หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 119

สวี่ปั้นซย่า"ถ้าไม่เชื่อ พ่อลองไปตรวจสอบดูด้วยตัวเอง!"

“ตอนนี้เหยาตงถูกไล่ออกจากธนาคารแล้ว ลูกเพิ่งรู้ตอนที่ไปทำธุรกิจธนาคารเมื่อไม่นานนี้เอง!”

“ลูกว่านะ เพราะเรื่องที่เหยาตงถูกไล่ออก ชุยอี้ฟานจงใจตั้งฉากต่อต้านเรา!”

สวี่เจี้ยนกงโกรธมาก "ไอ้สารเลวชุยอี้ฟานคนนี้ น่าเสียดายที่ยังคิดว่าเขาเป็นคนดี!"

“คิดไม่ถึงว่า จะวางกับดักทำลายฉันแบบนี้ ฉันตาบอดจริงๆ!”

ฟังฮุ่ยถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า "ไอ๊หยา เหตุการณ์ครั้งนี้ โชคดีที่ได้หลินมั่ว!"

“ถ้าไม่ใช่เพราะหลินมั่ว พวกเราคงเดือดร้อนแน่เลย!”

“ฉันว่านะสามี ต่อไปดีต่อหลินมั่วหน่อย รู้ไหม”

สวี่เจี้ยนกงพยักหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า “แน่นอน แน่นอนอยู่แล้ว!”

ใบหน้าของสวี่ปั้นซย่าเต็มไปด้วยความสุข ได้เห็นพ่อแม่เปลี่ยนทัศนคติที่มีต่อหลินมั่ว เธอก็ดีใจมาก

เรื่องชุยอี้ฟาน สวี่ปั้นซย่าได้ขอให้ฝ่ายกฎหมายของบริษัทติดตามผลแล้ว

หวงฉีล๊อตนี้ อุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อไม่ได้ใช้เลย ถ้างั้น นี่เป็นความรับผิดชอบของซัพพลายเออร์แล้ว

ถึงตอนนั้น ชุยอี้ฟานไม่เพียงแต่ต้องคืนเงินเท่านั้น แต่ยังต้องชดใช้เงินจำนวนมากด้วย

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยกลับมาที่บริษัทเครื่องยาสมุนไพรอย่างมีความสุข

หวงเหลียงทักทาย "พ่อแม่ กลับมากันแล้วเหรอ"

“เป็นอย่างไรบ้าง พี่ปั้นซย่ายอมหย่าแล้วเหรอ”

“หรือไม่ผมหาคนสักสองสามคน จัดการหลินมั่ว ให้เขาหย่าอย่างซื่อตรง”

ถ้าเป็นเมื่อก่อน สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยจะยกย่องเขาอย่างแน่นอน

แต่ว่า ครั้งนี้การแสดงออกของสวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยกลับกลายเป็นเย็นชา

“หวงเหลียง นายพูดว่าอะไร”

“หลินมั่วเป็นพี่เขยของนาย นั่นคือครอบครัวของเราเอง นายทำสิ่งนี้กับครอบครัวของตัวเองได้อย่างไร”

“ฉันจะบอกนาย ต่อไปให้สุภาพกับพี่เขยนายหน่อย!”

“ไม่งั้น นายก็ไม่ต้องเข้าบ้านตระกูลสวี่ของฉัน!”

หวงเหลียงโดนดุด้วยเลือดและใบหน้าของเขาว่างเปล่า

เมื่อก่อนพูดถึงไม่ดีกับหลินมั่วต่อหน้าคนสองนี้ไม่เห็นเป็นอะไร วันนี้เกิดอะไรขึ้น?

“เรื่องครั้งที่แล้ว พ่อกับแม่เกือบเข้าคุก”

“ครั้งนี้ไปบอกผู้ถือหุ้นรายย่อยเกี่ยวกับเรื่องนี้ พวกเขาจะไม่เอะอะวุ่นวายเหรอ?”

หวงเหลียงยิ้ม “ก็ต้องการให้พวกเขาเอะอะวุ่นวาย!”

“เป็นเรื่องใหญ่ พ่อแม่จะถูกพวกขาไล่ออกจากบริษัทอย่างแน่นอน”

“ครั้งนี้หลินมั่วได้มีความดีความชอบในการรบชนะ ผู้ถือหุ้นส่วนน้อยเหล่านั้นจะปล่อยให้หลินมั่วดูแลจัดการบริษัทอย่างแน่นอน!”

สวี่ตงเสวี่ยจ้องเขม็ง "งั้นนี้ไม่ใช่คุณกำลังช่วยหลินมั่วเหรอ?"

“ทำแบบนี้ ก็เหมือนมอบบริษัทให้เขาเหรอ?”

“เหอะๆ...” หวงเหลียงพูดด้วยรอยยิ้ม “แต่ว่า พ่อแม่จะคิดอย่างไรล่ะ?”

“บริษัทที่พวกเขาทำงานหนักเพื่อก่อตั้ง ตัวเองถูกไล่ออก หลินมั่วกลายเป็นเถ้าแก่ของบริษัท พวกเขาจะยอมเหรอ?”

"ตอนนี้ สิ่งสำคัญที่สุดคือให้พ่อแม่อยู่เคียงข้างเราต่อไป"

“เพียงแค่พ่อแม่ยืนอยู่ข้างเรา สิ่งเหล่านี้ จะช้าหรือเร็วพวกเราก็จะได้คืน!”

สวี่ตงเสวี่ยตระหนักในทันใด