวกเขาแย่งไป นี่คือหลักฐาน!"

ท่านอาจารย์กู่โบกมือ "นั่นไม่ใช่หลักฐาน"

“เธอนั่นแหละ ฮึ่ม สนิทสนมกับหลินมั่ว”

“เมื่อกี้เธอขอความเมตตาแทนหลินมั่วเหรอ”

“เธอคิดจะเป็นเกลือเป็นหนอน!”

เยี่ยเหม่ย "ฉัน...ฉันไม่ได้คิดอย่างนั้น"

“หลินมั่วเคยช่วยชีวิตฉัน ฉันแค่อยากจะพูดบ้างก็เท่านั้น...”

ท่านอาจารย์กู่โมโห "หุบปาก!"

“ฮึ่ม ฉันคิดว่าเธอสมรู้ร่วมคิดกับหลินมั่ว!”

“หลินมั่ว ท่าน...ท่านยังไม่ตาย?”

เสียงของเยี่ยเหม่ยสั่น

ชายคนนั้นก้าวมาข้างหน้า แสงสว่างส่องทาบใบหน้าของเขา ใช่หลินมั่วจริงๆ

หลินมั่วหัวเราะเบาๆ “ฉันจะตายง่ายขนาดนั้นได้ยังไง”

เยี่ยเหม่ยอดไม่ได้ที่จะตกใจ "แต่ หั่วหวา..."

ขณะนี้ ด้านหลังหลินมั่วปรากฎร่างสูงใหญ่ เหลือเชื่อเขาก็คือหั่วหวา

ใบหน้าของเขาเปื้อนยิ้ม "เธอเรียกหาฉัน?"

เยี่ยเหม่ยสีหน้าประหลาดใจ เธอไม่เข้าใจจริงๆ ว่าสองคนนี้มาปรากฏตัวที่นี่พร้อมกันได้อย่างไร

หลินมั่วเดินไปใกล้หน้าต่าง กระซิบว่า "หั่วหวาไม่ได้ฆ่าฉัน ฉันแกล้งตาย มันเป็นเพียงแผนของเราสองคน"

“ถ้าฉันไม่แกล้งตาย ไท่จื่อต้องตายอย่างแน่นอน”

“พวกเราสองคนถึงได้ปรึกษาแผนนี้กัน ทำให้คนเบื้องหลังตายใจว่าเราตายแล้ว”

“ทำอย่างนี้ ข้อแรกช่วยชีวิตไท่จื่อได้ อีกอย่าง สืบหาตัวตนของผู้อยู่เบื้องหลังได้!”

เยี่ยเหม่ยเริ่มเข้าใจ พูดอย่างยินดีว่า "ท่านยังไม่ตาย ช่าง...วิเศษเหลือเกิน..."