หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 120

ต่อมา หวงเหลียงหาเพื่อนคนหนึ่ง ส่งข้อความถึงตัวแทนผู้ถือหุ้นของบริษัทอย่างลับๆ

ไม่นานหลังจากนั้น ผู้ถือหุ้นของบริษัทเหล่านี้ก็รวมตัวกันและไปที่สำนักงานของสวี่ปั้นซย่าก่อความวุ่นวาย

สวี่ปั้นซย่าร้องขอ แต่ผู้ถือหุ้นเหล่านี้ยังเรียกสวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ย ก่อนความวุ่นวาย

ในที่สุดตามที่หวงเหลียงคาดการณ์ไว้

ผู้ถือหุ้นเหล่านี้ข่มขู่สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ย บังคับให้สวี่เจี้ยนกงและมอบอำนาจของบริษัทเครื่องยาสมุนไพร

อีกทั้งเพราะหลินมั่วได้มีส่วนร่วมอย่างมากในเรื่องนี้

นอกจากนี้ หลินมั่วเคยตามคืนได้ 300 ล้านก่อนหน้านี้

ผู้ถือหุ้นเหล่านี้รู้สึกว่าหลินมั่วมีความสามารถมาก พวกเขาทั้งหมดขอให้หลินมั่วเป็นเถ้าแก่ของบริษัทเครื่องยาสมุนไพรนี้

คราวนี้ สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยรู้สึกรำคาญโดยตรง

ไม่ง่ายที่เขาทั้งสองจะก่อตั้งบริษัทที่ สวี่เจี้ยนกงและ ฟังฮุ่ยได้พิมพ์นามบัตรและเปลี่ยนชื่อเป็นเจ้าของบริษัทเครื่องยาสมุนไพร

พวกเขาเพิ่งอวดในกลุ่มเพื่อน ๆ ของตัวเอง แต่พวกเขาถูกไล่ออกจากบริษัทเครื่องยาสมุนไพรทันที พวกเขาจะยอมได้อย่างไร?

อย่างไรก็ตาม ไม่มีประโยชน์ที่พวกเขาจะต่อต้าน

ผู้ถือหุ้นเหล่านี้ไม่ยอมไว้หน้าพวกเขา หลังจากที่มีก่อความวุ่นวาย ทั้งสองก็ต้องออกจากบริษัทเครื่องยาสมุนไพรอย่างสิ้นหวัง

ในขณะเดียวกัน หวงเหลียงและสวี่ตงเสวี่ยก็ถูกไล่ออกจากบริษัทเช่นกัน

สำหรับรถปอร์เช่ที่ฟังฮุ่ยเพิ่งซื้อมานั้น ผู้ถือหุ้นถูกทิ้งไว้ โดยบอกว่าจะถูกส่งมอบให้หลินมั่ว

ตาของฟังฮุ่ยแดงก่ำด้วยความโกรธ เธอซื้อรถหรูและเพิ่งโพสต์บนกลุ่มเพื่อน ๆ ไม่นานมานี้

ญาติพี่น้อง เพื่อนซี้ และเพื่อนร่วมชั้นหลายคนแสดงความอิจฉาและโห่ร้องเมื่อเห็นรถของเธอ

สุดท้าย ตำแหน่งในของบริษัทหายไปและรถก็หายไปด้วย

เมื่อญาติ เพื่อนฝูง และเพื่อนเก่ารุ่นพี่ถามว่า เธอจะตอบว่าอย่างไร ?

ไม่มีรถแล้ว ไม่ทำให้คนอื่นมองว่าเธอโกหกเหรอ?

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยกลับบ้านด้วยใบหน้าบูดบึ้ง หวงเหลียงและสวี่ตงเสวี่ยก็มาถึงในภายหลัง

“พ่อ พ่อว่าเรื่องเกิดอะไร”

“ทำไมบริษัทที่คุณสองคนเปิด ทำไมให้หลินมั่วไปเป็นเถ้าแก่?”

“บริษัทของบ้านเรา ทำไมหมุนไปถึงหลินมั่วที่เป็นหลักแล้ว”

สวี่ตงเสวี่ยตะโกนทันทีที่เธอเข้าไปในประตู

“แกหุบปาก!” ฟังฮุ่ยพูดอย่างโกรธเคือง “ครั้งนี้ต้องขอบคุณหลินโม่ในครั้งนี้ ไม่เช่นนั้น ธุรกิจของเราจะจบเห่แล้ว!”

“ต่อไปแกทั้งสอง ปฏิบัติต่อหลินมั่วให้ดีขึ้นหน่อย รู้ไหม”

สวี่ตงเสวี่ยสีหน้าดูหงุดหงิด"ทำไมหนูต้องดีกับเขาด้วย"

“เรื่องครั้งนี้ แม่ยังไม่เข้าใจเหรอ?”

“แม่ ตามสิ่งที่แม่เข้าใจเกี่ยวกับหลินมั่ว เขาจะความดีกับเราขนาดนี้เหรอ”

“ตั้งแต่แรกเริ่ม หลินมั่วคนนี้มาเพื่อทรัพย์สินของครอบครัวเรา”

“หลินมั่วตั้งใจทำสิ่งนี้ เพื่อจะไล่แม่และพ่อออกจากบริษัท!”

“จากนั้นเขาจะเข้ายึดอำนาจของบริษัท ค่อยๆกินอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อไปทีละนิด!”

“ดูสิ ตอนนี้เขาทำเสร็จแล้ว บริษัทที่คุณและพ่อทำงานหนักเพื่อสร้างเป็นของเขาแล้ว!”

“สิ่งของตระกูลสวี่ ตอนนี้จะให้คนนอกเป็นคนตัดสินแล้ว!”

คำพูดนี้ทำให้สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยขมวดคิ้วพร้อมกัน พวกเขาสบตากัน

“เสวี่ยเอ๋อร์ ที่ลูกพูดเป็นความจริงเหรอ?”

สวี่เจี้ยนกงถามด้วยเสียงลึก

สวี่ตงเสวี่ยแบะปาก "พ่อ พ่อลองคิดดูเอง"

"เรื่องครั้งนี้ สรุปให้ได้ผลประโยชน์กันแน่ และใครเสียเปรียบ?"

“พ่อยังไม่ทราบอีกเหรอ ตั้งแต่เหตุการณ์ครั้งที่แล้ว หลินมั่วคนนี้ดึงดูดผู้ถือหุ้นรายย่อยเหล่านั้นทีละเล็กทีละน้อย!”

“แม้แต่พี่สาวก็ยังถูกเขาหลอกเลย ตอนนี้พี่ก็ฟังเขาทุกเรื่อง”

“บริษัทเครื่องยาสมุนไพรก็เป็นของเขา ทรัพย์สินของตระกูลสวี่เรา จะถูกเขากลืนหายไปในวันหนึ่ง!”

ใบหน้าของสวี่เจี้ยนกงเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน และก็ยืนขึ้น "ไอ้สารเลวคนนี้ร้ายกาจมาก ฉลาดแกมโกง ฉันเกือบจะเข้าทางมันแล้ว!"

“ไม่ได้ สิ่งของตระกูลสวี่ของฉัน ให้เขาไม่ได้เด็ดขาด!”

“หวงเหลียง เร็ว พาฉันไปที่บริษัท ฉันอยากอธิบายให้พี่สาวนายชัดเจน!”

หวงเหลียงแอบมีความสุข ในที่สุดก็นำเรื่องนี้กลับมา